تغییرات درست و به‌جا در عنصر لحن را می‌توان یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های مثبت «پوست شیر» دانست. خطوط داستانی این مجموعه به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که امکان تغییرات مداوم در لحن (در عین حفظ یکدستی اثر) را فراهم آورند.
جدیدترین قسمتِ سریال «پوست شیر» بر محبوبیت و جذابیت این مجموعه نسبت به چند قسمت گذشته‌اش افزود؛ گویی قرار نیست التهابات و هیجان این سریال پایین بیاید. اما واقعاً چطور یک سریال می‌تواند جذاب باشد و جذاب بماند؟
این روزها سریال «پوست شیر» که از فیلم نت پخش می شود توانسته هم تماشاگران زیادی را با خود همراه کند هم گفتمانی را پیرامون موضوعاتی که در اثر مطرح می شود، ایجاد کند.
اگر در دهه ۴۰ قیصر مسعود کیمیایی مسیری شبیه به نعیم برای انتقام را طی می کند تا به زعم خود از قتل برادر و خواهر دادخواهی کند و انتقام خونشان را بگیرد در زمانه ای که انتقام فردی بحث جامعه آن زمان است، نعیم در پوست شیر تا میانه داستان چنین قصدی ندارد.
محمد حسین گودرزی، منتقد سینما: یکی از اشتباه های فاحش، ترکیب بازیگران سریال خونسرد انتخاب امیر آقایی است. بازیگر عضلانی که معمولا خوب صدایش را بالا می برد و به لحاظ فیزیکال با نقش روبرو می شود برای بازی کاراکتری که قرار است با خودش درگیر شود و درونگرا عمل کند یکی از نامناسب ترین انتخاب ها بوده است.
«پوست شیر» در مقایسه با آثار دلسردکننده سال‌های اخیر شبکه نمایش خانگی یک اثر قابل قبول است؛ قصه‌ای که فارغ از تمامی نقاط ضعف و دراماتیک‌بازی‌های گاه و بی‌گاهش قدرت جذب مخاطب برای دنبال کردن قصه‌اش را دارد.
«پوست شیر» نه با نمایش بیش از اندازه خشونت و لمپنیسم، از خرده بزهکارها و گنده لات‌ها قهرمان می‌سازد و نه با به تصویر کشیدن زندگی اشرافی و پرزرق و برق طبقه مرفه، به سبک سریال‌های ترکیه‌ای، چند قصه عاشقانه و گاه غیرمتعارف را همزمان روایت می‌کند.
