فیلم‌های حاضر در ویترین چهارمین روز سی‌وهفتمین جشنواره فیلم فجر هم ناامیدی به همراه داشتند و هم شگفتی.
پایگاه خبری تئاتر: «مهر سیمرغ» عنوان بسته خبری-تحلیلی روزانه‌ای است که به مرور متن و حاشیه سی‌وهفتمین جشنواره فیلم فجر می‌پردازد. هر روز می‌توانید با «مهر سیمرغ» در جریان آخرین تحولات بزرگ‌ترین رویداد سینمایی کشور قرار بگیرد.
در حالی «مهر سیمرغ» به شماره چهارم رسیده است که حاشیه‌ها آرام‌آرام جای خود را به متن فیلم‌ها داده است و حالا نه به جای بی‌نظمی‌ها و ناهماهنگی‌ها، این فیلم‌ها هستند که بیشتر جلب توجه می‌کنند.
امروز یکشنه ۱۴ بهمن‌ماه پنجمین روز برگزاری سی‌وهفتمین جشنواره فیلم فجر است. با مرور متن و حاشیه چهارمین روز جشنواره در «مهر سیمرغ» همراه شوید.
فیلم روز؛ مسخره‌باز
در میان چهار فیلم اکران شده در روز چهارم جشنواره در پردیس سینمایی ملت، بیشترین بازتاب و واکنش را اولین تجربه کارگردانی همایون غنی‌زاده به خود اختصاص داد؛ فیلمی از پایه و اساس متفاوت با عادت‌های مخاطبان سینمای ایران که بیش از آنکه به‌واسطه انسجام داستانی و خلق شخصیت‌های همراهی‌برانگیز توجه‌ها را به سمت خود جلب کند، از ظرفیت ادای دین به بخشی از خاطرات مشترک سینمایی و ارجاعات به فیلم‌های محبوب مخاطبان ایرانی، بهره گرفت و تا حدودی زیادی هم در این زمینه موفق بود.
«مسخره‌باز» ماجرای یک سلمانی، یک صاحب سلمانی و دو شاگردش است که هیچ‌کدام «طبیعی» نیستند. فیلم به‌وضوح ارجاعاتی به سبک فیلمسازی تیم برتن و فضاهای فانتزی آثار او دارد و همه این موارد در کنار یک دیگر بود که باعث شد حتی آن‌ها که کلیت فیلم را دوست نداشته‌اند، لذت تجربه مواجهه با برخی موقعیت‌ها و سکانس‌ها را نتوانند کتمان کنند.
فیلم اول همایون غنی‌زاده علاوه‌بر ارجاعات سینمایی، نسبتی کاملا عیان و روشن با کارنامه تئاتری غنی‌زاده و به‌خصوص نمایش پرمخاطب «می‌سی‌سی‌پی نشسته می‌میرد» هم داشت و برخی از این زاویه به نقد آن پرداختند.
با این همه اما نمی‌توان از «مسخره‌باز» یاد کرد و اشاره‌ای به کیفیت بالای هنرنمایی تیم بازیگران آن نداشت؛ رضا کیانیان، بابک حمیدیان، صابر ابر و پیش‌تر و بالاتر از آن‌ها علی نصیریان که حضورش در فیلم مصداق بارز درخشش در اوج کسوت است.
چهره روز؛ پیمان معادی
رونمایی از فیلم «ناگهان درخت» به کارگردانی صفی یزدانیان هرچند برای علاقه‌مندان «در دنیای تو ساعت چند است» تا حدودی ناامیدکننده بود اما فرصتی شد تا تهیه‌کننده آن از علایق سینمایی خود بگوید. پیمان معادی فیلم‌نامه‌نویس نه‌چندان موفق سال‌های دورتر و بازیگر موفق این سال‌های سینما در «ناگهان درخت» دومین تجربه تهیه‌کنندگی خود را پشت سر گذاشته است و به نظر می‌رسد علاقه ویژه‌ای هم به ادامه مسیر تهیه‌کنندگی با تمرکز بر ساخت «فیلم‌های خاص» دارد.
