پایگاه خبری تئاتر: نمایش "بادی که تو را خشک کرد مرا برد" به کارگردانی علی نرگس‌نژاد با بازی پژمان جمشیدی بازیگر اسبق فوتبال و بهاره رهنما در تالار حافظ به روی صحنه است. حضور یک بازیکن فوتبال بر صحنه باعث به وجود آمدن انتقادهایی از سوی بعضی از فعالین تئاتر شده است در زیر گفت‌وگویی با پژمان جمشیدی انجام دادیم و نظرش را در این‌باره جویا شدیم.
آقای جمشیدی بعضی‌ها علی نرگس نژاد را به خاطر اینکه از شما در تئاترش به عنوان بازیگر استفاده کرده سرزنش می‌کنند و او را به استفاده ابزاری متهم می‌کنند نظر شما چیست؟
پژمان جمشیدی: به خاطر حضور من نهایت 1000نفر بیایند و این کار را ببینند و 20میلیون هم کار درآمد داشته باشد که در کل 4 میلیون سهم علی نرگس‌نژاد می‌شود به نظرم یک انگ ناعادلانه است. نرگس‌نژاد به من نه به چشم یک ورزشکار بلکه به چشم یک بازیگر نگاه می‌کند. خبرنگاری از ما پرسید که اگر به جای پژمان بازیگر دیگری را می‌آوردید کار بهتر می‌شد یا بدتر و نرگس‌نژاد پاسخ داد من پژمان را یک بازیگر می‌بینم. در هر صورت تمام کسانی که بازیگر یا فوتبالیست هستند از شکم مادر قطعا این اتفاق برایشان نیفتاده است. همه ستاره‌های تئاتر هم تحصیلات دانشگاهی ندارند. حداقل در کشور ما این طور است اکثر آدم‌های ماندگار این حوزه تحصیلات تئاتری ندارند. تحصیلات و تجربه قطعا خوب است ولی من در فوتبال و بازیگری 10درصد به آن شانس و بها می‌دهم بقیه آن به نظرم استعداد است یعنی خود من به عنوان مربی بچه‌ای که نمی‌تواند فوتبالیست شود را نمی‌توانم فوتبالیست کنم باید اول استعداد داشته باشد تا بتوانیم آموزش‌های دیگر را به او بدهیم ولی شرط اولش استعداد و علاقه است.
اگر زمان برگردد و نرگس‌نژاد دوباره این پیشنهاد را به شما بدهد قبول می‌کنید؟
جمشیدی: بله
یعنی جسارت ایستادن بر صحنه تئاتر را دارید؟
جمشیدی: به نظرم جسارت خاصی نمی‌خواهد چون باید کاری را که به تو می‌گویند انجام بدهی و تا آنجا که بتوانی از توانت استفاده کنی. در هر صورت یک بازی احتمال دارد به نظر شما خوب باشد به نظر کسی دیگر نه. کار هنری منتقد دارد و نقد می‌شود و کار ما هم از این قاعده مستثنی نیست. ولی من از کاری که کردم راضی هستم و از حضورم در این 9 ماهی که وارد این عرصه شده‌ام پشیمان نیستم . کلا در زندگی کاری نمی‌کنم که پشیمان شوم چون قبلش حتما به آن فکر می‌کنم شاید کاری در زندگی کرده باشم که جواب معکوس بدهد مثل بعضی از انتخاب‌هایی که در زمانی که بازی فوتبال می‌کردم انجام دادم . حتی انتخاب سال آخرم باعث شد که فوتبال را کنار بگذارم ولی پشیمان نشدم. من به تقدیر خیلی معتقدم و روند زندگی من این بوده است و همان هم پژمان جمشیدی را ساخته است.
درباره بازی شما و بازیگر مقابل‌تان بهاره رهنما که یک بازیگر انرژیک و با تجربه است چه طور از پس پاساژهای حسی بر می‌آ‌ئید آیا به اصطلاح کم نمی‌آورید؟
پژمان: شما این کار را دیده‌اید؟
بله قطعا
جمشیدی: خب این در حد شعور من نیست. کم آوردن و یا نیاوردن را نمی‌فهمم همه تلاشم را می کنم همین الان کارگردان با من صحبت می‌کرد و از بازی من تشکر کرد به نظرم دلیل ندارد که این کار بکند اگر از بازی من راضی نباشد.
