کارگردان نمایش "در شوره زار" از مشکلات هزینه ای در تئاتر کشور و اینکه مرکز هنرهای نمایشی کارکرد خود را در این حوزه از دست داده است، سخن گفت.

پایگاه خبری تئاتر:  حسین کیانی کارگردان نمایش "در شوره زار" در نشست خبری نمایش خود که امروز یکشنبه 24 آذرماه با حضور رویا میرعلمی و سینا رازانی دو بازیگر این نمایش در سالن امیرخانی خانه هنرمندان ایران برگزار شد، درباره اجرای "شوره زار" در ایرانشهر گفت: هم اکنون تئاترشهر دچار نوعی آماتوریزم شده است یعنی در اکثر مواقع سالن های حرفه ای در اختیار گروه هایی قرار می گیرد که اجرای نمایش کارهای اول یا دوم آنهاست.

وی ادامه داد: آماتوریزم همانقدر که می تواند کمک‌کننده جریان تئاتری کشور باشد به همان میزان هم می تواند به این جریان آسیب بزند به نحوی که تئاترشهر مخاطب حرفه ای خود را از دست بدهد. بهترست مدیران تئاترشهر مرکز دیگری را به نمایش‌های به اصطلاح تجربی اختصاص دهند.

رییس کانون کارگردانان خانه تئاتر با بیان اینکه امروز دانشجوی ترم اول تئاتر هم می خواهد در تئاتر شهر اجرا داشته باشد، اظهار کرد: کسانیکه در سال های 76 و 77 وارد تئاتر شدند با تجربه در جشنواره های دانشجویی و سالن های کوچک و بزرگ خود را نشان دادند و مشکلاتی که امروز گریبانگیر تئاتر شهر شده است به خود مدیران این مرکز باز می گردد، با این شرایط من دیگر علاقه ای به کار در تئاتر شهر نداشتم و نمایش خود را به ایرانشهر آوردم.

آیندگان ما را با اجرای آثار بزرگ چهره های جهانی نمی شناسند

کیانی درباره چگونگی شکل گرفتن داستان نمایشنامه خود توضیح داد: جرقه این نمایش اولین بار در فروردین 90 که 2 بیمار بخت برگشته در بیابان های تهران رها شدند در ذهن من زده شد و من از آن زمان به دنبال یک ایده خوب و یک طرح نمایشی برای دراماتیزه کردم این خبر شدم. علاوه بر این سال گذشته نیز خشک شدن دریاچه ارومیه نیز در صدر اخبار قرار گرفت و بعد داستان "شوره زار" این مساله را نیز در بر گرفت.

وی در ادامه با اشاره به اهمیت شرایط پیرامونی جامعه ما برای نگارش نمایشنامه های ایرانی خاطرنشان کرد: یک نمایشنامه نویس باید نسبت به پیرامون خود حساسیت داشته باشد تا اثری خلق کند که هویت یک دوره از تاریخ ما شود. البته من با اقتباس و اجرای نمایشنامه های خارجی که هم اکنون بخش عمده ای از تئاتر ما را به خود اختصاص داده اند، مخالف نیستم اما این نمایشنامه ها در درازمدت به تئاتر هویتی ما کمکی نمی کند. آیندگان ما را با اجرای آثار بزرگ چهره های جهانی نمی شناسند بلکه گفته ها و نوشته های بومی ما ملاک قضاوت آیندگان است.

مرکز هنرهای نمایشی کارکرد خود را از دست داده است

کارگردان نمایش "در شوره زار" با اشاره به اینکه از سال 76 به بعد نوشتن نمایشنامه هایی با دغدغه های اجتماعی و تحت تاثیر شرایط روز جامعه بسیار چشمگیر شد، افزود: حالا در این چند ساله به تدریج این نمایشنامه ها رو به افول رفته اند و اگرچه ممیزی در عقب راندن تئاتر منتقد و اجتماعی سهم بزرگی داشته است اما همه دلیل نیست. من نظارت و اقتصاد را به عنوان مهمترین دلایل برای عدم رشد و توسعه تئاتر منتقد و اجتماعی می دانم، همچنین در این سال ها مرکز هنرهای نمایشی وضعیتی را ایجاد کرد که باعث شد ذهنیت گیشه گرایی در تئاتر ما رشد کند.

نویسنده و کارگردان نمایش "رژیستورها نمی میرند" اضافه کرد: مرکز هنرهای نمایشی کارکرد خود را از دست داده است و نتوانسته سیاست های راهبردی در حوزه تئاتر اجرا کند.

کار در نمایش هایی که دغدغه دارند نوعی زکات تبدیل شده است

وی همچنین با اشاره به نبود کمک هزینه در اجرای تئاترها گفت: هم اکنون کار در نمایش هایی که دغدغه دارند به نوعی زکات تبدیل شده و بازیگر گویی زکات علم خود را می پردازد.

سینا رازانی بازیگر نمایش "در شوره زار" نیز در ادامه با انتقاد از نبود قرارداد تیپ مناسب و کمک هزینه برای بازی در نمایش های فرهیخته عنوان کرد: من بدون اینکه متن را بخوانم به دلیل شناختی که از حسین کیانی داشتم پیشنهادش را قبول کردم. شاید در بسیاری از مواقع ما مجبور به بازی در آثاری می شویم که حتی آنها را دوست هم نداریم و من معمولا از کارهایی می توانم دفاع کنم که هیچ کمک هزینه ای نداشته اند، این هم از همان کارهایی است که من می توانم بعدها از آن دفاع کنم.