در ویترین جشنواره سی‌وهفتم اما به نظر می‌رسد پیمان معادی بیش از تهیه‌کنندگی و بازیگری در «ناگهان درخت»، به واسطه دومین همکاری‌اش با سعید روستایی فرصت عرض اندام و دیده شدن دارد. «متری شیش و نیم» فیلم حاشیه‌ساز جشنواره امسال، دومین همکاری معادی و سعید روستایی پس از «ابد و یک روز» است و تا اینجا هم با استقبال ویژه‌ای از سوی مخاطبان همراه شده است.
البته که حواشی به‌وجود آمده در روز اول جشنواره بی‌تأثیر در کنجکاوی بیشتر مخاطبان برای تماشای «متری شیش و نیم» نبوده است.
آخرین خبر درباره وضعیت این فیلم هم اظهارات روزگذشته داروغه‌زاده در برنامه تلویزیونی «فرمول یک» بود که بعد از چند روز سکوت درباره حواشی این فیلم سینمایی گفت: فیلم آقای روستایی یک روز دیرتر به جشنواره رسید یعنی تهیه‌کننده نسخه را به ما دیرتر رساند، ما فیلم را انتخاب کرده بودیم، مجوز نمایش هم داشت و هیچ مشکلی از طرف ما وجود نداشت. گویا هماهنگی با نهادی که امکاناتی را در اختیار فیلم گذاشته بود مسئله اصلی بود، زیرا فیلم به موضوع زحمات نیروی انتظامی برای مبارزه با قاچاقچیان مواد مخدر می‌پردازد، یعنی در ستایش خدمات نیروی انتظامی و قوه قضاییه است که با جدیت برخورد می‌کنند. ضمن آنکه فیلم بسیار خوبی است زیرا که به شدت مردم و جوانان را درباره خطرناک بودن مواد مخدر انذار می‌دهد. همچنین به آسیب‌هایی که فروشندگان موادر مخدر به خودشان و جامعه می‌زنند اشاره می‌کند.
دبیر جشنواره فجر درباره حاشیه‌هایی که درباره محتوای فیلم مطرح شده بود، گفت: مسئول فیلم تهیه‌کننده است و از اول این قول و قرارها را با نیروی انتظامی داشتند و در جلساتی که به همراه کارگردان با مدیران ارشد نیروی انتظامی داشتند، توانستند آن‌ها اقناع کنند که مسایل مورد نظر رعایت کردند.
حاشیه‌روز؛ نشست‌های بی‌خبر!
برگزاری نشست‌های پرسش و پاسخ در جشنواره فیلم فجر، چند سالی می‌شود که کارکرد اصلی خود را از دست داده و بیش از پرداختن به «متن» فیلم‌ها، بستری برای پررنگ شدن «حاشیه‌ها» شده است.
نشست‌های رسانه‌ای دوره سی‌وهفتم البته از نظر مدیریت اجرایی با نظم بهتری نسبت به سال‌های گذشته در حال برگزاری است. عوامل هر فیلم پس از پایان نمایش به طبقه منفی دو پردیس ملت می‌آید و رودررو با اصحاب رسانه به سوالات آن‌ها پاسخ می‌دهند. احتمالا هم به دلیل همین مواجهه داغ‌داغ پس از پایان نمایش فیلم است که وزن سوالات حاشیه‌ای نسبت به سوالات جدی‌تر همچنان می‌چربد.
اجرای نشست‌ها امسال به‌صورت گردشی برعهده پنج مجری قرار گرفته است که از این تعداد تا روز چهارم فرزاد حسنی، محمود گبرلو، منصور ضابطیان و احسان کرمی فرصت اجرا پیدا کرده‌اند و امروز در پنجمین نوبت، حمیدرضا مدقق عهده‌دار این مسئولیت است.
