حضور این افراد هنگامی بحث‌برانگیز می‌شود که بسیاری از اهالی تئاتر حذف و کنار گذاشته شده‌اند، همچنین بسیاری از دانشجویان و مشتاقان بازیگری با اینکه دوره‌های لازم را برای بودن در صحنه گذرانده‌اند، بنا به دلایل غیرتئاتری مجبورند به شغلی دیگر روی بیاورند.
«زهرماری» شبیه به سنت نوشتاری اسماعیل خلج، علیرضا نادری و آن فرم اجرائی است که بهترین شیوه بازنمایی فقر و مناسبات آن را در رئالیسم تمام‌عیار می‌بیند. اغلب فقر به تخیل‌زدایی از ذهن دامن زده و خشونت را شدت می‌بخشد. در نبودِ آرمان جمعی مردمان مصیبت‌زده، از مهلکه جستن‌های فردی است که اهمیت می‌یابد. «زهرماری» بر همین غیاب آرمان‌گرایی و برآمدن فردگرایی مفرط و سترون اشاره دارد. هرکس می‌خواهد گلیم خود را از آب بیرون کشد و به گوشه‌ای امن پناه ببرد.
حمیدرضا شعیری، استاد معناشناسی دانشگاه تربیت‌مدرس طی یادداشتی به نمایش «آمادئوس» پرداخت
نمایش نامه ی جعفر خان از فرنگ برگشته با همه ی اشکالاتی که دارد به خصوص در پایان بندی آن، یک اثر تمام عیار از نمایش نامه ی ایرانی معاصر به شیوه ی درام نویسی غربی است و اثری قابل اعتنا که می تواند سنجه ای جدی برای آغاز نگارش ادبیات نمایشی ایران باشد. نمایش نامه ای با قلم زنده یاد حسن مقدم که در عنفوان جوانی نویسنده نوشته شده و توانسته به جایگاهی والا در دوره ی خود و حتا تا چند دهه بعد از خود دست یابد.
درباره شوراي مشورتي مدنظر شهرام كرمي نيز اين مساله قابل پيش‌بيني و البته نگران‌كننده است كه اعضاي شورا در صورت تكرار نام‌ها به همان عارضه شوراهاي ديگر دچار خواهند شد. شوراهايي كه مسووليت تصميمات خود را نمي‌پذيرند و درنهايت گام تازه‌اي به سوي قهقرا برمي‌دارند. شايد لازم باشد شكل جديدي از شورا تجربه و اين فرصت به چهره‌هاي جوان‌تر با ايده‌هاي ناب‌تر داده شد.
لوون ناگهان گم شده بود. دیگر در هیچ تئاتری نمی‌دیدم‌ش. تئاتر هنر بی‌رحمی است. از بازی‌گر فیلم نشانی از هنرش می‌ماند ولی از بازی‌گر تئاتر هیچ جز یادهای خوش از او.
مهدی شفیعی در نامه‌ای از حضور شهرام کرمی در سمت مدیریت مرکز هنرهای نمایشی حمایت کرده است؛ اما به نظر می‌رسد این جابه‌جایی بازندگان شاخصی خواهد داشت.
لوون را به خاک سپردیم و برگشتیم. دیگر رفتن اش را باور کرده ام اما نبودن اش را هرگز.
فضای حاکم بر تئاتر ما با مدیریت ناشیانه، نابخردانه و نالایق برخی مدیران به اصطلاح فرهنگی که نه از هنر سررشته‌ای داشتند و نه به آن مؤمن بودند، به سمتی پیش رفت که رفتاری تعارف‌گونه به یک اصل ارزشی و اخلاقی! در تئاتر و اساسا هنر بدل شود. این اصلِ بی‌اصالت باعث شد که مهم‌ترین دغدغه‌ها، مشکلات، کاستی‌های مخاطبان، هنرمندان و اهالی فرهنگ در زیر انبوه لایه‌های عوام‌فریبانه و پوپولیستی حاد مدیریتی پنهان باقی بماند و به جایش روشنفکرنمایی قلابی و مذهبی‌نمایی شارلاتانی به منصه ظهور برسد. اساس این حرکت از صداوسیما آغاز شد و کم‌کم جامعه را به سمت تک‌صدایی شدن پیش برد. در این شرایط نقد صریح تبدیل به عنصری ضداخلاق و ضدارزش‌های انقلابی معرفی شده و همه این تفکرات مسموم به صحنه تئاتر ایران کشیده شد.
این روزها سخن از کناره‌گیری یا کنارگذاشتن مدیر مرکز هنرهای نمایشی نقل محافل تئاتری شده و گروهی در حمایت و گروهی در مخالف با مهدی شفیعی در محافل مختلف، به‌ویژه فضای مجازی تلگرامی سخن می‌گویند. موافقان ایشان کمپینی به راه انداخته‌اند و گویا تعداد قابل‌توجهی از هنرمندان مانند اعضای محترم بنیاد رادی آن را امضا کرده و در مقابل مخالفان با بیان نکاتی که به ظاهر نادرست هم نیست، نقدهایی را به مدیریت ایشان وارد کرده‌اند...
