پنجشنبه , ۶ اردیبهشت, ۱۴۰۳
بهزاد خاکی نژاد
«بازی اجباری» در تماشاخانه استاد مشایخی/ رونمایی از پوستر 7 شهریور 1402
«بازی اجباری» در تماشاخانه استاد مشایخی/ رونمایی از پوستر

«بازی اجباری» در تماشاخانه استاد مشایخی/ رونمایی از پوستر

از پوستر نمایش «بازی اجباری» با طرحی از جمال رحمتی، کارتونیست نامدار مطبوعات رونمایی شد.

عضویت در شبه‌صنف‌های تئاتر، سینما، آموزش و رسانه چه ره‌آوردی دارد؟ 28 اردیبهشت 1401
عضویت در شبه‌صنف‌های تئاتر، سینما، آموزش و رسانه چه ره‌آوردی دارد؟

عضویت در شبه‌صنف‌های تئاتر، سینما، آموزش و رسانه چه ره‌آوردی دارد؟

در شبه‌صنف خود بنگرید که در سال‌های گذشته چه کسانی سرمایه‌دار شدند؟ چه کسانی مالک شدند؟ چه کسانی صاحب خانه و عمارت و صندوق میلیاردی شدند؟ چه کسانی همیشگی شدند و حتی با حضور شما به قدرت اجتماعی و هنری و سیاسی و مدارک جعلی علمی رسیدند؟ و بنگرید چه کسانی هر روز فقیرتر و فراموش و منزوی شده‌اند؟

«پارک شهر» در تماشاخانه ایرانشهر برپا شد 20 اسفند 1397
«پارک شهر» در تماشاخانه ایرانشهر برپا شد

«پارک شهر» در تماشاخانه ایرانشهر برپا شد

نمایش «پارک شهر» به کارگردانی بهزاد خاکی نژاد اجرای عمومی خود را در سالن ناظرزاده کرمانی تماشاخانه ایرانشهر آغاز کرد.

حذف مدرسان و بازگشت به تئاتر دانشجویی 14 اردیبهشت 1397
حذف مدرسان و بازگشت به تئاتر دانشجویی

حذف مدرسان و بازگشت به تئاتر دانشجویی

بخش مدرسانِ جشنواره تئاتر دانشگاهیان حذف شد تا برای دومین بار پس از بیست سال هویت تنها جشنواره فرامرزی تئاتر دانشگاهی ایران را در هاله‌ای از ابهام فرو ببرد.

خلاقیت و شگفتی؛ گمشده‌ی بازیگری 11 بهمن 1396
خلاقیت و شگفتی؛ گمشده‌ی بازیگری

خلاقیت و شگفتی؛ گمشده‌ی بازیگری

«باورپذیری ، خلاقیت و شگفتی» از یونان باستان تا امروز در زمره‌ی اصل‌های تئاتر تجربی و علمی بوده است. باورپذیری در نتیجه‌ی همذات‌پنداری با تماشاگر ایجاد می‌شود که این همذات‌پنداری چونان برخی آثار مدرن می‌تواند احساسی هم نباشد و با قراردادها به باور برسد اما هر چه هست نیازمند تجربه و ممارست بسیار بازیگر است تا با ابزارهای گوناگون خود که مهمترینش دربدن اوست به باور تماشاگر برسد. «تمرین و شناخت بدن» یک کلیدواژه برای بازیگر است چراکه همین شناخت و تجربه‌ی بیشتر در درازای کار بازیگر به خلاقیت خواهد رسید و همین تجربه‌اندوزی تنها راه رسیدن به شگفتی است ؛ همان لحظه‌ای که تماشاگر از تعجب و شادی و احساسات در پوست خود نمی‌گنجد و حتی به خاطر مهارت بازیگر با احساسی رضایتمند فحاشی هم می‌کند. این اوج بازیگری است که حتی در کتاب‌های گوناگون با عنوان شعبده و جادوگری بازیگر هم معرفی شده است.