از نکات جالب درباره این نشست‌ها تفاوت رویکرد این مجریان در مدیریت جلسات پرسش و پاسخ است. از محمود گبرلو که تلاش دارد با حداقل تنش صرفا سوالات خوانده شود تا احسان کرمی که نسبت به سوالات ارسالی از سوی خبرنگاران اظهارنظر می‌کند و پیش از عوامل فیلم‌ها به سوالات واکنش نشان می‌دهد. سبک و سیاق فرزاد حسنی هم که پیشبرد نشست بر پایه شوخی و مطایبه با خبرنگاران و عوامل فیلم‌ها است.
با تمام این تمهیدات اما به نظر می‌رسد نشست‌های رسانه‌ای فجر نه فقط از منظر ساختار اجرایی که از منظر درک متقابل اصحاب رسانه و عوامل فیلم‌ها نیاز به بازنگری جدی در هویت خود دارد. این نیاز زمانی جدی‌تر به چشم می‌آید که در مرور اصلی‌ترین سوالات اهالی رسانه و در مقابل جدی‌ترین مواضع فیلمسازان حاضر در این نشست‌ها با پاسخ‌هایی غالبا مجادله‌ای مواجه می‌شویم که بیش از «خبر» از آن «حاشیه» متولد می‌شود.
پیشنهاد روز؛ شبی که ماه کامل شد
نرگس آبیار خیلی زودتر از آنکه انتظار می‌رفت دارد پله‌های ترقی در عرصه فیلمسازی را طی می‌کند؛ فیلمسازی که اولین ساخته‌اش یعنی «اشیا از آنچه در آینه می‌بینید به شما نزدیک‌ترند»، چندان در ویترین فجر جدی گرفته نشد اما در دومین گام «شیار ۱۴۳» را ساخت که فراتر از ویترین فجر، در تاریخ سینمای دفاع مقدس تبدیل به یک «نمونه» شد.
«نفس» در امتداد همان تجربه‌های داستانی و سینمایی متولد شد و توانست نمایندگی سینمای ایران در آکادمی اسکار را برای اولین زن سینماگر ایرانی رقم زد.
«شبی که ماه کامل شد» تازه‌ترین ساخته نرگس آبیار اما یک غافلگیری تمام عیار است؛ فیلمی که توصیه می‌شود کمتر درباره آن بخوانید و فرصت مواجهه تام و تمام با داستان آن در سالن تاریک سینما را از خود دریغ نکنید.
در «شبی که ماه کامل شد» بازی‌های متفاوتی از الناز شاکردوست، هوتن شکیبا، فرشته صدرعرفایی و صدالبته شبنم مقدمی خواهید دید اما این تمام داشته‌های فیلم تازه نرگس آبیار نیست. فیلمی که امشب در سانس پایانی در پردیس سینمایی ملت روی پرده می‌رود و شک نداشته باشید فردا شاهد واکنش گسترده رسانه‌ها به آن خواهیم بود؛ فیلمی که همین امروز و در آستانه نمایش در کاخ رسانه‌ها هم تصویر نخست برخی روزنامه‌های سراسری را به خود اختصاص داده است.
فیلم اول همایون غنی‌زاده علاوه‌بر ارجاعات سینمایی، نسبتی کاملا عیان و روشن با کارنامه تئاتری غنی‌زاده و به‌خصوص نمایش پرمخاطب «می‌سی‌سی‌پی نشسته می‌میرد» هم داشت و برخی از این زاویه به نقد آن پرداختند.
با این همه اما نمی‌توان از «مسخره‌باز» یاد کرد و اشاره‌ای به کیفیت بالای هنرنمایی تیم بازیگران آن نداشت؛ رضا کیانیان، بابک حمیدیان، صابر ابر و پیش‌تر و بالاتر از آن‌ها علی نصیریان که حضورش در فیلم مصداق بارز درخشش در اوج کسوت است.
