شورایعالی تهیه‌کنندگان سینمای ایران با بخش حقوقی، پیش نویس نظام تهیه کنندگی سازمان سینمایی کشور مخالفت کرد.

سیروس الوند که فیلم جدید خود را برای اکران آنلاین آماده می‌کند، معتقد است انجام بسیاری از کارها به صورت آنلاین، از اکران گرفته تا مراسم ختم، سرنوشت محتوم امسال ماست و شاید به زودی عقد و عروسی آنلاین هم داشته باشیم.

محمد رحمانیان درباره پخش فیلم‌ تئاترهایش در چند VOD داخلی و خارجی با اشاره به اینکه از این کار بی‌اطلاع بوده است، گفت: ما اعتماد کردیم و حالا باید چوب این اعتماد را بخوریم.

فیلم سینمایی «گل به خودی» به کارگردانی احمد تجری به‌زودی جلوی دوربین می‌رود.

مراحل تصویربرداری فیلم کوتاه «یک داستان واقعی» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی محمد توریوریان به پایان رسید.

انیمیشن کوتاه «این سو، آن سو» به کارگردانی لیدا فضلی در بخش رسمی چهارمین دوره جشنواره کودک هنگ‌کنگ پذیرفته شد.

سعید نجاتی نویسنده، مدرس و کارگردان سینما دبیری چهاردهمین جشنواره ملی فیلم کوتاه رضوی را برعهده گرفت.

«گرگم و گله می‌برم» ساخته امیرهوشنگ معین به بخش مسابقه رسمی هجدهمین جشنواره بین‌المللی انیمیشن هیروشیما ۲۰۲۰ راه یافت.

کارگردان فیلم سینمایی «بی‌سر» با اشاره به اینکه اولویت برای این فیلم حضور در جشنواره‌های خارجی است، بیان کرد به اکران آنلاین «بی سر» فکر می‌کنم.

لئوناردو دی کاپریو پس از کش و قوس‌هایی که برای ساخت فیلم بعدی‌اش یعنی «قاتلان ماه کامل» ایجاد شده، تمایل دارد پیش از آن در فیلم بعدی آدام مک‌کی بازی کند.

دیوید لینچ بخشی از یک سریال ویدیویی با عنوان «دیوید دارد امروز چه کار می‌کند؟» را پخش کرد.

زندگی و مرگ جمال خاشقجی روزنامه‌نگاری که به دستور مقامات کشور عربستان کشته شد و نیز ماجرای کشته شدن یک خبرنگار روس، در قالب دو فیلم سینمایی ساخته می‌شود.

رضا بصیرت به‌زودی به‌عنوان مدیرعامل جدید انجمن هنرهای نمایشی معرفی می‌شود؛ انجمنی که هنوز بخش اعظمی از شفاف‌سازی مالی سال ۹۸ را انجام نداده و انتظار می‌رود در مدیریت جدید این کار انجام شود.

مجموعه نقل‌های کوتاه ویژه‌ گروه‌های سنی مختلف با نقالی هنرمندان این عرصه در مرکز تئاتر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در حال تصویربرداری و تدوین است تا به‌زودی در فضای مجازی منتشر شود.

فیلم سینمایی «بی سرزمین» به کارگردانی تورج اصلانی و با نقش‌آفرینی ترکیبی از بازیگران ترکی، سوری، عراقی و اقلیم کردستان در آخرین مراحل فنی قرار دارد.

فیلم‌هایی هستند که اثربخشی خود را نه در میزان خشونت جاری در اثر، بلکه در ترسیم وضعیتی وحشتناک می‌گیرند که ناشی از روابط قدرت میان انسان‌ها از اعصار گذشته تا به امروز است.

«حوا، مریم، عایشه»، با اشباع‌شدن موضوعِ فیلم از لحنی که بیشتر متأثر از آموخته‌های کارگردان از هنر سینما و تحصیلات آکادمیک اوست، شخصیت‌های فیلم را وادار به نوعی اعتراف در برابر دوربین می‌کند. اعترافی که هرچند رنگ‌و‌لعابی سینمایی دارد و در برخی موارد چشمگیر است، اما مانع از مواجهه مخاطب با خواسته اصلی شخصیت‌ها می‌شود.

نوع نگاه اندرسون به هستی که با احساسات ژرف انسانی همراه است، در نوع به‌کارگیری دوربین که به شخصیت بدل می‌شود، به گونه‌ای تبیین شده که شفقت و همراهی خیرخواهانه‌اش با انسان مستأصل و رهاشده را در نوع میزانسن و زاویه دوربین و عناصر ارگانیک طبیعت، آشکار می‌کند.

«ائو» فیلمی است که بیش از محتوا، فرمش در ذهن ‌می‌ماند. فرمی که در شروع و در ادامه شامل چند پلان‌سکانس بلند و با ریتمی نسبتا تند می‌شود که ضمن تداوم حس صحنه‌ها، به مخاطب این امکان را می‌دهد تا از نزدیک، کنش‌ها و واکنش‌های شخصیت‌های فیلم را دنبال کند.

در زندگی واقعی همه ما هم این موضوع وجود دارد. وقتی دعوا می‌کنیم ممکن است بلافاصله پشیمان هم بشویم، این واقعی‌تر و به واقعیت ظریف نزدیک‌تر است. روی یک اصطلاح تأکید می‌کنم: نگاه اعشاری... اگر اعشاری ببینیم، متوجه می‌شویم که چرا سریع نمی‌خواهند دخل هم را بیاورند و قال قضیه را بکنند.