پایگاه خبری تئاتر: متن این پیام به شرح زیر است:«به نام حضرت دوست، که هرچه هست، از اوست
تئاتر زندگی و نمایش حیات، در بهار فجر، آغازی دگرباره یافته است، تا صحنه، شاهد تلاشی دمادم و امیدی تازه باشد؛ امیدی که از واحه‌های تأمل تا افلاک عروج، ضرب‌آهنگی نشاط‌انگیز و نوایی روح‌افزا دارد.
در صحیفه زندگی، سی‌ودومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر بالیدن می‌گیرد و خود را به تماشا می‌گذارد، در جغرافیای رنگ رنگ ایران، برای بودن، ماندن و شدن؛ از نجوای هبوط تا همهمه حضور و از ثانیه‌های نقش تا کرانه‌های عرش، با جان‌مایه‌هایی از خود تا ابدیت.
صحنه رنگ می‌گیرد از نور و از نمایش، از جوانان خلاق و مشق‌نوشته‌های دانشگاهی تا صحنه آزمودگان و دیرسالان هنرمند وطن، و هم هنرمندانی از بیرون مرزهای میهن، با دغدغه‌هایی از جنس امروز و رنگ‌نقشی از دیروز، و قطره قطره انسان‌هایی که به چنگ می‌کشند فردا را برای فهمیدن و درنوردیدن؛ در گریز از دیروز دیجور، سرمست از تجربه‌های نو و ایستاده بر بلندای امید و ایمان.
امروز که شکوفه‌های عید در فجر انقلاب اسلامی ایران جوانه زده، جشن برپاست، و نوروز تئاتر را امسال، به نمایندگی جغرافیای وطن، شش استان آذین بسته‌اند، و متکثر از سلایق گونه‌گون، همگی یک عشق را نمایندگی می‌کنند. هنرمند مردان و زنان پُر نشاط و سرشار از امید، امروز، بود و هست زندگی را به صحنه می‌آورند، تا غنچه فردا را بشکفند در این‌جا و هر کجای جهان. صحنه‌گردانان، با گستره‌ای از مضامین متنوع عام و بومی، هماره در کار خلق‌اند تا که در جان خلق، خوش بنشانند، بایسته و شایسته. حالا که معرفت و هنر، آهنگ زندگی و زمانه ماست، و مام وطن، ساحت اقتدارمان، و قنوت عبودیت، کرانه وجودی‌مان، بالیدن دارد که تئاتر، هویت‌مان را نقش زند و نمایش، غریو بودن‌مان باشد.
اینک که سی‌ودومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر در منظر و پیش‌گاه شماست، بدانید که به نفس یکایک شما مردم، سرزنده‌ایم، و پُر فروغ می‌شویم از طلای حضور شما تماشاگرانِ فرهیخته. در این نوروز تئاتر و غنچه‌باران عشق، به سهم خود، به همه هنرمندان حاضر و دست‌اندرکاران موثر در رقم زدن این رویداد کم‌نظیر هنری، خداقوت می‌گویم و دست همکاری همه هنرمندان غایب را به گرمی می‌فشارم؛ چرا که رمزِ ماندگاری این هنر در گروی حضور همه آحاد هنرمندان و رازِ مانایی آن در نفسِ جان‌بخش یکایک مردم است. سَلَامٌ هِیَ حَتَّی مَطْلَعِ الْفَجْر. ایدون باد.»