این سئوال‌های است که برای مخاطبان مطرح است ناراحتتان نمی کند ؟
جمشیدی: شما واقعا فکر می‌کنید بعد از این همه فحش و ناسزایی که به خاطر بازی در تئاتر خوردم ناراحت می‌شوم؟ قطعا وظیفه شما این است که حرف مردم را بزنید. البته قطعا این حرف مردم عادی نیست مردم عادی به این موضوع معترض نمی‌شوند این حرف اهالی تئاتر است من فکر می‌کنم علی نرگس‌نژاد از کار من خیلی راضی است خیلی بیشتر از آنچه که من فکر می‌کردم و چون این اجرا با اجرای پیشین خانم رهنما فرق داشت برای کسی که اجرای قبلی را دیده باشد شاید تفاوت نوع بازی‌ها سخت باشد. من در این نمایش یک شخصیت خیالی هستم خیال بهاره رهنما. وقتی من می‌خندم یعنی او دارد می‌خندد بازی کردن یک توهم سخت است، من دارم سعی خودم را می‌کنم. نرگس نژاد آدم بی‌تعارف و بی‌رودربایستی است و این خصوصیتش به من خیلی کمک می‌کند چون وقتی از یک عرصه‌ای وارد عرصه دیگری بشوی وقتی از تو تعریف بی‌خود کنند به تو ضربه می‌زنند. من در سریال پژمان از هرکس در مورد بازی‌ام می‌پرسیدم مثل سروش صحت و دیگران می‌گفتند عالی است اول فکر می‌کردم که دارند تعارف می‌کنند ولی بعد از پخش سریال واکنش‌ها نشان داد که که کار خوبی از آب درآمده است. مطمئن هستم اگر کارم بد بود پیمان قاسم‌خانی به من می‌گفت و در اینجا هم همین فکر را می‌کنم در پایان یکی از اجراها نرگس نژاد کمی از اجرا ناراحت بود و با ما در میان گذاشت من ناراحت شدم چون ما در فوتبال یک اصل داریم که وقتی بازی تمام می‌شود آن روز دیگر نباید با آن بازیگر حرف زد حتی اگر گل به خودی زده باشد. اما در تئاتر این طور نیست هرچند که آدم‌ها همیشه از تکذیب ناراحت می‌شوند و از تعریف خوشحال.
تا به حال تئاتر دیده‌اید؟
جمشیدی: بله خیلی
آخرین باری که تئاتر دیدید کی و چه نمایشی بود؟
جمشیدی: نمایش "عامدانه عاشقانه قاتلانه" همان کاری که بهاره رهنما بازی کرده بود.
من منظورم قبل از این‌هاست وقتی فوتبالیست بودید
جمشیدی: من کار خانم شهره سلطانی را در ارسباران دیدم و کار آخر محمد رحمانیان را هم دیدم.
شما در دو فضای متفاوت بازی کردید در استادیوم و در صحنه تئاتر من که تا به حال استادیوم نرفته‌ام اما شنیده‌ام که خیلی فضای خشنی است و همه به هم ناسزا می‌گویند تفاوت این دو فضای خشن و لطیف برای شما چگونه است؟
جمشیدی: استادیوم آنقدرها هم که شما فکر می‌کنید خشن نیست در تئاتر هم به اندازه استادیوم فحش کاری می‌شود ولی در تئاتر صدایش نمی‌پیچد. من در عالم ورزش آدم‌هایی لطیف‌تر از فضای هنر و تئاتر دیدم و در تئاتر آدم‌هایی خشن‌تر از ورزش دیده‌ام به نظرم همه‌جا خوب و بد هست و ربطی به شغل شما ندارد. این به خانواده مربوط است و به ذات آدم‌ها ما حمید علیدوستی را در فوتبال داشتیم که روحیات لطیفی داشت. من در عالم هنر آدم‌های خشنی دیده‌ام مثل دانشجویان تئاتری که برایم پیغام گذاشته‌اند و به من توهین کردند.
