فیلم تازه «گی‌یرمو دل تورو» با عنوان «فرانکنشتاین» پس از سال‌ها انتظار سرانجام به‌نمایش درآمده است؛ اثری پُرخرج، پرزرق‌وبرق و سرشار از جزئیات بصری، اما در عین حال آشفته و سنگین که به انتظارات بالای طرفداران این فیلمساز مکزیکی پاسخ نمی‌دهد.
فیلم «هملت» به کارگردانی انیل کاریا و با بازی رض احمد، تلاش کرده تا شاهکار شکسپیر را در بستر لندن مدرن و یک شرکت بزرگ بازآفرینی کند. اما به باور منتقدان، این اقتباس بی‌جان و بی‌منطق، حتی با وجود بازی پرقدرت و درخشان رض احمد، در انتقال عمق تراژدی اصلی ناکام مانده است.
فیلم «Tuner» ساخته «دنیل روهر» که کارگردان مستند «Navalny» است، نخستین اثر داستانی او به شمار می‌رود و با بازی‌های درخشان «داستین هافمن» و «لئو وودال»، دنیای خاص و حرفه‌ای یک تیونر پیانو را با لحنی خنده‌دار، دلنشین و عاطفی به تصویر می‌کشد.
فیلم «آمادگی» (Preparation) به کارگردانی لیو، یک داستان عاشقانه متفاوت را روایت می‌کند. این فیلم جرقه عشق میان «آیشه»، یک مهاجر اویغور بدون مدارک، و «اسکینر»، یک سرباز سابق با اختلال استرس پس از سانحه را به تصویر می‌کشد. این دو شخصیت که هر کدام با مشکلات خاص خود دست و پنجه نرم می‌کنند، در نیویورک با یکدیگر آشنا می‌شوند و پیوندی عمیق میان‌شان شکل می‌گیرد.
فیلم ترسناک و خلاقانه «The Holy Boy» ساخته «پائولو استریپولی» با فضایی وهم‌انگیز و هوشمندانه، خطرات سرکوب غم و اندوه را در یک روستای رازآلود ایتالیا بررسی می‌کند؛ جایی که هیچ‌کس به ظاهر هیچ دردی ندارد.
مستند سه‌ساعته «Highway 99: A Double Album» به کارگردانی «ایتن هاوک» ادای دینی عمیق به خواننده و ترانه‌سرای فقید موسیقی کانتری «مرل هیگارد» است. این فیلم با ترکیبی از آرشیوهای صوتی و تصویری، روایت‌های شخصی و اجرای ستاره‌های معاصر موسیقی «آمریکانا»، تصویری تازه و انسانی از «مرل هیگارد» ارائه می‌دهد.
فیلم مستند «Broken English» ساخته «Iain Forsyth» و «Jane Pollard» با ترکیبی از روایت‌های مستند و عناصر داستانی، تصویری متفاوت و پرشور از زندگی و صدای «Marianne Faithfull» ارائه می‌دهد. هرچند بخش‌های ساختگی فیلم گاه اضافی به نظر می‌رسند، اما مصاحبه‌ها و اجراهای موسیقی این خواننده افسانه‌ای نفس‌گیر و ماندگار هستند.
فیلم مستند «زیر ابرها» تازه‌ترین اثر «جیانفرانکو روزی»، مستندساز تحسین‌شده ایتالیایی است که در جشنواره ونیز رونمایی شد. این فیلم سه سال تصویربرداری در ناپل و اطراف آتشفشان وزوو را در بر می‌گیرد و زندگی مدرن مردم را در همزیستی با میراثی باستانی و تهدیدی همیشگی به تصویر می‌کشد.
فیلم «Relay» به کارگردانی «David Mackenzie» و با بازی درخشان «Riz Ahmed»، یک تریلر پرتعلیق و کلاسیک است که یادآور بهترین آثار دهه ۷۰ میلادی مانند «The Parallax View» و «Three Days of the Condor» است. این فیلم با فضاسازی نفس‌گیر، شخصیت‌پردازی دقیق و بازی‌های قدرتمند، نشان می‌دهد که هنوز هم سینما می‌تواند تماشاگر را با یک داستان محکم و دلهره‌آور میخکوب کند.
فیلم Night Always Comes محصول نتفلیکس، با بازی ونسا کربی، داستان یک زن جوان را روایت می‌کند که در شهری پر از مشکلات اقتصادی و اجتماعی، تلاش می‌کند آینده‌ای برای خود و خانواده‌اش بسازد. این نوآر مدرن تاریک، اقتباسی از رمان ویلای ولاتین، با تمرکز بر شخصیت اصلی و جدال‌های درونی او، مخاطب را با خود همراه می‌کند.