چهره روز؛ پیمان معادی
رونمایی از فیلم «ناگهان درخت» به کارگردانی صفی یزدانیان هرچند برای علاقه‌مندان «در دنیای تو ساعت چند است» تا حدودی ناامیدکننده بود اما فرصتی شد تا تهیه‌کننده آن از علایق سینمایی خود بگوید. پیمان معادی فیلم‌نامه‌نویس نه‌چندان موفق سال‌های دورتر و بازیگر موفق این سال‌های سینما در «ناگهان درخت» دومین تجربه تهیه‌کنندگی خود را پشت سر گذاشته است و به نظر می‌رسد علاقه ویژه‌ای هم به ادامه مسیر تهیه‌کنندگی با تمرکز بر ساخت «فیلم‌های خاص» دارد.
در ویترین جشنواره سی‌وهفتم اما به نظر می‌رسد پیمان معادی بیش از تهیه‌کنندگی و بازیگری در «ناگهان درخت»، به واسطه دومین همکاری‌اش با سعید روستایی فرصت عرض اندام و دیده شدن دارد. «متری شیش و نیم» فیلم حاشیه‌ساز جشنواره امسال، دومین همکاری معادی و سعید روستایی پس از «ابد و یک روز» است و تا اینجا هم با استقبال ویژه‌ای از سوی مخاطبان همراه شده است.
البته که حواشی به‌وجود آمده در روز اول جشنواره بی‌تأثیر در کنجکاوی بیشتر مخاطبان برای تماشای «متری شیش و نیم» نبوده است.
آخرین خبر درباره وضعیت این فیلم هم اظهارات روزگذشته داروغه‌زاده در برنامه تلویزیونی «فرمول یک» بود که بعد از چند روز سکوت درباره حواشی این فیلم سینمایی گفت: فیلم آقای روستایی یک روز دیرتر به جشنواره رسید یعنی تهیه‌کننده نسخه را به ما دیرتر رساند، ما فیلم را انتخاب کرده بودیم، مجوز نمایش هم داشت و هیچ مشکلی از طرف ما وجود نداشت. گویا هماهنگی با نهادی که امکاناتی را در اختیار فیلم گذاشته بود مسئله اصلی بود، زیرا فیلم به موضوع زحمات نیروی انتظامی برای مبارزه با قاچاقچیان مواد مخدر می‌پردازد، یعنی در ستایش خدمات نیروی انتظامی و قوه قضاییه است که با جدیت برخورد می‌کنند. ضمن آنکه فیلم بسیار خوبی است زیرا که به شدت مردم و جوانان را درباره خطرناک بودن مواد مخدر انذار می‌دهد. همچنین به آسیب‌هایی که فروشندگان موادر مخدر به خودشان و جامعه می‌زنند اشاره می‌کند.
دبیر جشنواره فجر درباره حاشیه‌هایی که درباره محتوای فیلم مطرح شده بود، گفت: مسئول فیلم تهیه‌کننده است و از اول این قول و قرارها را با نیروی انتظامی داشتند و در جلساتی که به همراه کارگردان با مدیران ارشد نیروی انتظامی داشتند، توانستند آن‌ها اقناع کنند که مسایل مورد نظر رعایت کردند.
حاشیه‌روز؛ نشست‌های بی‌خبر!
برگزاری نشست‌های پرسش و پاسخ در جشنواره فیلم فجر، چند سالی می‌شود که کارکرد اصلی خود را از دست داده و بیش از پرداختن به «متن» فیلم‌ها، بستری برای پررنگ شدن «حاشیه‌ها» شده است.
