جمعه , ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳
نقد فیلم روزی روزگاری در هاليوود
چگونه ياد گرفتم دست از نگرانی بردارم و به فيلم‌های بد عشق بورزم! 5 دی 1398
چگونه ياد گرفتم دست از نگرانی بردارم و به فيلم‌های بد عشق بورزم!

چگونه ياد گرفتم دست از نگرانی بردارم و به فيلم‌های بد عشق بورزم!

فيلم‌ساز پس از بسيار قصه‌ها که تصوير کرده و در بطن اين قصه‌ها، شيفتگي‌اش به «بي مووي» و «ترش مووي» و «گريند-هاوس» و «پالپ-فيکشن»، به‌کرات عيان شده است، اين‌بار دل به دريا زده و ديگر خود را پشت قصه‌ها پنهان نکرده و صرفا در ستايش فيلمِ بد و بازيگرانِ فيلم‌هاي بد و اخبار زرد، فيلم ساخته است، بدون هيچ توضيح اضافي.

درباره «روزی روزگاری در هاليوود» ساخته كوئنتين تارانتينو/ سينما، بدلِ تاريخ 7 آذر 1398
درباره «روزی روزگاری در هاليوود» ساخته كوئنتين تارانتينو/ سينما، بدلِ تاريخ

درباره «روزی روزگاری در هاليوود» ساخته كوئنتين تارانتينو/ سينما، بدلِ تاريخ

نهمين و تازه‌ترين فيلم كوئنتين تارانتينو «روزي روزگاري... در هاليوود» كه براي نخستين‌ بار در بخش رقابتي فستيوال فيلم كن به اكران درآمد به معناي دقيق كلمه تجربه‌اي تازه و متفاوت در كارنامه‌ سينمايي تارانتينو است؛ فيلمي كه تشخيص فاصله چشمگير با ساخته‌هاي پيشين مولفش احتما‌لا از همان نخستين دقايق آغازين‌ توجه‌مان را به خود جلب مي‌كند. فاصله‌اي كه از بلوغ و پختگي اثر پيش ‌رو خبر مي‌دهد؛ آن‌ هم نه الزاما در نحوه‌ ساخت فيلم بلكه بلوغ و پختگي‌اي كه به چگونگي نگاه و بيان و ابعاد متنوع شخصيت‌هاي فيلم و البته انسجام در صورت‌بندي بصري و روايي بازمي‌گردد. فيلمي به مراتب دروني‌تر و ژرف‌نگرتر در مقياس كلي سينماي تارانتينو كه چيزي بيش از شوك‌، غافلگيري، خشونت و جنون افسارگسيخته را دنبال مي‌كند.