یک منتقد تئاتر گفت: «زندانی خیابان نواب» یک اثر کمدی تراژیک است که روح زمانه خود را منتقل می‌کند.
«زندانی خیابان نواب» داستان ناصر و ثریاست؛ زوجی ساکن یکی از خانه‌های ساختمان‌های خیابان نواب که حضور انوش و الهه، برادر و خواهر ناصر به شناخته‌شدن بیشترشان از سوی مخاطب کمک می‌کند. مهدی وثوقی نقش ناصر را برعهده دارد و آزیتا نوری‌وفا نقش ثریا را، ناصر شیرمحمدی انوش است و الهه که ساکن ونکوور است بر صحنه حضور ندارد. هوشمند هنرکار «زندانی خیابان نواب» را بر اساس «زندانی خیابان دوم» نوشته نیل سایمون با ترجمه شهرام زرگر روی صحنه برده است؛ اثری که در زمستان 96 در خانه نمایش اداره تئاتر اجرا شد و این روزها در تماشاخانه خصوصی شانو روی صحنه می‌رود. آنچه در ادامه می‌خوانید حاصل گفت‌وگویی است با حضور هوشمند هنرکار و شهرام زرگر که از مقوله اقتباس آغاز شد و با تمرکز بر «زندانی خیابان نواب» ادامه پیدا کرد و در پایان به زبانی رسید که زرگر در ترجمه «زندانی خیابان دوم» به کار برده و هنرکار نیز از همان زبان در اجرایش استفاده کرده است.
محله‌ها هویت خودشان را دارند. این هویت را آدم‌های هر شهر بهتر درک می‌کنند. یکی از محله‌هایی که در تهران هویت خاصی بخصوص برای قشر جوان و دانشجو پیدا کرده منطقه نواب است. این منطقه به‌دلیل نزدیکی‌اش با مرکز شهر یعنی میدان انقلاب و چهارراه ولیعصر که محل تجمع دانشگاه‌ها و مراکز اداری به‌حساب می‌آید و از سوی دیگر در مسیر مترو بودن، جایی است که در دهه اخیر جمعیت قابل‌توجهی از دانشجویان و کارمندان مهاجر را در خودجای داده‌است. به همین ترتیب ساخت‌و‌ساز واحدهای آپارتمانی در اطراف بزرگراه نواب تراکم جمعیت این منطقه را بیش از پیش بالا برده‌است. هوشمند هنرکار در نمایش تازه‌اش با اقتباسی از متن نیل سایمون یعنی «زندانی خیابان دوم» آن قصه را از دهه 70 نیویورک به تهران 2018 آورده و از قضا آدم‌هایی با همان مشخصات را در یکی از آپارتمان‌های خیابان نواب گذاشته‌است. او در این نمایش در مورد مسائل زندگی یک زوج در قلب شهر دود گرفته تهران می‌گوید. این نمایش این روزها در خانه نمایش اداره تئاتر روی صحنه رفته‌است.
جمعی از اهالی تئاتر به همراه خانواده زنده‌یاد نقی سیف جمالی بازیگر پیشکسوت تئاتر در مراسم افتتاح رسمی نمایش «زندانی خیابان نواب» به کارگردانی هوشمند هنرکار حضور پیدا کردند.
