چيزي كه در سراسر نمايشنامه «چهار دقيقه» و «همان چهار دقيقه» نوشته نغمه ثميني موج ميزند همين است. روياها و خيالهاي خوشي كه دود شدهاند و ما حالا با وضعيت كابوسوار شخصيتها مواجه هستيم. اشارههاي هوشمندانه نويسنده به آنچه زير موشك باران و جنگ ايران گذشت تا وحشت از شنيده شدن و امروزي كه به تعداد مهاجران افزوده ميشود.