نویسنده کتاب «روند دگرگونی ادبیات نمایشی زنان ایران از ۱۲۸۹ تا ۱۳۵۷» میگوید: کار مدیر و مسئولان گوناگون، ایجاد زمینه و بستر مناسب به منظور ایجاد پیوستگی بین پژوهشهای انجام شده در حوزه ادبیات نمایشی زنان است. به نظرم آنچه باعث ترس برخی مدیران میشود، ترس از نگاه رادیکال ضد مرد در این متنهاست؛ که به جرات همین جا میگویم این نگاه در این متنها به صورت غالب وجود ندارد.