پایگاه خبری تئاتر- بهزاد صدیقی: نمایش نظام‌آباد یک اثر ناتورالیستی تلخ و سیاه است که کهبد تاراج به عنوان یک نمایش نامه نویس خوش ذوق و بااستعداد این روزهای نمایش نامه نویسی ما نوشته. ویژگی این متن زبان شخصیت ها و شخصیت پردازی آن هاست. آدم ها بر اساس ویژگی های شخصیتی و رفتاری و جایگاه طبقه ی اجتماعی خود سخن می گویند. استفاده از زبان آرگو یا زبان مردمان جنوب شهر تهران این روز ها که این زبان، گفت و گوهای آن ها را ممتاز کرده، به این زبان شخصیت و ویژگی بخشیده. هر یک از چهار شخصیت اصلی و حتا دو شخصیت فرعی که در بخش پایانی داستان نمایش حضور پیدا می کنند، نبز بر حسب این ویژگی رفتاری و زبانی و محیط زندگی خود به گفت و‌گو با یکدیگر می پردازند.
به نظرم نمایش نامه ی نظام آباد یک روایت تلخ توام با طنزهای ظریف و کوتاه خود و صرفن این ویژگی های زبانی و شخصیتی نیست بل که روایتی واقعی از داستان آدم ها و زندگی های عادی و البته تراژیکی است که به خوبی کنه شخصیت و زندگی آن ها را نشان می دهد که شاید بسیاری از ما هر روزه آن ها را می بینیم یا درباره ی شان می شنویم. داستان زندگی چهار پسر جوان همین گوشه و‌کنار شهر ماست که با سختی ها و مشکلات روزانه ی خود روزگار می گذرانند بی آن که لحظه ای از چند دقیقه یا حتا چند ثانیه ی خود خبر داشته باشند؛ و نویسنده با دقت و چه به اندازه داستان زندگی آن ها را می نگارد و به نمایش می گذارد.
کهبد تاراج اطلاعات درباره ی آدم هایش را موجز و بجا به مخاطب ارائه می کند و برای همین شاخک های حسی مخاطب را تحریک و حساس می کند تا خود قطعات زندگی گذشته و اکنون آن ها را هم چون قطعاتی پازل گونه در کنار هم [یا در ذهن خود] بچیند.
البته این قطعات پازل گونه در ارائه ی اطلاعات به مخاطب، موجبات موقعیت های نمایشی و تعلیق درام را نیز دوچندان کنشمند و جذاب می کند و به همین روی او[مخاطب] را وا می‌دارد در ذهن خود قصه ی نهایی را بازسازی یا حتا بازآفرینی کند. آن چه که از کهبد تاراج پیش از این هم خوانده و دیده ایم هم چون نمایش نامه ی، بیست متری جوادیه، زنده یاد زندان قصر، سوگواری قبل از مصیبت، غلام رضا لبخندی و ... همگی زندگی آدم های طبقه ی متوسط یا زیر متوسط جامعه را تصویر کرده و در همه ی آن ها اوضاع و احوال اجتماع و روزگار ما را به نمایش گذاشته است. این نشان می‌دهد نمایش نامه نویس نسبت به آدم های پیرامون خود بی تفاوت نیست و نگاه دغدغه مند و عمیقی به جامعه ی فقر زده اش دارد و تلاش می کند وضعیت اجتماعی پیرامونی و اکنونی خویش را روایت کند و به تماشابگذارد.
در اجرای نمایش نظام‌آباد، عرفان پورمحمدی به عنوان کارگردان می کوشد روایت نمایش نامه نویس را با انتخاب های درستش در بازیگری، طراحی صحنه و لباس و موسیقی، بازتابی تئاتریکالیته و ناتورالیستی دهد. و به دلیل همین انتخاب های درست از عوامل نمایشش، در فضا سازی روایت زندگی شخصیت های نمایش نامه موفق می شود. توفیقی که با بازی های روان و رئالیستی بازیگران به دست می آید و همه ی رویدادها را برای تماشاگران باورپذیر می سازد. جدا از این باورپذیری و قوت عناصر و عوامل صحنه، هماهنگی و هارمونی آن ها است که کارگردان میان این عناصر ایجاد می کند و اجرایی خوش ریتم را برای صحنه‌ی نمایشش فراهم آورد.
به همین روی می توان گفت او در نخستین تجربه ی حرفه ای خود موفق می شود خود را به عنوان کارگردانی مسلط که تازه متولد شده، نشان دهد. کارگردان خوش قریحه ای که خود را در صحنه ی تئاتر معاصر ما بی ادعا و درست معرفی می کند. با این همه، این اثر نشان می دهد که عرصه ی کارگردانی برای او عرصه ای صرفن تفننی نیست و بهره گیری از تجربه ی دستیار کارگردانی و آموزش بازیگری و کارگردانی و مطالعه و تحلیل درست نمایش نامه در رسیدن توفیق اجرایش نیز موثر واقع شده است. ورود او را به عرصه‌ی صحنه ی تئاتر معاصر ایران خوش آمد می گوییم و برایش موفقیت های همیشگی را آرزو می کنیم. امید که همواره و همیشه شاهد اجراهای بهترش باشیم.
چه نمایش هایی در تهران روی صحنه است؟
غیرمستقیم از ۱۱ سپتامبر در «تابوت عهد»
اجرای نمایش «زیر صفر» در تماشاخانه دیوار چهارم
«سانتی متر» از مشکل مسکن می‌گوید
مناسب نبودن سالن های تئاتر برای معلولان در برنامه «شهری برای همه»
اعلام مقالات شرکت‌کننده در هفته پژوهش جشنواره تئاتر دانشگاهی
«تله موش» به تماشاخانه شهرزاد می‌آید
آقاخانی، اقتباسی از «گربه روی شیروانی داغ» را به صحنه می برد
بدقولی دانشگاه‌های آزاد، علمی‌کاربردی و پیام‌نور در همکاری با جشنواره
فراخوان بیست و دومین جشنواره تئاتر استان تهران منتشر شد
فراخوان سیزدهمین جشنواره بین المللی تئاتر خیابانی مریوان منتشر شد
ولفگانگ آمادئوس کانورس
کدام حذفیات؟
یادداشت بهزاد صدیقی برای نمایش «جعفر خان از فرنگ برگشته»
مرگ خفته با شوراهاي خاموش
سایه ترس باید از روی تئاتر برداشته شود/کارنامه سانسور در ایران فاجعه است
باپیری: خانه تئاتر علاقه‌ای ندارد نسل‌های جوان‌تر اضافه شوند
تئاتر، گروگان توليد «فست فودي»
«اتاق شيشه‌اي» را مه گرفته است
کتاب «دورنمات، سمندریان» منتشر شد
«تئاتر فرانسه در قرن بیستم» منتشر شد
دلخواه «شاه لیر» را مدرن اجرا می‌کند
پرویز ممنون کارگاه هنر روایتگری برگزار می‌کند
آثار راه یافته به بخش مناطق جشنواره تئاتر دانشگاهی مشخص شدند
طرح های برگزیده « بخش فضای باز » جشنواره تئاتر عروسکی معرفی شدند
ایرج راد: خانه تئاتر مال من نیست
نمایشنامه «خروس می خواند» وارد بازار کتاب شد
