تورج اصلانی: صریح بگویم که ما وزارت فرهنگ و ارشاد نمیخواهیم، ما وزارت فرهنگ و هنر میخواهیم، مهمترین مشکل مدیران سینما در دولت قبل این بود که پاسخگو نبودند، بیشتر فعالیت درحوزه ارشاد، عقیدتی و دینی بود، دولت قبل مسائل سینما را با مباحث عقیدتی گره زده بودند، و اساسا با هر کسی که با آنها و با عقیده آنها موافق بود کار میکردند، کاملا مشهود بود که متخصصان این حرفه را کنار میگذاشتند
اسماعیلی می گوید وزارت ارشاد را با بودجه هزار و 200 میلیاردتومانی تحویل گرفته و حالا با بودجه 20 هزار میلیاردی به وزیر ارشاد بعدی تحویل خواهد داد.
دبیر شورای صنفی نمایش درباره برخی ابهامها و موارد مناقشه برانگیز آییننامه اکران سال ۱۴۰۳ از جمله نقش سازمان سینمایی در تصمیمگیریها، نماینده تهیهکنندگان و قیمت بلیت سینما توضیحاتی را مطرح کرد.
مجید برزگر: نمیدانم این فیلمهایی که در سه سال اخیر ساخته و بر پرده سینماها رفت نامش سینما بود؟ یا دستکم آیا همه سینما همینهاست؟ نمیدانم، با همکاران من کاری کردند که بخشی از آنها به خارج از کشور مهاجرت کردند و تعداد بسیار زیادی خانهنشین.چرا؟ این محصول همان نگاه امنیتی و کنترلگر بر سینماست که جلوی آزادی اندیشه، آزادی تفکر را میگیرد و هدفشان فقط نگاه خاص خودشان بر تولیدات سینماست.
صداوسیما در برنامههای انتخاباتی ریاستجمهوری ۱۴۰۳، ابتکار میزگردهای موضوعی را سروشکل داد و در اجرا هم موفق بود. مجموعه این برنامه به نسبت سایر تولیدات تلویزیونی، بازخوردها و نظرات متنوعی را بهدست آورد. این میزگردها در موضوعاتی همچون فرهنگ، اقتصاد و سیاست طراحی شده بودند اما بحثها و اتفاقاتی که در برنامه ویژه موضوع فرهنگ شکل گرفتند جزء پرمخاطبترین و پربحثترین میزگردها بود. دلایل متعددی را برای این اتفاق میتوان لیست کرد اما یکی از جنبههای موثر در برجسته شدن میزگردهای فرهنگی، حضور کارشناسانی بود که با نظرات تخصصی خود به جزئیات حوزه فرهنگ ورود میکردند و بحثهای چالشی شکل میگرفت.
ما با علیرضا صمدی، نویسنده و کارگردان فیلم «روایت ناتمام سیما» گفتوگویی درباره این فیلم و همچنین موضوع تعرض و تجاوز به خانمها داشتیم که پیش روی شماست.
وقتی یک جراح میخواهد عمل کند، هر بار برای آن مجوز نمیگیرد. وقتی یک جراح و متخصص مدرکش را میگیرد، این همان مجوزی است که برای فعالیتاش به او میدهند و اگر خطایی بکند آنگاه به سازمان نظام پزشکی ارجاع داده میشود. ما در سینما هم به چنین قوانین و سازوکارهایی نیاز داریم.
مستند «گیله پیرمرد» به کارگردانی علی رستگار که به شخصیت و زندگی اردشیر کاظمی، بازیگر سینما و تلویزیون میپردازد، در تهران کلید خورد.
فریدون جیرانی فیلم ساز و تحلیلگر و کارشناس سینما، با مازیار میری نویسنده و کارگردان طی گفت وگویی به بررسی وضعیت سینما در شرایط حاضر پرداختند واین پرسش را مطرح کردند که فیلم سازان اجتماعی دراین شرایط چه باید کنند؟ آیا میشود یک نسل را حذف کرد و خواستهشان را نادیده گرفت؟
محمد حقیقت از منتقدان و نویسندگان قدیمی و شناخته شده سینمای ایران است با این تفاوت که در ایران زندگی نمیکند، او بیش از چهل سال است که ساکن فرانسه است ولی از دور وقایع سینمای ایران و اتفاقات آن را رصد میکند. حقیقت از همان شمارههای نخستین با ماهنامه سینمایی فیلم، فیلم امروز همکاری دارد، او علاوه بر نشریات داخل ایران، سالها برای ماهنامه پزتیف و کایه دو سینما مینویسد.
