پایگاه خبری تئاتر: از ابتدای تیر ماه سالن‌های نمایش پس از چهار ماه تعطیلی از سوی ستاد مقابله با کرونا و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و با پروتکل‌های مشخص از سوی اداره کل هنرهای نمایشی بازگشایی شده است. برخی از این سالن‌های از دولتی تا خصوصی از همان ابتدا برخی اجراهارا هماهنگ کرده و فعالیتشان را آغاز کردند و برخی دیگر نیز تا انتهای هفته و چند سالن نیز هفته آینده فعالیت‌هایشان را شروع می‌کنند. البته این آمار تهران است و سایر شهرها نیز به همین منوال و براساس برنامه‌های مصوب خود،کارها را شروع کرده‌اند.
با توجه به اینکه هنوز در برخی شهرها به ویژه شهرهای جنونی کشورمان وضعیت به لحاظ ابتلا به کرونا قرمز است و سایر شهرها نیز در وضعیت زرد و احتیاط قرار دارند،عده‌ای معتقد هستند که نمی‌بایست سالن‌ها در این شرایط بازگشایی شوند حتی اگر پروتکل‌ها هم رعایت شود افراد بی علامت زیاد هستند که شاید حتی خودشان نیز از بیماری‌شان خبر نداشته باشند و بتوانندبقیه را مبتلا کنند.
غرض از انتشار این گزارش این نیست که رعب و ناراحتی در دل مردم و عدم اعتماد ایجاد کرد اتفاقا این مطلب منتشر می‌شود تا ببینیم برخی از هنرمندانمان اعم از کارگردان تا بازیگر در ارتباط با بازگشایی سالن‌های تئاتر چه نظری دارند با توجه به اینکه چرخ زندگی خیلی از این جامعه هنری این روزها از گردونه خارج شده و گردش حسابشان منفی شده است چه کاری می‌بایست در این رابطه انجام داد که البته در این گزارش به برخی مشکلات و راهکارها می‌پردازیم:
*معیشت هنرمندان مسئله اصلی است
«داود معینی‌کیا» بازیگر نمایش‌های آیینی سنتی که این روزها هیچ خبری از اجرا و فعالیتش در عرصه تئاتر نیست،می‌گوید: در شرایط پیش از شیوع کرونا برای نمایشی به نام «طربستان» تمرین می‌کردیم تا آ» را در کاشان به صحنه ببریم که دیگر در اسفند ماه این شرایط پیش آمد و کار هم کنسل شد. الان هم یک کار دیگری برای ضبط تلویزیونی پس از چهار ماه در دست دارم که برای شبکه اصفهان قرار است ، پخش شود.
وی درباره فعالیت‌های دوباره‌اش در عرصه تئاتر عنوان می‌کند: اگر گردونه تئاتر دو مرتبه بچرخد من هم دو کار برای اجرا دارم که البته هنوز شرایطشان مشخص نیست.
معینی‌کیا در ارتباط با بازگشایی سالن‌ها و دیدگاهش نسبت به این اتفاق می‌گوید: به نظر من که شرایط خطرناک است بهرحال الان هر جایی که جمع‌هایی صورت بگیرد حتی اگر با همین پنجاه درصد سالن و شرایط ضدعفونی هم باشد ممکن است عده‌ای در آنجا ناقل باشند که خودشان ندانند یا مطمئن نباشند. واقعا مسئله علاوه بر اینها معیشت هنرمندان هم است که اگر مجبور نباشند، اجرا نمی‌روند. همین الان هم شروع به کار کنیم یک ماه آینده محرم است و باز فقط می‌توان کارهای مذهبی روی صحنه رفت و سایر ژانرها کمتر کار می‌شود.
اوضاع کرونایی فعلا می‌بایست مدیریت شود که نه برای مردم و نه هنرمندان مشکلی ایجاد شود تا بالاخره امرار معاش هنرمندان برای زندگی‌شان مشخص باشد، وگرنه بعید می‌دانم هیچ تئاتری این روزها دوست داشته باشد اجرا برود مگراینکه نیاز به دستمزد و مسائل زندگی‌اش باشد.
*تئاتر آنلاین ؛ پشتیبان 50 درصدی سالن‌های خالی
«حسن همتی»، کارگردان تئاتر نیز درباره فعالیت‌های نمایشی خودش در این ایام می‌گوید: امسال یک کار برای جشنواره معلولین خراسان آماده کرده بودیم که کنسل شد. نمایش «حیله» را هم مدتی است که با بازیگران کوتاه قد آماده کردیم. منتظر سالن هستیم الان هم با دو سالن تماشاخانه سرو و تئاتر شهر صحبت شده و منتظر جواب آنها هستیم تا کارمان را شروع کنیم.
وی درباره اجرای تئاتر در این شرایط احتیاطی کرونایی عنوان می‌کند:بهرحال این شغل ما است که مجبور هستیم ادامه دهیم . هر چند من موافق بازگشایی نیستم اما درآمد ما هم از همین راه تأمین می شوند . نه تنها من بلکه خیلی‌ها شغلشان این است که باید خرج زندگی‌شان را از راه تئاتر در بیاورند . متأسفانه یکی از مشکلات این روزها همین وضعیت 50 درصدی پر کردن سالن است که سالن‌های خصوصی مطمئنم با این وضعیت به درصدهای خود می‌افزایند چیزی در نهایت برای کارگردان باقی نمی‌ماند.