لوون هفتوان، بازيگر ايراني ارمني سينما و تئاتر ايران روز گذشته به دليل سكته قلبي درگذشت. خبري كه در آخرين روزهاي اسفند مايه اندوه و تاسف اهالي سينما و تئاتر شد.
پس از قدرت يافتن خواست و توقع توجه به تشكيل جامعه مدني در ايران به عنوان آرزويي تاريخي و طولاني و پيروزي اين گفتمان در انتخابات ١٣٧٦ از جمله اقداماتي كه با حمايت دولت اصلاحات به‌انجام رسيد تشكيل اصناف هنري و از جمله خانه تئاتر در سال ١٣٧٨ بود.
همان‌طور که جهان سینما، بخش گسترده‌ای دارد به نام سینمای عامه‌پسند قصه‌گو که در چرخه تجارت صنعت سینما و برای سرگرمی مخاطب عام و گیشه‌ای تولید می‌شود، «چون باید به بخشی از نیاز ضروری جوامع امروز جهان پاسخ دهد»، در بخش نمایش صحنه‌ای هم تولید آثار تجاری، صنعتی و عامه‌پسند هم یک ضرورت است برای پاسخ‌دهی به نیازهای همان بخش از جوامع. نمایش «الیور توئیست» در جهان تولیدات موسوم به «صنعت فرهنگ»، یک اثر تجاری عامه‌پسند و یکی از تجربه‌های نسبتا تازه «ولی نه بدون سابقه» صحنه‌ای این روزهای آثار نمایش صحنه‌ای ایران است
رویا افشار: قرار نیست فلسفه و تفکر، بنیانی را دگرگون سازد، می توان جهان را به اشکال گوناگون نظاره و تفسیر کرد، لیک جهان و ذات آن، همچنان یکسان، بدون دخالت فلسفه و هر نوع تفکری به چرخه زنده خود ادامه می دهد.
نویسنده، طراح و کارگردان نمایش «اهالی هوا» همزمان با اجرای این اثر نمایشی در پلاتو اجرا مجموعه تئاتر شهر یادداشتی را منتشر کرد.
حتما درباره موضوع تناسب فرم و محتوی در آثار هنری بسیار شنیده‌‌اید. امسال هنرمندی در سی‌و ششمین دوره جشنواره تئاتر فجر این مفهوم را در حدی متعالی با طراحی پوستر این جشنواره به معرض دید عموم گذاشت. انگار او یک تنه تمام موضوع تئاتر امروز ایران را در یک قاب تعریف کرد که شاید حاصل پژوهش سالیان محققین هم نمی‌توانست به این زیبایی پاسخگوی نیاز اجتماع در تحلیل اجتماعی تئاتر ما باشد.
مجید کریمی مدرس دانشگاه،بازرس هیات مدیره کانون کارگردانان خانه تئاتر و کارگردان تئاتر طی یادداشتی به انتقاد از پوستر سی و ششمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر فجر پرداخت.
زنانی همانند ایو انسلر ثابت می‌کنند زنانگی و زن بودن واقعی یعنی مبارزه شجاعانه برای ساختن هستی بهتر و زیستی مملو از عدالت و برابری و عشق. او که بعد از نجات یافتن از ترومای دهشتناک تجاوز دوران کودکی‌اش، در ۶۰ سالگی دچار بیماری سرطان شد با مقاومت و پایداری احترام‌برانگیزش بر بیماری غلبه کرد. هنوز هدف‌های زیادی را به عنوان یک چریک مدنی برای ساختن جهانی بهتر پیش‌رو دارد. انسلر تنها راه رستگاری را مهربانی می‌داند.
تئاتر ایران نیاز به یک نهاد پژوهشی و مطالعاتی دارد که وظیفه‌اش طراحی استراتژی و راهبردهای درازمدت باشد. نهادی که با ورزیدگی بالای خود از کوچک‌ترین ظرفیت‌ها و فرصت‌ها برای توسعه تئاتر و آسیب‌زدایی از آن استفاده کند. بدون شک این نهاد نمی‌تواند سازمان برگزاری یک جشنواره باشد.
بهزاد صدیقی (نمایش نامه نویس و مدرس تئاتر) طی یادداشتی به نمایش کوکوی کبوتران حرم نوشته علیرضا نادری و کارگردانی افسانه ماهیان پرداخت
اصلی‌ترین دغدغه نمایش «این یک پیپ نیست» رؤیت‌پذیرکردن امر رؤیت‌ناپذیر و درعین‌حال رؤیت‌ناپذیرکردن امر رؤیت‌پذیر دانست، آن هم نه با ارجاع به «واقعیت» معهود که با تلاش برای پدیدارگی بیرونیتِ «امر واقع». اصلا با تمرکز بر همین نقطه است که نمایش به هویت مستقل و متمایز خودش دست می‌یابد.
