شهاب حسینی از آن دسته بازیگران سینماست که سینما را با نقش‌های متفاوت تجربه کرده است.

در میان کارگردانان حاضر در بخش «سودای سیمرغ» جشنواره سی‌وهشتم فیلم فجر، رکوردداران شکار سیمرغ کدام‌یک هستند و آیا تازه‌نفس‌ها می‌توانند این رکوردها را به چالش بکشند؟

در این گزارش نگاهی گذرا داریم بر آثاری که علیرغم تلاش سازندگان به جشنواره سی و هشتم فجر راه پیدا نکردند.

جشنواره فیلم کن که به عنوان مهم‌ترین جشنواره سینمایی جهان شناخته می‌شود، از سال ۱۹۴۶ تاکنون میزبان چهره‌های سرشناسی در رأس هیات داوران خود بوده است؛ سینماگرانی که با حضورشان هم به کارنامه هنری خود اعتبار بخشیدند و هم به جشنواره.

فهرست ۲۲ فیلم پذیرفته‌شده برای رقابت در بخش «سودای سیمرغ» جشنواره سی‌وهشتم فیلم فجر سرشار از نام‌ها و ایده‌های کنجکاوی برانگیز است؛ آیا واقعاً‌ جشنواره‌ای متفاوت در پیش است؟

در سی‌وهشتمین جشنواره فیلم فجر که تنور رقابت بین فیلمسازان با سابقه و جوان داغ است، بازیگران هم از این هیجان بی‌نصیب نیستند و حضور چند چهره شاخص و همچنین قدیمی رقابت را گرم‌تر خواهد کرد؛ هرچند شاید رکورردار بازیگریِ امسال بیش از همه شانس کسب سیمرغ بلورین فجر را داشته باشد.

سینمای ایران در دوره‌های مختلف شاهد ظهور کارگردانان مستعدی بوده است که با فیلم اولشان حسابی سروصدا به پا کرده و مورد توجه قرار گرفتند. از واروژ کریم‌مسیحی و حمید نعمت‌الله گرفته تا سعید روستایی و همایون غنی‌زاده.

سینمای ایران که کوتاه زمانی پس از سینمای جهان کار خود را شروع کرد، در طی دوره‌ای نزدیک به ۷۰ سال (از ۱۲۷۹ تا ۱۳۴۹) مسیری را پیمود که فیلم‌هایش نشان از روزهای افتان و خیزان آن دارد.

مرور نکات و ویژگی‌های فیلم‌های راه‌یافته به بخش «نگاه نو» سی‌وهشتمین جشنواره فیلم فجر، نشان می‌دهد که در این دوره از جشنواره فجر هم می‌توان در انتظار شگفتی‌سازی فیلم‌اولی‌ها بود.

سینمای دهه ۷۰ در ایران سینمایی تازه جان گرفته بعد از دو دهه جنجالی است که در یکی (دهه ۵۰) ایران انقلاب داخلی و در دیگری (دهه ۶۰) جنگ خارجی را پشت سر گذارده است. بر همین اساس این سینما سینمایی است که تازه از بستر بیماری برخواسته و دنبال به دست آوردن سلامت خویش است

خبر جالب حضور بهروز وثوقی بازیگر اسطوره ای سینمای ایران در فیلم آشغالهای دوست داشتنی اصل ،این روزها یکی از اخبار مهم سینمای ایران در سالهای اخیر است .

سینما در دهه ۶۰ را می‌توان فضایی منحصر به فرد در تاریخ سینمایی ایران در نظر گرفت؛ فضایی که از طرفی در حال آزمون و خطا برای یافتن بهترین سیاق براساس ارزش‌های خویش است و از سوی دیگر خلاقیت‌های تازه‌ای را به تصویر می‌کشد.

جامعه نابینایان و ناشنوایان کشور، به‌صورت جدی پیگیر مطالبه به‌حق خود از مسئولان فرهنگی برای تأمین امکانات حضورشان در سالن‌های تئاتر و سینما هستند؛ مطالبه‌ای که گویی هنوز شنیده نشده است!

از میان ۳۰ فیلم دو بخش اصلی «سودای سیمرغ» و «نگاه نو» در سی‌وهفتمین جشنواره فیلم فجر، ۱۲ فیلم هنوز اکران عمومی نشده‌اند که از میان آن‌ها تنها یک فیلم در وضعیت «بلاتکلیف» قرار دارد.

تقریباً بعد از نوروز ۹۸ بود که خبر قاچاق فیلم‌های روز سینمای کشور یکی پس از دیگری به گوش رسید؛ اتفاقی که همچنان تکرار می‌شود و هنوز راه‌حل تأثیرگذار و نهایی برای جلوگیری از آن به کار گرفته نشده است.

داریوش مهرجویی از آن دست کارگردان‌ها و نویسندگانی است که نمی‌توان او را تنها به سینما یا ادبیات محدود کرد؛ اما با همه نقل‌وقول‌هایی که پیرامون این کارگردان پیشکسوت وجود دارد، به واسطه کارنامه پربار او در سینمای اقتباسی می‌توان به راحتی او را آقای اقتباس سینمای ایران نامید.

مهدي صباغ‌زاده معتقد است، انتشار غيرقانوني نسخه با كيفيت فيلم‌ها يا از طريق خود تهيه‌كننده فيلم‌ها صورت مي‌گيرد يا لابراتور يا هاردي كه فيلم در آن ذخيره شده است. به اعتقاد او در صورت سهل‌انگاري حتي يك نفر در نگهداري فيلم به انتشار غيرقانوني آن منجر مي‌شود و همين انتشار غيرقانوني فيلم تاثيرات نامطلوبي بر سينما و اهالي آن مي‌گذارد.

تنها دو انیمیشن سینمایی فرم حضور در سی و هشتمین جشنواره فجر را پر کرده‌اند و در صورت آماده شدن هر دو برای نمایش، باز هم شاهد رقابت جدی بر سر سیمرغ تازه متولدشده انیمیشن در «فجر» نخواهیم بود!

این روزها سینمای ایران گرفتار آفتی به نام نبود تنوع ژانر شده است و فیلم‌هایی که به روی پرده می‌روند عمدتاً در دو گونه اجتماعی و کمدی خلاصه شده‌اند.

کارنامه حرفه‌ای برخی کارگردانان موفق فیلم اولی که در سال‌های اخیر، آثار قابل توجه و مطرحی را با نگاهی نو به سینمای کشور ارائه داده‌اند، نشان از این دارد که هر کدام قبل از ورود به سینمای بلند، به ساخت فیلم‌های کوتاه مشغول بوده و در آن عرصه آثار موفقی در سطح داخلی و خارجی تولید کرده‌اند.