چارسو پرس: فیلم Bull Run ساخته آلفردو بریوس جونیور آنقدر از «گرگ والاستریت» و «رکود بزرگ» الهام گرفته که تقریباً شبیه تکلیف یک کلاس فیلمسازی بد است: «چیزی در سبک مارتین اسکورسیزی بساز.» فیلم در فضای یک شرکت سرمایهگذاری والاستریت با انرژی بسیار بالا میگذرد که بیشتر شبیه یک خانه دانشجویی است. اثر آنقدر بیهویت است که حتی تیتراژهایش هم شبیه نسخههای آزمایشی iMovie به نظر میرسند. با توجه به منابع الهام فیلم، شاید انتظار برود که بریوس جونیور تلاش کند اندکی پیام اخلاقی، سیاسی یا اجتماعی ارائه دهد؛ اما چنین نیست. او انگار واقعاً فکر میکند این دنیای پوچ جذاب است.
فیلم Bull Run بر اساس خاطرات Discussion Materials: Tales of a Rookie Wall Street Investment Banker نوشته بیل کینن ساخته شده؛ کسی که با بریوس جونیور اقتباس فیلم را نوشته است، و حداقل آنها آنقدر باهوش بودند که عنوان طولانی و بد کتاب را کنار بگذارند. اما این ظاهراً تنها نوآوری فیلم است. در مرکز این داستان بیاحساس، «بابی سندرز» با بازی تام بلایث قرار دارد؛ بازیکن سابق هاکی که تبدیل به مدیر جوان یک شرکت مالی شده و نسبت به دنیای مالی چندان علاقهای ندارد. بلایث بازیگر توانمندی است، اما شخصیتش بیشتر از «جیم» در سریال The Office رو به دوربین شکلک درمیآورد، و بیشتر فیلم با صدای روایت بیوقفهاش و شکستن بیانگیزه دیوار چهارم پیش میرود.
Bull Run کاملاً تهی از محتواست
در ابتدای داستان، مربی او، چندلر (سم دیلی)، خودکشی میکند و این اتفاق باعث میشود سندرز وارد یک بحران وجودی شود. خب… در واقع نه؛ اما فیلم تظاهر میکند که قرار است چنین چیزی ببینیم. آنچه واقعاً میبینیم، مجموعهای بیپایان از وینیتهاست که در آن سندرز کارش را نصفهنیمه انجام میدهد، با تحلیلگری به نام میشل (جردن دنینگ) رابطه دارد و سر به سر همکار فوقثروتمندش، فاروق (اشوین گور)، میگذارد. اگر او واقعاً از بیمعنایی شغل فوقسرمایهداریاش رنج میبرد، نشانی از این کشمکش داخلی در فیلم نمیبینیم، جز یک شب که به میشل اعتراف میکند این روزها انگیزه چندانی ندارد.
بههرحال، سندرز مسئول یک عرضه اولیه احتمالی سهام برای یک شرکت زغالسنگ میشود؛ شرکتی که تمایلی به عرضه عمومی ندارد تا اینکه او با یک مشت حرف بیاساس قانعشان میکند. کل فیلم هم همین است: یک جشنواره کامل از چرندیات. تقریباً هر خط دیالوگ ترکیبی از اصطلاحات بیمعنی مالی است؛ که البته بخشی از همان چیزی است که کینن و بریوس جونیور میخواهند برجسته کنند. مردم ادارهکننده اقتصاد ما هیچ نمیدانند؛ فقط خیلی خوب بلدند چرت بگویند. اما تماشای این حجم از چرندگویی خیلی زود خستهکننده میشود. در «رکود بزرگ» این اصطلاحات ترجمه میشود تا ما طمعی را که باعث سقوط مالی شد بفهمیم. اینجا فقط سر و صداست.
سؤالات متداول درباره فیلم Bull Run
فیلم Bull Run درباره چیست؟
Bull Run داستان بابی سندرز، بازیکن سابق هاکی و کارمند تازهکار والاستریت است که وارد دنیای پرزرقوبرق اما پوچ سرمایهگذاری میشود. فیلم بهجای پرداختن به بحران اخلاقی او، بیشتر شامل وینیتهای طنزآلود و بیهدف از زندگی کاری اوست.
آیا Bull Run بر اساس یک کتاب ساخته شده؟
بله. این فیلم براساس کتاب خاطرات بیل کینن با نام Discussion Materials ساخته شده است.
آیا فیلم Bull Run شبیه «گرگ والاستریت» است؟
بسیار. منتقدان میگویند فیلم آنقدر از The Wolf of Wall Street و The Big Short تقلید کرده که بیش از حد مشتق و فاقد خلاقیت است.
بازی تام بلایث در این فیلم چگونه است؟
تام بلایث بازیگر خوبی است اما فیلم شخصیت او را به یک روایتگر پرحرف و بدون عمق تبدیل میکند و اجازه نمیدهد بازی او بدرخشد.
آیا Bull Run یک نقد جدی از والاستریت ارائه میدهد؟
خیر. بر خلاف فیلمهای مشابه، Bull Run نه پیام سیاسی دارد، نه اجتماعی، نه اخلاقی. نقد فیلم بهقدری مبهم است که بیشتر شبیه تکرار همان دنیایی است که میخواهد آن را نقد کند.
چرا فیلم مورد انتقاد قرار گرفته؟
بهخاطر تقلید بیش از حد، نداشتن پیام مشخص، استفاده افراطی از اصطلاحات مالی نامفهوم، و روایت سطحی شخصیت اصلی.
تماشای فیلم Bull Run ارزش دارد؟
بسیاری از منتقدان معتقدند فیلم وقت تماشاگر را تلف میکند، زیرا نه جذابیت «گرگ والاستریت» را دارد و نه عمق «رکود بزرگ» را.
منبع: screenrant
نویسنده: نسرین پورمند