نشست‌های رسانه‌ای دوره سی‌وهفتم البته از نظر مدیریت اجرایی با نظم بهتری نسبت به سال‌های گذشته در حال برگزاری است. عوامل هر فیلم پس از پایان نمایش به طبقه منفی دو پردیس ملت می‌آید و رودررو با اصحاب رسانه به سوالات آن‌ها پاسخ می‌دهند. احتمالا هم به دلیل همین مواجهه داغ‌داغ پس از پایان نمایش فیلم است که وزن سوالات حاشیه‌ای نسبت به سوالات جدی‌تر همچنان می‌چربد.
اجرای نشست‌ها امسال به‌صورت گردشی برعهده پنج مجری قرار گرفته است که از این تعداد تا روز چهارم فرزاد حسنی، محمود گبرلو، منصور ضابطیان و احسان کرمی فرصت اجرا پیدا کرده‌اند و امروز در پنجمین نوبت، حمیدرضا مدقق عهده‌دار این مسئولیت است.
از نکات جالب درباره این نشست‌ها تفاوت رویکرد این مجریان در مدیریت جلسات پرسش و پاسخ است. از محمود گبرلو که تلاش دارد با حداقل تنش صرفا سوالات خوانده شود تا احسان کرمی که نسبت به سوالات ارسالی از سوی خبرنگاران اظهارنظر می‌کند و پیش از عوامل فیلم‌ها به سوالات واکنش نشان می‌دهد. سبک و سیاق فرزاد حسنی هم که پیشبرد نشست بر پایه شوخی و مطایبه با خبرنگاران و عوامل فیلم‌ها است.
با تمام این تمهیدات اما به نظر می‌رسد نشست‌های رسانه‌ای فجر نه فقط از منظر ساختار اجرایی که از منظر درک متقابل اصحاب رسانه و عوامل فیلم‌ها نیاز به بازنگری جدی در هویت خود دارد. این نیاز زمانی جدی‌تر به چشم می‌آید که در مرور اصلی‌ترین سوالات اهالی رسانه و در مقابل جدی‌ترین مواضع فیلمسازان حاضر در این نشست‌ها با پاسخ‌هایی غالبا مجادله‌ای مواجه می‌شویم که بیش از «خبر» از آن «حاشیه» متولد می‌شود.
پیشنهاد روز؛ شبی که ماه کامل شد
نرگس آبیار خیلی زودتر از آنکه انتظار می‌رفت دارد پله‌های ترقی در عرصه فیلمسازی را طی می‌کند؛ فیلمسازی که اولین ساخته‌اش یعنی «اشیا از آنچه در آینه می‌بینید به شما نزدیک‌ترند»، چندان در ویترین فجر جدی گرفته نشد اما در دومین گام «شیار ۱۴۳» را ساخت که فراتر از ویترین فجر، در تاریخ سینمای دفاع مقدس تبدیل به یک «نمونه» شد.
«نفس» در امتداد همان تجربه‌های داستانی و سینمایی متولد شد و توانست نمایندگی سینمای ایران در آکادمی اسکار را برای اولین زن سینماگر ایرانی رقم زد.
«شبی که ماه کامل شد» تازه‌ترین ساخته نرگس آبیار اما یک غافلگیری تمام عیار است؛ فیلمی که توصیه می‌شود کمتر درباره آن بخوانید و فرصت مواجهه تام و تمام با داستان آن در سالن تاریک سینما را از خود دریغ نکنید.
در «شبی که ماه کامل شد» بازی‌های متفاوتی از الناز شاکردوست، هوتن شکیبا، فرشته صدرعرفایی و صدالبته شبنم مقدمی خواهید دید اما این تمام داشته‌های فیلم تازه نرگس آبیار نیست. فیلمی که امشب در سانس پایانی در پردیس سینمایی ملت روی پرده می‌رود و شک نداشته باشید فردا شاهد واکنش گسترده رسانه‌ها به آن خواهیم بود؛ فیلمی که همین امروز و در آستانه نمایش در کاخ رسانه‌ها هم تصویر نخست برخی روزنامه‌های سراسری را به خود اختصاص داده است.
https://teater.ir/news/17616
