هنرمندان تئاتر مانند بسياري از فعالان زمينه‌هاي ديگر هنري در ايران، طي سه دهه گذشته درباره «دفاع مقدس» و مسائل پيش و پس از آن بارها نوشته و آثار متعدد خلق كرده‌اند. گرچه اين گفته تا حدي در تقابل با تصويري قرار مي‌گيرد كه عده‌اي درباره شدت و ضعف حساسيت جامعه تئاتري به موضوعي با اين درجه از اهميت القا مي‌كنند. مثال كم نيست؛ از نمايشنامه‌هاي جدي عليرضا نادري در دهه 70 گرفته كه نمايش «پچپچه‌هاي پشت خط نبرد» او به يكي از نخستين كشكمش‌ها و چالش‌هاي جامعه تئاتري با نهادهاي غيرتئاتري در دهه 70 منجر شد تا متون محمد رحمانيان، حميدرضا آذرنگ، رضا صابري، نادر برهاني‌مرند و اين اواخر مهين صدري كه هر يك به طريقي نسبت به اصل مساله اداي دين كرده‌اند و البته هر يك با گرفتاري‌هاي خاص خود نيز مواجه شده‌اند.
