وی گفت: در آدمکش خواستم مرزها را بشکنم و فکر می‌کنم که این کار را نیز انجام داده‌ام. اگرچه فضای این کار کاملاً واقعی است اما آن را به صورت سورئال اجرا می‌کنم. در این اجرا ترجیح دادم به صورت غیرواقعی به این اثر بپردازم. در حقیقت نمایش سبک مدرنیته خاصی دارد که کمی از شیوه مدرن اروپایی نیز در آن استفاده شده است.
کارگردان نمایش آدمکش بیان کرد: 70 درصد متن در این اجرا تغییر پیدا کرده و من بخش‌هایی از نمایشنامه را برداشته‌ام و به جای آن یکسری چیزها اضافه کردم تا نمایش از نظر بصری و شنیداری به آنچه که در ذهن داشتم نزدیک شود. یکی دیگر از تغییرات بوجود آمده این است که موضوع نمایش عمومیت داده شده و جنبه جهانی پیدا کرده است.
وی یادآور شد: در حالی که در نمایشنامه غرب مغموم به یک شهر و شیوه زندگی مردم ایرلند پرداخته می‌شود، نمایش آدمکش را به گونه‌ای تولید کرده‌ام که به تمام مردم دنیا عمومیت پیدا کند. نمایش درباره انسانیت است و این چیزی است که کمتر به آن پرداخته شده و کم‌کم در حال از بین رفتن است.
کارگردان نمایش آدمکش درباره سالن اجرای این اثر نیز اظهار کرد: تقاضای اجرا در سالن استاد ناظرزاده کرمانی تماشاخانه ایرانشهر را خود مطرح کرده بودم چون در آغاز امر می‌خواستم نمایش ظرافت‌گرایان مسخره اثر مولیر را اجرا کنم، اما وقتی نمایشنامه غرب مغموم را خواندم، تصمیم به جابجایی گرفتم و متوجه شدم کاری که می‌خواهم انجام دهم در نمایش آدمکش بیشتر مرا از لحاظ روانی راضی می‌کند. از آنجا که قاب صحنه را می‌خواستم، در این نمایش هم اجرا را به فضای کلیسا نزدیک کردم تا مفهوم مورد نظر را به مخاطب منتقل کند. نمایش به لحاظ شیوه اجرایی به سالن ناظرزاده نزدیک شد.
وی در معرفی نقش خود و سایر اعضای گروه بازیگران نمایشش تصریح کرد: در این نمایش در کنار مجید سعیدى، محمود موسوى، مسعود رحیم‌پور، میلاد ثقفى، محمدرضا خرسند، امیرمحمد کوثرخواه، امیرحسین سجادى، امیر رجبى، نیما دهباشى ایفای نقش خواهم کرد. در این نمایش در نقش دختری بازی می‌کنم که در چارچوب‌های تفکری خاص خودش عمل می‌کند. اگر خلافی می‌کند آن را در چارچوب تفکر دخترانه خود انجام می‌دهد. او علاقه خاصی به کشیش آن شهر دارد و در روند قصه واکنش کشیش در رابطه با این احساس لحظات جالبی را برای مخاطب خلق می‌کند.