بین بازی در فوتبال و بازی در صحنه کدام را دوست دارید و کدام سخت‌تر است؟
جمشیدی: من عاشق فوتبالم و هیچ چیز برایم با آن قابل مقایسه نیست. فوتبال از لحاظ جسمی تو را خسته می‌کند و هنر و مخصوصا تئاتر از لحاظ ذهنی و با روح انسان درگیر است. اینکه در تئاتر یک بازی را فردا هم عینا باید بازی کنی و نباید با دیروز تفاوتی داشته باشی خیلی سخت است.
در تئاتر ، تلویزیون و فوتبال بازی کردید آیا قصد ادامه دادن دارید؟
جمشیدی: اگر پیشنهاد خوبی بشود و مردم هم دوست داشته باشند هر سه را ادامه می‌دهم.
نمی‌خواهید کلاس بازیگری بروید؟
جمشیدی : کلاس بازیگری من علی نرگس‌نژاد است. پیمان قاسم‌خانی و سروش صحت هستند. مگر غیر از این است که در کلاس‌های بازیگری و موسسات آموزشی همین‌ها و آدم‌هایی مثل اینها تدریس می‌کنند. حدود 11 سال است که من آنها را می‌شناسم و دارم در کنار آنها چیز یاد می‌گیرم؛ البته اگر نیاز باشد کلاس هم می‌روم. بعضی‌ها گفتند نیاز نیست کلاس بروی و کمکی به تو نمی‌کند بعضی‌ها هم گفتند در جاهایی برایم خوب است. اگر قبل از اینها کلاس بازیگری می‌رفتم باز مردم برایم حرف در می آوردند ....
گویا انتقادها شما را خیلی رنجانده است
جمشیدی: من ناراحت نیستم فقط متاسف شدم که کسانی که هنوز کار را ندیده‌اند اینچنین برخورد‌هایی با من داشته‌اند و اگر هم دیده‌اند نباید مرا به چشم یک فوتبالیست ببینند چرا که من جزیی از این کار هستم. تماشاگرانی که پس از اجرا از سالن بیرون می‌آیند راضی هستند. حتما نباید یک منتقد تئاتر کار ما را دوست داشته باشد گرچه آن هم در جای خودش مهم است ولی مردم عادی هم می‌توانند کاری را دوست داشته باشند. آنقدر کارهای خاص و پیچیده می‌سازیم که مردم از تئاتر دیدن رویگردان شده‌اند و دیگر به سمت تئاتر نمی‌آیند چه ایرادی دارد که کار عامه‌پسند انجام دهیم. در شبکه‌های اجتماعی برایم پیغام گذاشته‌اند که فکر کردی برای ما مهم است که تماشاچی‌های استادیوم بیایند تئاتر ببینند؟ چرا نباید آنها تئاتر ببینند مگر تماشاگران استادیوم از مریخ آمده‌اند؟
اگر یک بازیگر تئاتر بیاید در تیم شما بازی کند چقدر به کار گروهی شما ضربه می‌زند؟
جمشیدی : اگر استثنا باشد و کارش خوب باشد من عاشقش هستم. مثلا اگر عابدزاده بیاید گلری کند؟ چرا نیاید؟
این جواب سئوال من نبود
جمشیدی: خیلی خب من یک استثنا هستم تعریف از خود نباشد نروید و تیتر بزنید که جمشیدی گفت من استثنا هستم و همه هم بریزند سرمن و ناسزا نثارم کنند. من یک اتفاق بودم محراب شاهرخی هم به سینما آمد. عزیز اصلی هم آمد..فردین هم آمد..
من یکبار دیگر سئوالم را مطرح می کنم اگر یک بازیگر تئاتر بیاید در تیم شما بازی کند چقدر به کار گروهی شما ضربه می‌زند؟ بازی شما خیلی استثنایی نبود شاید در پژمان موفق بودید اما بازی در تلویزیون با تئاتر فرق دارد..
