پایگاه خبری تئاتر: در متن این نوشتار آمده است:«دیشب به تئاتر رفتم. سالن تئاترتازه تأسیس شده استاد مشایخی. سالن کوچک، بسیار خودمانی با حدود پنجاه نفر گنجایش. درست در گوشه مقابل تئاترشهر، ضلع شمال غربی چهارراه ولیعصر.
نمایش "برای کلاه آهنی‌ها" به نوشته وکارگردانی "پژمان عبدی" را دیدم.در تمام مدت یک ساعت واندی، من و همه تماشاچیان می‌خندیدیم. می‌خندیدیم به یکی از بزرگترین و غم‌انگیزترین معضلات بشری!جنگ!
از زمان جنگ ویتنام تا به امروز، موضوع جنگ، یا بهتر بگوییم مقوله "ضد جنگ"دست مایه هزاران تئاتر بوده در اقصا نقاط جهان.
تراژدی جنگ وقتی آبزورد می‌شود به کمدی می‌انجامد. من مثل دیگر مخاطبان، نمایش را دوست داشتم. یک چشمم اشک بود و چشم دیگرم خنده. بازی‌های خوب، فضای ملموس، انرژی جوان و مهمتر از همه نوشته خوب وقابل تامل کار مرا مجذوب کرد
خلق سلیقه‌های نو در کمدی چالشی دشوار و در عین حال پر اهمیت است. اگر سلیقه‌ای بتواند افق طنز جامعه را رد کرده و هنوز جذاب باشد، مطمئا بطن فرهنگی آن جامعه را هدف قرار داده است.
نوشته "برای کلاه آهنی‌ها" در عین اینکه نکات و مقولاتی ظریف و تازه را دست مایه قرار داده بود، توانسته بود در ارائه سلیقه کمدی نیز منحصر به خودش باشد.
از نمایش که باز می‌گشتم به خود گفتم: مواظب باش، جوانانی را که در گوشه و کنار شهر در سالن‌ها کوچک در حال تمرین و چالش هستند دست کم نگیر.
در پایان به همه بچه‌های گروه، بالاخصوص به نویسنده کار تبریک گفته، تصور می‌کنم که کارگردان (بخاطر ضعفهای اجرایی) یک عذرخواهی به بازیگران خود و همچنیین به مخاطب خود بدهکار است!»
