پایگاه خبری تئاتر: نوشین تبریزی، کارگردان نمایش «تالاب هشیلان» که این روزها در تئاتر شهر روی صحنه می‌رود، درباره ایده اولیه این نمایش گفت: «ما به‌عنوان انسان‌هایی که در این جامعه زندگی می‌کنیم تحت‌تأثیر اخبار و رویدادهای مختلف قرار می‌گیریم. کسانی که دستی در نوشتن دارند و به‌عنوان عضوی از جامعه در معرض تأثیرپذیری این رخدادها قرار می‌گیرند و همواره این ورودی با خروجی همراه است که توأم با برداشت شخص از رویدادهای اتفاق افتاده است و این خروجی می‌تواند در قالب‌های مختلف مانند ادبیات داستانی، شعر و نمایشنامه برای نویسنده همراه باشد.»
وی درباره ایجاز در صحنه‌ها که بر پایه استنباط تماشاگر شکل گرفته‌اند، افزود: «این امر شاید سلیقه‌ای باشد. شاید من دوست دارم در بخش‌هایی تماشاگر کشف کند. خیلی چیزی را برای مخاطبم توضیح نمی‌دهم تا او نیز زمانی که من داستان را پیش می‌برم، خیال‌پردازی کند. البته من جواب همه پرسش‌های مخاطب را خواهم داد. الآن در این نمایش بازه زمانی دو سه ساله‌ای داریم که در این بازه زمانی تکه‌ای از قصه را تعریف می‌کنیم و بعد کات می‌خورد و به دو یا سه ماه بعد می‌رود. فصل‌ها تغییر می‌کند. دلیلش این است که دوست ندارم زیاد توضیح بدهم و مدام بگویم که چه اتفاقی رخ داده است.»
وی درباره نقش جامعه در شکل‌دهی تقدیر و سرنوشت شخصیت‌ها گفت: «شما باید پای عواقب انتخابی که می‌کنید؛ چه مثبت و چه منفی، بایستید. بخشی از آن به جامعه باز می‌گردد. مثلاً شما تصمیم می‌گیرد به کوه بروید و یک‌سری اتفاق برایتان رخ می‌دهد که این به جامعه بازمی‌گردد و آدم‌ها در عواقب آن داستان قرار می‌گیرند و این آدم‌ها ممکن است در جایی از زندگی خود انتخاب‌هایی کرده باشند. حالا یا از آن اتفاق‌ها راضی‌اند و یا نیستند اما باید پای آنها بایستند. البته من نمی‌گویم که آدم‌ها حق انتخاب ندارند و سرنوشت از پیش تعیین شده است و ما اصلاً نمی‌توانیم آن را تغییر بدهیم؛ چون اگر اینگونه باشد پس انتخاب آدم‌ها چه می‌شود؟! شاید اختیار گاهی از آدم گرفته می‌شود. شاید بتوانم اینگونه به این ماجرا نگاه کنم.»
کارگردان تالاب هشیلان درباره نقش قهرمان در این نمایش خاطرنشان کرد: «این داستان قهرمانی دارد که برای تغییر وضعیت تلاشی نمی‌کند. در واقع در چنین حالتی قهرمانی ندارد؛ چون قهرمان به تغییر دست می‌زند و این آدم‌ها منفعل هستند و فکر می‌کنند نمی‌توان فضا را تغییر داد یا اگر هم می‌توان، از دست من کاری بر نمی‌آید.»
وی درباره مابه‌ازای خارجی این کاراکترها تصریح کرد: «در هر صورت وقتی درامی اجتماعی می‌نویسید، قطعاً نمونه بیرونی آن را دیده‌اید. بعضی از آنها ممکن است خیلی به شما نزدیک باشند، مانند مادری که دائماً نگران بچه‌های خود است. هر کدام ما به نوعی از این مادرها داشته‌ایم. یا اینکه ممکن است دوست یا همسایه‌ای داشته باشید که این اتفاق برای او رخ داده باشد. در واقع اگر نمونه بیرونی نداشته باشند هم ژانر تغییر می‌کند و هم مخاطب دیگر ارتباط برقرار نخواهد کرد.»
تبریزی در پاسخ به این سؤال که در این نمایش مسئله اولیه وجود ندارد و بحران به یکباره وارد می‌شود، توضیح داد: تمام این موارد به سلیقه برمی‌گردد. من سعی کردم مخاطب خود را معطل نکنم و بگویم این اتفاق در نتیجه فلان اتفاق رخ داده است. سعی کردم که کش‌دار نباشد و در عین‌حال سعی کردم جواب تمام سؤال‌ها را بدهم. فکر نمی‌کنم که مخاطب من معطلی داشته باشد و اگر اینگونه باشد امیدوارم که تحمل کند.
«تالاب هشیلان» تا 24 آبان هر شب رأس ساعت 20 در سالن قشقایی تئاتر شهر روی صحنه می‌رود.
