ناصر تقوایی فیلمساز شهیر سینمای ایران درباره تنها فیلم سیاسی سینمای ایران نظر جالبی دارد.
بدون شک باید پذیرفت که در شرایط رشد فزاینده تکنولوژی، هر روز باید از موضوعاتی صحبت کرد که در گذشته معنا و مفهوم خاص خود را داشته و این روزها کارکردشان را از دست داده‌اند یا به شکل دیگری پیش می‌روند.
فیلم‌های سیاسی معمولا سرنوشتی مبهم دارند و نخستین فیلم سینمایی حسین دارابی به نام «مصلحت» یکی از فیلم‌های توقیفی در این چند سال اخیر بود که توانست نجات پیدا کند و اکنون در حال اکران است.
اگر حتی فیلم از گونه کمدی باشد که فقط به موضوعات عادی ساده دختر و پسری می‌پردازد این هم خودش یک درام کمدی سیاسی است، چون همین که چشم بر مسائل سیاسی، اجتماعی می‌بندید و رفتاری تخدیری با موضوعات اجتماعی دارید، عملا یعنی کار سیاسی انجام داده‌اید و دارید حواس مردم را پرت می‌کنید، بنابراین این یک امر سیاسی است.
در جریان‌های اعتراضی اخیر و به خیابان کشیده شدن آن‌ها، یکی از بحث‌های مهم این بود که این انتقادها و اعتراض‌ها چقدر در عرصه هنر فرصت بروز و ظهور داشته‌اند؟ آیا می‌شد یا می‌شود از هنر برای بیان اعتراض و مطالبات استفاده کرد تا کار به کف خیابان‌ها نکشد؟ این سؤال‌ها در حالی مطرح است که سینمای ایران در دوره‌هایی به‌صورت مقطعی بعضا آثار مهمی در بستر اعتراض‌های سیاسی و اجتماعی و دانشجویی داشته است.
درام‌ها و تریلرهای سیاسی، با دالان‌های تاریک سیاست کار دارند، با زد و بندها و اتفاقات پشت پرده‌ای که عموما از تئوری توطئه پیروی می‌کنند. در واقع می‌توان تئوری توطئه و باور به آن را از عناصر کلیدی سینمای سیاسی در نظر گرفت. در این لیست ۱۳ فیلم سیاسی برتر تاریخ سینما بررسی شده است.
