تماشاگران چیزی از تئاتر تجربی -یا به عبارت درست‌تر، تجربه‌گرا- نمی‌دانستند. وقتی به دیدن نمایش متابولیک (۱۳۸۷) در تئاتر شهر رفتم، برخی از تماشاگران، سر و صدای زیادی راه انداختند و گفتند که پول‌‌مان را پس دهید! بیشتر آن‌ها پسیانی را در سریال‌های آبکی و قصه‌گوی تلویزیون دیده بودند و انتظار اجرایی متمایز و تجربه‌گرا را نداشتند. کسی نبود تا به آن‌ها بگوید تئاتر متمایز و نامتداول دیگری هم داریم که جدا از تئاتر جریان اصلی است.

هنرمندان ما به طرز چشم‌گیری تجربیات پیشین را تکرار می‌کنند و به شکل وفادارانه‌ای از شیوه‌های تجربه‌شده گرته‌برداری می‌کنند. آنها خطرپذیری زیادی ندارند و ساز و کار تمام اجراها حتی آنها که به اصطلاح تجربی و نو خوانده می‌شوند شبیه هم است.

در حال حاضر هیچ نیازی توسط تئاتر برآورده نمی‌شود. افرادی که عادت به تئاتر رفتن دارند چیزی از نمایشنامه‌ها به دست نمی‌آورند، کم‌ترین عنصری که بتواند فردا در زندگی جاری به کارشان بیاید در آنها پیدا نمی‌کنند. باید حقیقتا راه عبور از کوچه به تئاتر، کاملاً بر همگان باز باشد و بین آنها مبادلات به آزادی جریان پیدا کند. همه می‌دانند که واقعیت چیز دیگری است.

«چارلی رُز» در سال ۲۰۱۳ یک مصاحبه‌ي تلویزیونی جالب توجه با «پیتر بروک» انجام داده که تماشا و خواندن آن خالی از لطف نیست. بروک در این مصاحبه به توصیف نظریه‌ی رادیکال «صحنه‌ی خالی» می‌پردازد که رُز آن را نوعی «مینیمالیسم» در نظر می‌گیرد.

آتیلا پسیانی گفت : تئاتر تجربی یک شیوه اجرا است و سبک نیست.

رویکرد جوانمرد اگرچه با تأسی از شخصیت‌هایی چون آرتو و کریگ، تقابل با نگاه ناتورالیستی آن روزگار تئاتر بود؛ اما او هیچ‌وقت به سمت تئاتر تجربی روز جهان نمی‌رود. خودش هم در پاسخ به این پرسش که چرا چنین متونی را برگزیده است می‌گوید «دلیلش استنباطات عاطفی من از این دو اثربوده است.» به‌عبارتی او قصد تجربه کردن نداشته؛ بلکه هنوز در حال و هوای کلاسیسیم است.

فراخوان نخستین دوره‌ جشنواره‌ تئاتر تجربی «مختص» منتشر شد.

آنچه پس از چند دهه فاصله از اجراي سال 58 حالا در سال 98 مي‌بينيم به خوبي تفاوت ديدگاه نسل جديد را از ديدگاه نسل انقلابي گذشته نشان مي‌دهد. به وضوح با يك بازخواني جديد روبه‌رو هستيم كه ديگر چندان علاقه‌اي به مطالعه در حركت‌هاي سياسي، اجتماعي و طبقاتي ندارد.

آنچه به‌عنوان تئاتر تجربی در ایران شناخته می‌شود در بطن و بدنه تئاتر حرفه‌ای قرار دارد و همین خود امکان بسیاری از جسارت‌ها و ساختارشکنی‌ها را از آن می‌گیرد و از سوی دیگر نمی‌توان تفکیک چندانی میان آنچه تئاتر تجربی یا تئاتر حرفه‌ای در ایران خوانده می‌شود قائل شد

نتایج نهایی آثار راه یافته به بخش هنرهای اجرایی هجدهمین جشنواره تئاتر تجربه اعلام شد.

فرشاد فرشته حکمت، فرزاد معافی و زهره بهروزی‌نیا به عنوان هیات انتخاب پانزدهمین جشنواره تئاتر تجربی معرفی شدند.

پسیانی را در تئاتر بیشتر با برچسب تئاتر تجربی می‌شناسد. او در طول دوران فعالیت تئاتری‌اش در مقام کارگردان، گونه‌های متفاوتی از تئاتر را به مخاطب عرضه کرده که شاید از بحث‌برانگیزترین گونه‌های اجرایی نمایشی داخلی بوده‌اند.