پایگاه خبری تئاتر: این بازیگر و کارگردان ابتدا درباره بازی خود در نمایش «دست‌های آلوده» بیان کرد: این نمایش که نوشته‌ی ژان پل سارتر است از اول آذرماه در سالن قشقایی مجموعه تئاتر شهر اجرا می‌شود. حدود 45 روز است که در حال تمرین هستیم و در تمام این روزها سعی کردیم با نگاه آقای مسعود موسوی هرچه سریع‌تر این اثر نمایشی را اماده کنیم که به نظرم حرف‌های قابل تأملی برای گفتن به جامعه ما دارد.
او افزود: امیدوارم فرم پیشنهادی و طراحی کارگرانی آقای موسوی هم برای مخاطبان جذاب باشد، چون از «دست‌های آلوده» هم تله‌تئاتر و هم تئاتر صحنه‌ای اجرا شده، آنچه مرا ترغیب به بازی کرد نگاه و تحلیل کارگردان به این نمایشنامه بود.
نعیمی ادامه داد: متاسفانه این روزها در شرایط بدی تئاتر کار می‌کنیم و مجموعه تئاتر شهر حتی جایی برای تمرین ندارد و به جای پلاتوهایی که یک زمان در ساختمان اداره تئاتر بود، ما را به یک پلاتوی آلوده، غیر استاندارد، پر از سر و صدا و بدون هیچ آرامشی فرستادند که این شرایط اصلاً انسانی و منصفانه برای آماده کردن یک کار هنری نیست.
وی اضافه کرد: به جای اینکه روز به روز پلاتوهای دولتی بهتر و پیشرفته‌تر شوند همه چیز بدتر می‌شود و مسئولان هیچ شرایطی برای آرامش روحی و روانی کارکنان تئاتر ایجاد نمی‌کنند. برای این وضعیت باید به آن‌ها خسته نباشید گفت، چون به نظر می‌رسد تئاتر کار کردن در این شرایط که کرامت و تشخص هنرمند در آن به هیچ انگاشته می‌شود یک برنامه‌ریزی در حال انجام است و من نمی‌توانم این اتفاقات را پای عدم امکانات و عدم بودجه بگذارم. اصلا مگر می‌شود یک مجموعه دولتی جایی مناسب برای تمرین نداشته باشد؟
او با بیان اینکه «باید به مسئولان هشدار داد که شرایط برای تئاتر کارکردن در ایران بسیار سخت شده و اگر هرچه سریع‌تر برنامه‌های میان‌مدت در نظر گرفته نشود وضیت تئاتر در بلندمدت پیچیده‌تر می‌شود»، گفت: یک گروه تئاتری چقدر درآمد دارد که توان اجاره یک پلاتوی استاندارد را داشته باشد؟ 30 درصد حق اجاره سالن بدهد؛ 9 درصد مالیات برارزش افزوده بدهد؛ و 5 درصد آن را هم به سایت فروش بدهد. ممیزی و دخالت‌های بیرون از عرصه هنر را هم که کنار این‌ها بگذاریم می‌بینیم که دوستان انگار پوتین خود را بر گردن هنرمندان گذاشته و قصد هلاکت آنان را دارند!
نعیمی اظهار کرد: علاوه بر این‌ها نیامدن تماشاگر به سالن تئاتر به دلیل اوضاع اقتصادی، یعنی اینکه هنرمندان تئاتر کار نکنند یا به پروژه‌های ضعیف تلویزیونی بپیوندند. این روند مثل تعطیلی کتابخوانی به تعطیلی تئاتر هم می‌انجامد تا در این مملکت فقط تلویزیون باقی بماند. به نظر می‌رسد هدف همین است و گرنه چرا دولت باید سوبسید در حوزه فرهنگ و هنر را به حد صفر برساند؟
منبع: خبرگزاری ایسنا
