جمعه , ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳
نقد تاتر سوختن
نگاهی به نمايش «سوختن» / نيست‌شدن نمادين 5 دی 1398
نگاهی به نمايش «سوختن» / نيست‌شدن نمادين

نگاهی به نمايش «سوختن» / نيست‌شدن نمادين

ژست‌ها در «سوختن» چگونه هستند؟ آيا رئاليستي هستند؟ آيا توزيع قدرت و نيروهاي سياسي را نمايش مي‌دهند؟ اغتشاش و آشفتگي در اين بخش از كارگرداني فراوان است. بارت، اشيا را آخرين فرآيند دلالت نخستين مي‌داند. اشيا در سوختن آنچنان نمادين و شكيل به كار رفته‌اند كه تبديل به نشانه‌اي مازاد شده‌اند.

نقد نمایش «سوختن» به کارگردانی علیرضا آرا و علیرضا اولیایی/ پشت به استبداد یا رو به آن؟! 9 آذر 1398
نقد نمایش «سوختن» به کارگردانی علیرضا آرا و علیرضا اولیایی/ پشت به استبداد یا رو به آن؟!

نقد نمایش «سوختن» به کارگردانی علیرضا آرا و علیرضا اولیایی/ پشت به استبداد یا رو به آن؟!

نمایش سعی دارد که قدرت عشق را نشان دهد اما سرآخر آن را به اسارت می‌گیرد. در صحنه‌ای از نمایش سوگل خلیق با پارچه‌ای دراز و سفید به پدرجوان متصل است. او به آرامی از خطوط قرمز کلیسا فاصله گرفته و در آوانسن رو به تماشاگران ترانه می‌خواند. در نهایت پارچه سفید را به دور خود پیچیده و این بار کت‌وبال بسته به داخل محوطه و در کنار پدرجوان کشیده می‌شود. نمایشی که باید راوی نجات ژان (پدرجوان) از چنگال خرافه باشد، مدلی دیگر از اسارت را به نمایش می‌گذارد که در شرایط فعلی نه امیدبخش است و نه فرهنگ‌ساز.