جمشیدی : بازیگر تئاتری که بلد نباشد فوتبال بازی کند قطعا راهش نمی‌دهیم. اما مثلا همایون شجریان آمد و با من بازی کرد و بازیگر خوبی است و من در هر باشگاهی بخواهم بازیکن انتخاب کنم او را انتخاب می‌کنم، حتی اگر فوتبالیستی هم آنجا باشد. در حد خودش بازی فوتبال بلد است شاید اگر شجریان هم تمرین و بازی کند بتواند در لیگ فوتبال بازی کند. در جواب سئوال شما هم باید بگویم من نگفتم مردم بیائید پژمان را دوست داشته باشید. ممکن است بگویند پژمان خودش را بازی کرد آنها که این را می‌گویند اصلا هنرمند نیستند اصلا همین دستشویی رفتن را در نظر بگیرید شما دوربین روشن را بگذارید پشت در دستشویی بگذارید ، امکان ندارد کسی بتواند مثل دفعه قبل آنجا به دستشویی برود. علی نرگس‌نژاد با آن کارنامه مشخص چرا باید مرا به تئاتر بیاورد واقعا فکر می‌کنید اینقدر گیشه برای نرگس نژاد مهم است؟
نقدهایی که تئاتری‌ها به حضور شما داشتند و آن را به خود شما ابراز کردند دقیقا چه بود؟
جمشیدی : به طور مثال یک کارگردانی ادعا کرده بود که 18سال است که دارد تئاتر کار می‌کند و به او سالن نمی‌دهند در حالی که به خاطر جمشیدی سالن دادند. و یا در شبکه‌های اجتماعی برایم نوشته بودند که ما می‌آئیم و به سمتت تخم مرغ پرتاب می‌کنیم.
جواب شما به آنها چیست؟
جمشیدی: اولا من سالن و اینها نمی‌فهمم چیست. من کلا برای این نمایش 11جلسه تمرین کردم تا کار شروع شد من 20 روز است که به این گروه پیوسته‌ام و سالن از قبل گرفته شده بود. جواب من به آن دوست این است که اگر 18سال است داری کار می‌کنی و چیزی نشدی من مقصر نیستم دولت هم مقصر نیست ما هر اتفاقی که می‌افتد می‌گوئیم این مملکت فلان است و بهمان است. اریک کانتون هم در فرانسه فیلم بازی می‌کند ولی کسی به او فحش نمی‌دهد سرخیو راموس کاپیتان رئال مادرید هم که خیلی خشن است دیشب رکورد اخراج لالیگا را زد یعنی بیشترین اخراج در طول تاریخ باشگاه‌های اسپانیا ولی این آدم هنرمند است کارش موسیقی است و ترانه می‌خواند. مردم ترانه‌های او را گوش می‌دهند کسی هم به او توهین نمی‌کند حتی طرفدارهای بارسلون به او توهین نمی‌کنند. اگر 18 سال کار کردی و چیزی نشدی من در این 8 ماهی که آمده‌ام جای تو را پر نکرده‌ام. نیاز نیست فکر کنی چرا موفق نبودی از لحن بی‌ادبانه‌ای که برای من نوشتی معلوم است که چرا در هنر موفق نبودی. آنکه می‌خواهد برایم تخم مرغ پرتاب کند، بیاید منتظرش هستم شاید از کار خوشش بیاید. علی کریمی هم نسل من است بدون اغراق می‌گویم که من از علی کریمی خیلی بیشتر برای موفق شدن تلاش کردم، ولی او از فوتبال 50 میلیارد گیرش آمد و من 200میلیون. ولی من نمی‌گویم چرا؟ حتما از من تواناتر بوده حتما دلش از من بزرگتر بود است.
امروز در یکی از روزنامه‌ها خواندم که در حال تدراک کارگردانی یک انیمیشن هستید
جمشیدی : نه این خبر کذب است و من اصلا از انیمشن سر در نمی‌آورم
و حرف آخر..
جمشیدی: من می گویم هنر مال همه است. همانطور که فوتبال مال همه است. همانطور که تیم فوتبال هنرمندان داریم که پخش مستقیم هم دارد. همه می‌توانند در هر زمینه‌ای شانس خود را امتحان کنند و داد و بی‌دادهای بی‌خودی آب در هاون کوبیدن است و آنها که این کار را می‌کنند وقت خودشان را تلف می‌کنند.
تئاتر مال هیچکس نیست دانشجویان تئاتری که به من توهین کردند که هیچ ...مال اساتیدشان هم نیست این فکر پوسیده‌ای است که هنر را منحصر به افراد خاص بدانیم و اساتیدی که می‌گویند من جای دانشجویان تئاتر را گرفتم چرا در کارهای میلیاردی خودشان از دانشجویان‌شان استفاده نمی‌کنند؟
منبع: هنرآنلاین
