یادداشت علی رفیعی برای «کابوس حضرت اشرف»

قوام شخصیت عجیب و غریبی در تاریخ ما بوده است که نه می‌توان به‌سادگی او را ستایش و نه محکوم کرد. قوام انسان پیچیده‌ای‌است که هم مملکت را به ورطه‌های خطرناکی کشانده و هم از ورطه‌های هولناکی بیرون کشیده است.

پایگاه خبری تئاتر: علی رفیعی پس از تماشای نمایش «کابوس حضرت اشرف» به کارگردانی حسین پاکدل یادداشتی را منتشر کرد که در ادامه می خوانید: برجسته‌ترین ویژگی‌های نمایش «کابوس حضرت اشرف» در کنار زیبایی طراحی ساده و باکیفیتش، متن و بازی‌های آن است. بازی‌ها متفاوتند و کاملاً مشخص است هر کدام آنچه را توقع کارگردان بوده انجام داده و رهبری و هدایت کارگردان تأثیر عمده‌ای در بازی‌ها داشته است. در درام‌های مدرن، دکوپاژ سینمایی به شکلی داخل کار و روی همان صحنه انجام می‌شود. آقای پاکدل خیلی با شناخت، دقت، معرفت و ظرافت از ویژگی‌های تئاتر مردن بهره برده است و ما در یک صحنه در ایران هستیم و بلافاصله در همان صحنه به فرنگ می‌رویم.

عاملی که مرا از تماشای این تئاتر بسیار خشنود و خوشحال کرد نگاهی است که آقای حسین پاکدل نسبت به تاریخ معاصر 150ساله ما دارد؛ چون خود من هم به شکلی دیگر شیفته تاریخ دوران منحوس قاجار بوده‌ام و همواره دوست داشته‌ام این تاریخ را مطالعه کنم چراکه ریشه همه بیچارگی‌های ما از این قوم و قبیله است. نگاه آقای پاکدل به این تاریخ خیلی تئاتری است و این نگاه متفاوت همواره مرا مجذوب کرده است. دو وجه بسیار جذاب در نمایش «کابوس حضرت اشرف» وجود دارد؛ نخست سفری است که این نمایش ما را با خودش می‌برد و تماشاگر چندین دوران در طول سلطنت چندین شاه و چندین حکومت را از طریق زندگی حضرت اشرف یا همان قوام السلطنه پشت سر می‌گذارد. قوام شخصیت عجیب و غریبی در تاریخ ما بوده است که نه می‌توان به‌سادگی او را ستایش و نه محکوم کرد. قوام انسان پیچیده‌ای‌است که هم مملکت را به ورطه‌های خطرناکی کشانده و هم از ورطه‌های هولناکی بیرون کشیده است. وجه دوم آمیخته شدن تمام وجوه تراژدی این تاریخ با طنز است. می‌شد با تمام این مضامین به شکلی تراژیک برخورد کرد، اما این یکی دیگر از ویژگی‌های نگاه حسین پاکدل است که طنز را با تراژدی درمی‌آمیزد و این آمیزش ما را سر‌جای خود میخکوب و وادار به شنیدن و دیدن می‌کند.