تئاتر امروز در مقايسه با سال‌هاي ابتدايي دهه ٧٠ كه رضا بهبودي و هم‌نسلانش تحصيل و تمرين حرفه‌اي نمايش را پيشه كردند شكل و شمايل متفاوتي گرفته است. عده‌اي عنوان «دوران گذار» را برايش برگزيده‌اند، گرچه مشخص هم نيست اين گذار به همين زودي‌ها گذر كند. فعلا همه‌چيز با شيب تند و ميلي افسارگسيخته به سوي سراب افزايش فروش و ثبت ركورد تعداد تماشاگران در حركت است. چنين اوضاعي تشخيص سره از ناسره را براي مخاطب غالبا جوان و نوجوان تئاتر دشوار مي‌كند. در چنين شرايطي چطور مي‌توان به هنرمند و اصولا تئاتر اعتماد كرد؟ چطور شخصي به صفت هنرمندي متصف مي‌شود؟ با رضا بهبودي به بهانه ايفاي نقش در نمايش «يك روز تابستاني» به كارگرداني پارسا پيروزفر به گفت‌وگو نشسته‌ايم. تركيبي كه راه خود را از سال ٧٥ و در نمايش «بينوايان» به كارگرداني بهروز غريب‌پور آغاز كرد اما سال ٩٠ با نمايش «گلن‌‌گري گلن راس» به كارگرداني پيروزفر وارد فاز تازه‌اي شد. حالا ٧ سال از اولين همكاري جدي اين دو در كنار يكديگر مي‌گذرد و با دقت در ويژگي‌هاي موجود در آثار پيروزفر و بازي‌هاي همواره با صلابت بهبودي ديگر مي‌توان در يك مورد اطمينان خاطر داشت؛ حداقل اينجا دوران گذار گذشته و مي‌توان گفت با دو چهره‌اي مواجه هستيم كه به درياي متلاطم گيشه و فروش تن نمي‌دهند و برخلاف بسياري، ميان حيات شخصي و هنري‌شان گسستي وجود ندارد.
