پرتوي به خاطر سواد و سابقه پرافتخارش، جزو هيات داوري جشنواره‌هاي معتبر بود و علاوه بر اين مدرس فيلمنامه‌نويسي و به خوبي تجربياتش را به جوانان منتقل مي‌كرد و اغلب هنرجويانش از شيوه تدريس او به نيكي ياد مي‌كردند اما حالا، ديگر يك مدرس خوب سينما را هم از دست داديم.

كامبوزيا پرتوي، مردي كه اصل جنس سينما بود و مايه فخر هنر اين سرزمين. كارنامه كاري او اگرچه عريض و طويل نبود اما همان اندك ساخته‌ها و نوشته‌هاي او همه درخور توجه بودند و لايق ستايش. از «گلنار» و «گربه آوازه‌خوان» كه خاطره جمعي كودكان دهه شصت بود تا «كافه‌ترانزيت» و «من‌ ترانه پانزده سال دارم» كه مخاطب عام و خاص را با خود همراه كرده بود.