من تنها پیشنهادی که می‌توانم برای این وضعیت داشته باشم این است که مرکز هنرهای نمایشی بودجه بیشتری را در این بخش برای هنرمندان و گروه‌ها در نظر بگیرد تا لااقل این حداقل پنجاه درصدی جبران شود و هنرمندان به راحتی اجرا بروند و پیشنهاد دومم نیز بلیت فروشی بخشی از کارها به صورت آنلاین است که این هم البته بستگی به سالن دارد اگر سالن همکاری کند و هزینه‌هایی مثل دوربین،نور، صدا و تصویر هماهنگ باشد ، این اتفاق صورت می‌گیرد.
در حال حاضر در این ایام کرونایی یک فیلم کوتاه ساختم که مشغول تدوین ، مونتاژ و صدابرداری آن هستم تا این کار را به جشنواره فیلم کوتاه ارائه دهم.
*نمی‌دانم خوش بین باشم یا نه
ژاله صامتی ، بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون نیز درباره فعالیت‌های اخیر خود و برنامه‌هایش برای اجرا در سال 99 می‌گوید که فعلا نه برنامه‌ای برای اجرای تئاتر و نه قصد و نه قراردادی دارد و مشخص نیست که برای امسال بتوانم به صحنه بروم.
وی درباره وضعیت فعلی تئاتر و پیش بینی‌اش نسبت به آینده نزدیک نیز می‌گوید که واقعا نمی‌دانم چه بگویم و چه اتفاقاتی می‌افتد اصلا نمی‌دانم خوش بین باشم یا نباشم. این روزها سر کار تصویر آقای مهدویان هستم و خیلی به تئاتر نمی‌پردازم اصلا هم نمی‌دانم خودم بتوانم یا فرصتی بکنم به دیدن اجرایی بروم.
*کرونا را سرسری گرفته‌ایم/ نباید اهمال کاری کنیم
«علی برجی»، بازیگر و کارگردان تئاتر، سینما و تلویزیون نیز درباره بازگشایی سالن‌های نمایش ، چالش‌های کرونایی و اعتمادسازی مخاطب می‌گوید: واقعیت این است که من همین الان درگیر ماجرای کرونای خانواده‌ام هستم و مادرم در بخش مراقبت‌های ویژه است و این روزها مدام به بیمارستان‌های مختلف سر زده‌ام. بهرحال من خودم درگیر هستم و به اطمینان به شما می‌گویم که قطعا این اتفاق، برآیند خوبی نخواهد بداشت، این را از زبان کسی بشنوید که از این ماجرا آسیب زیادی دیده است.
وی در ادامه می‌گوید: ماجرا این است که ما قدری کرونا را سرسری گرفتیم این اهمال کاری گسترش یافته است. طبق تحقیقات جدید یکی از بزرگترین اتفاقاتی که برای سرایت ویروس رخ می‌دهد، قرار گرفتن در فضاهای بسته است حتی سطوح و چیزهای دیگر کمتر بحث سرایتی دارد. طبیعتا سالن‌های نمایش هم فضای بسته است و خیلی سالن‌های خصوصی ما حتی تهویه درست ندارند و یا اینکه خیلی کوچک هستند و مخاطبان و بازیگران نفس به نفس می‌شوند. همین کلمه «نفس به نفس» خودش یک زنگ خطر برای انتقال ویروس است! من از این بابت ابراز خطر می‌کنم هر چند که شاید خودم هم یک زمانی شروع به کار کنم و حتی کار آنلاین هم داشتم اما واقعا مشخص نیست که شرایط چطور بشود.
*تضمینی برای سلامتی مردم و هنرمندان وجود ندارد
«امیر دژاکام» کارگردان پر تجربه تئاتر نیز در زمینه ضمانت اجرایی کارها با رعایت سلامتی مردم نیز می‌گوید: مطمئنا چنین ضمانتی نیست کمااینکه ما همین الان هم از خیابان رد می‌شویم و اگر قبل از ما کسی سرفه یا عطسه کرده باشد و این ویروس به ما قابل انتقال است حتی اگر ماسک هم زده باشیم ، تضمینی وجود ندارد که انتقال پیدا نکند چرا که این ماسک های در دسترس ما هم استاندارد نیستند.
وی در این باره افزود: باید بتوانیم انتخاب کنیم اگر تئاتر باز شود با این شرایطی که مطرح شد، بهتر است با گروه‌های کوچک نه اجراهای بزرگ ، با مونولوگ و بدون پشت صحنه یا پشت صحنه محدود شروع شود خاطرم می‌آید در جوانی که نویسندگی هم می‌کردم اجراهایی با تئاترهای خلوت به صحنه می‌بردیم وگرنه اگر برنامه‌های قبل از کرونا را بخواهیم اجرا کنیم که فاجعه می‌شود.
منبع: خبرگزاری فارس