فیلم سه‌ساعته «Dry Leaf» ساخته الکساندر کوبردزه، تجربه‌ای بصری و شاعرانه است که با استفاده از یک گوشی قدیمی «Sony Ericsson» ساخته شده و واقعیت و خاطره را در سفری عجیب میان زمین‌های فوتبال روستایی گرجستان درهم می‌آمیزد.
هشت سال پس از نمایش «Canto Uno»، کارگردان بحث‌برانگیز عبدللطیف کشیش، سومین و احتمالاً آخرین قسمت سه‌گانه عاشقانه خود را با فیلم «Mektoub, My Love: Canto Due» در جشنواره لوکارنو به نمایش گذاشت؛ اثری کوتاه‌تر، پراتفاق‌تر و سرگرم‌کننده‌تر از قسمت‌های پیشین که پس از سال‌ها بلاتکلیفی در مرحله پس‌تولید به اکران رسید.
فیلم «Cielo» ساخته «آلبرتو سکیاما»، روایتی فانتزی، بی‌پروا و به‌شکلی غافلگیرکننده دلنشین از دختری کوچک است که جسد مادرش را در جست‌وجوی بهشت، با خود از صحراهای خشک تا کوه‌های مرتفع بولیوی می‌کشد. ترکیبی از واقع‌گرایی جادویی، طنز تلخ و ایمان کودکانه، این فیلم را به بهترین و پخته‌ترین اثر کارنامه کارگردانش تبدیل کرده است.
فیلم «Sand City» به کارگردانی «محده حسن»، روایتی شاعرانه، تلخ و کم‌کلام از دو زندگی جداگانه در دل داکای پرهیاهوست؛ اثری که با وجود دوری از درام‌پردازی کلاسیک، تصویری از تنهایی، فرسودگی و تمنای معنا در شهری بی‌رحم ارائه می‌دهد.
فیلم جدید مایکل جای وایت با عنوان Trouble Man تلاش می‌کند با بازسازی حال‌وهوای آثار بلکسپلویتیشن دهه ۷۰ میلادی، ترکیبی از طنز، اکشن و نوستالژی ارائه دهد. هرچند کیفیت کلی اثر نوسان دارد، اما حضور «متود من» و اجرای صحنه‌های رزمی پرانرژی از نقاط قوت آن به‌شمار می‌رود.
فیلم ترسناک و معمایی «سلاح‌ها» (Weapons) ساخته جدید «زک کرگر»، کارگردان فیلم تحسین‌شده «بربر»، تجربه‌ای تازه و غیرقابل پیش‌بینی در ژانر وحشت ارائه می‌دهد. با ساختاری اپیزودیک، داستانی چندلایه و بازی‌های درخشان از «جولیا گارنر»، «جاش برولین» و دیگر اعضای گروه بازیگران، این فیلم قدمی بزرگ‌تر برای کرگر محسوب می‌شود که حالا در مسیر تبدیل شدن به یکی از چهره‌های مهم سینمای ترسناک معاصر است.
زک کرگر، کارگردان فیلم تحسین‌شده‌ی Barbarian، این‌بار با «Weapons» به سراغ یکی از ترسناک‌ترین و آشنا‌ترین ترس‌های جمعی می‌رود: ناپدید شدن بچه‌ها. نتیجه، فیلمی هیپنوتیزم‌کننده، رازآلود و چندلایه است که مرز بین واقعیت، ترس‌های روان‌شناختی، و توهمات جمعی را تار می‌کند.
مستند «مدرسه سازماندهی تونی کِید بامبارا» به کارگردانی لوئیس مسایا، پرتره‌ای زنده و متفاوت از نویسنده، فعال سیاسی و مستندساز برجسته‌ای است که به جای تبدیل شدن به یک اسطوره دور از دسترس، به انسانی واقعی و الهام‌بخش در قلب روایت بدل می‌شود.
فیلم جدید «جنگ دنیاها» که بازسازی آزادانه‌ای از رمان کلاسیک «اچ. جی. ولز» به شمار می‌رود، با بازی آیس‌کیوب در نقشی عجیب و نچسب و اجرای ضعیف جلوه‌های بصری، بیش از آن‌که هیجان‌انگیز یا تأثیرگذار باشد، شبیه یک تبلیغ طولانی برای سرویس‌های آمازون به نظر می‌رسد. نتیجه؟ یک فاجعه‌ی سینمایی تمام‌عیار.
فیلم «The Naked Gun» با بازی لیام نیسون و پملا اندرسون، تلاش موفقیت‌آمیزی برای احیای سبک کمدی‌های کلاسیک دهه ۸۰ است؛ اثری پر از شوخی‌های دیداری، دیالوگ‌های بی‌منطق و اجرای بی‌نقص بازیگرانی که همه‌چیز را کاملاً جدی می‌گیرند. این ریبوت تازه‌نفس به کارگردانی آکیوا شفر، نوید بازگشت ژانری را می‌دهد که سال‌هاست در سینمای جریان اصلی فراموش شده است.