برای من سوال است که چرا کارگردانهای شناخته شده ما درخواستی برای فیلم ساختن ندارند؟ من فکر میکنم خودمان کم آوردهایم، حداقل باید کمی صبورتر و آرامتر گامبرداریم تا جا بیفتیم، این جامعه اصلا جامعه دو سال گذشته نیست، از هر نظر تغییر کرده است.
با مرتضی علیزاده، کارگردان فیلم بیبدن درباره اولین اثر بلند سینماییاش حرف زدهایم و او از چالشهایی که برای پرداخت به چنین موضوعاتی داشت نکات قابل توجهی بیان میکند. بخشی از این چالشها طبیعتا مربوط به مدیریت فرهنگی است و بخشی دیگر از مواجهه فیلمساز با مخاطبانش برمیخیزد.
در کودکی و نوجوانی سرک کشیدن به آپاراتخانه سینمایی که متعلق به پدرش بود، کیانوش عیاری را به دنیایی کشاند که اگرچه برایش بالا و پایین زیاد داشته اما پس از گذشت دههها هنوز حاضر به رها کردن آن نیست چون دوست دارد با سینما، زندگی خلق کند.
انتظار همه ما این است، افرادی که در این سطح مدیریتی قرار میگیرند و در هیئتمدیره یک پلتفرم عظیم هستند، کافی بود اشاره کنند که بعضی از تهیهکنندگان یا بازیگران به تعهدشان یا اخلاقیات پایبند نیستند. در این صورت نهتنها کسی ایرادی نمیگرفت، بلکه تأیید هم میکرد.
زمانی بود که در جشنوارههای مهم خارجی هر سال فیلمی به صورت رسمی از ایران داشتیم. در حال حاضر فقط بگیر و ببند و توبیخ است که چرا فیلمها بدون مجوز در جشنوارههای خارجی شرکت میکنند و وزارت ارشاد مجبور است جلوی این فیلمها را بگیرد. درحالی که باید فضای کار برای سینماگران باز شود تا فیلمها در مسیر رسمی و بدون دعوا در چنین رویدادهای معتبری شرکت کنند.
مهرداد فرید با اشاره به اینکه فروش بالای فیلمهای سینمایی دستاورد سینماگران است، تأکید کرد: تنها در صورتیکه اکثر فیلمهای سینمایی به فروش نسبتاً خوبی برسند و یک منحنی نرمال در نمودار فروش آثار سینمایی ایجاد شود، میتوان آن را دستاورد دولت دانست.
از یکطرف میتوانیم اینطور نگاه کنیم که ما انتظاری از آرتیستها داریم، باید کاری را انجام بدهند، جامعه چنین انتظاری از آنها دارد، اما یک بار هم از سمت دیگر به ماجرا نگاه کنیم. معمولا در چنین ادواری که خلق کردن کار دشواری است، اساسا یکجور آزادی آفرینش سلب شده، چیزی که فکر میکنی و دوست داری برپا کنی، برای تو امکانپذیر نیست. من همیشه به این فکر میکنم، به ناگزیر یکی از راههایی که پیش روی هنرمندان است انزوا یا کنار کشیدن از یکجور عرصه حیات اجتماعی است، چون قادر نیست چیزی را که شاید ما از او توقع داشته باشیم برآورده کند. او به یک آزادی آفرینش فکر میکند.
فرزاد موتمن با اشاره به اینکه در سینمای ایران تنوع ژانر وجود ندارد ابراز امیدواری کرد بخش خصوصی بتواند دوباره در سینما جان بگیرد و تهیهکنندگان از سرمایه شخصی خود برای فیلمها هزینه کنند.
داریوش فرهنگ: متاسفانه عصر ظرافت جایش را به عصر جهالت داده و نهفقط در ایران، بلکه آن طرف دنیا هم اینطور است. شما به دهه 60 تا 70 آن طرف و رمانها و فیلم و سریالها و موسیقی و شعر و نقاشی نگاه کنید و به مملکت خودمان هم نگاه کنید و به الان هم نگاه کنید. یک آَشفتهبازاری رخ داده و همه اینها هم پشت یک سپر دفاعی به نام مردم است. من روی این نکته تاکید دارم و اصرار میورزم که اولا این کلمه مردم هیچ هویت مشخص و شفافی ندارد و یک تصویر مجازی است.
کارگردان فیلم «بی بدن»: فکر نمیکردیم برای این فیلمنامه پروانه ساخت دریافت کنیم خیلی به سازمان سینمایی رفت و آمد داشتیم، اما به هر سختی بود با پیگیریهای شبانهروزی و تلاشهای تهیه کننده فیلم، پروانه ساخت این فیلم را دادند از آن زمان که سینما مخاطب را درگیر میکرده مدتهاست گذشته، آنقدر پلتفرم و بسترهای نمایشی ظهور و بروز پیدا کردهاند که سینما در مقابل آنها بسیار عقب است.