کنسرت‌تئاتر «در روزهای آخر اسفند» یکی از باشکوه‌ترین اجراهای چندسال اخیر است؛ اثری متفاوت با اجرایی دشوار که من در شب اول به تماشای آن رفتم. بی‌نظیر بود. متن نمایش از نظر روایی شباهت زیادی به یک اپرای معاصر داشت. با این حال این اثر یک اپرا یا تئاتر موزیکال نیست. بلکه نمایش به معنی واقعی کلمه است؛ چرا که نویسنده و کارگردان آنقدر دقیق هنر تئاتر و موسیقی را تلفیق کرده‌اند که تماشاگر فراموش می‌کند که شاهد چه فرم اجرایی‌ای است.
پایگاه خبری تئاتر: چگونگی پیوند قسمت‌های نمایشی به بخش‌های موسیقی و بازگشت به تئاتر از نقاط قوت این اجراست. نمایش از لحاظ صحنه‌آرایی و طراحی لباس شباهت زیادی به تئاترهای برادوی دارد و این برخلاف غالب نمایش‌های اجراشده در این سال‌هاست که یا به‌شدت فانتزی بوده‌اند یا مخاطب را در فضاهای مینیمال و کمینه قرار می‌دهند، در حالی‌که «در روزهای آخر اسفند» با فضای واقعی ما را به دنیای حقیقی زندگی‌مان نزدیک می‌کند. این بستر کلاسیک هنگامی که با موسیقی تلفیق می‌شود بیشتر ما را در دنیای تخیلمان غرق می‌کند. مثل زمانی که در محیط‌های عمومی، با هدفون موسیقی گوش می‌دهیم و از تفاوت آنچه می‌بینیم و می‌شنویم لذت می‌بریم.

توضیح بیشتر ممکن است لذت تماشای آن را برای عزیزانی که هنوز ندیده‌اند کاهش دهد. همین بس که این اجرا را حتما باید دید و شنید. محمد رحمانیان پیش از این ترانه‌های قدیمی را روی صحنه برد. او موسیقی و ظرایف اجرایی آن را به‌خوبی آهنگسازان می‌شناسد. متاسفانه بسیاری از هنرمندان سینِما و تئاتر امروز ما، اولین چیزی که از اثر خود حذف می‌کنند موسیقی است،
اما محمد رحمانیان در این اثر موسیقی را به بهترین شکل به تماشاگران هدیه می‌دهد. موسیقی «در روزهای آخر اسفند» مجموعه‌ای است از آثار جاویدان پاپ و جاز که در بهترین لحظات زندگی، همراه ما بوده‌اند؛ قطعاتی که حظ شنیدن آنها برای هزاران‌بار نیز تکراری نخواهد بود. گروه موسیقی این اجرا از چیره‌دست‌ترین و خلاق‌ترین نوازندگان تشکیل شده است. بهروز صفاریان از بهترین آهنگسازان موسیقی پاپ این روزهاست. او که تنظیم‌کننده و آهنگسازی چیره دست است، سرپرستی یکی از بهترین ارکسترهای اجرایی را برعهده دارد. شاهکارهای انتخاب‌شده برای این اجرا در اوج سادگی از نظر شنیداری، فرم دشواری دارند که در دست نوازندگان چیره‌دست این نمایش بسیار دلچسب اجرا می‌شوند.

و اما بازیگران!
اشکان خطیبی از آن‌دسته بازیگرانی است که موسیقی را به‌خوبی می‌شناسد. او تمام ظرایف بازیگری را نشان می‌دهد و انرژی خوبی به اجرا می‌بخشد. از طرفی هنگام خواندن تمرکز بالایی در حفظ ریتم و تکنیک‌های خوانندگی دارد که به جرات می‌توان گفت اجرای صحیح این نکات در این اجرا بسیار دشوار است. چراکه پیوند موسیقی و بازیگری در بیشتر مواقع برعهده اوست. غزل شاکری به‌عنوان اولین حضور در صحنه تئاتر عالی بود. همخوانی و بازیگری برای اولین‌بار روی صحنه تالار وحدت کار بسیار دشواری است. تماشای «در روزهای آخر اسفند» علاوه بر تمامی جذابیت‌های ذکرشده به ما نشان می‌دهد که بازیگر خوب باید چه قابلیت‌هایی داشته باشد. رضا یزدانی هم تاثیر خیلی خوبی داشت؛ با صدای گرم و اجرای درخشان. پایانی عالی برای یک نمایش بسیار عالی!