یک عضو هیات مدیره خانه تئاتر درباره انتقادات مطرح شده نسبت به خانه تئاتر معتقد است، در شرایط فعلی باید همه با هم تلاش کنند، به هم احترام بگذارند، گفت‌وگو کنند و فقط خطابه نکنند به ویژه آنکه در شرایط فعلی جامعه نباید انتظار داشت با سرعت بنز به خواسته‌هایمان برسیم.

 

پایگاه خبری تئاتر- ایسنا: حمیدرضا نعیمی که در حال حاضر عضو هیأت مدیره خانه تئاتر است درباره انتخابات هفته آینده خانه تئاتر و اینکه با توجه به انتقادات وارد شده افراد زیادی تمایلی به شرکت در این انتخابات و امیدی به بهبود روند کاری خانه تئاتر ندارند،گفت: به نظرم با کسانی که هر نوع تلاشی را بیهوده می‌دانند اصلا نباید صحبت کرد. چون اعتقاد من بر این است در جامعه‌ای که حقوق کارگر هیچ جایگاهی ندارد و هیچ نوع حرکت صنفی یا شبه صنفی تعریف نشده و وقتی انحصارطلبی‌ها و تمامیت‌خواهی‌ها و عدم احترام به قانون و به طور کلی قانون‌گریزی در جامعه شکلی نهادینه به خود گرفته است و هر کسی بنابر واژه مصلحت به خود اجازه می‌دهد قانون را دور بزند باید به این مسئله توجه کرد که ما در جای کوچکی به اسم خانه تئاتر  دور هم جمع شده‌ایم و می‌خواهیم بگوییم جریانی که هیچ ضرورتی در ذهن دولتمردان ندارد، یک اتفاق بزرگ محسوب می‌شود.

این کارگردان تئاتر گفت: این کار بسیار دشوار است چون هیچ کدام از دولتمردان ما نه تئاتر را می‌شناسند، نه آن را می‌فهمند و نه حتی ضرورتش را احساس می‌کنند. در چنین وضعیتی خانه تئاتر که قدرت اجرایی بالایی ندارد جز اتکا به رأی و حضور اعضای خود کار بسیار دشواری را برای ایجاد تغییر در پیش دارد.

وی افزود: اصلا چه کسی است که در نهادی فعالیت کند یا حضور داشته باشد و آن وقت به رشد و تعالی اهداف فرهنگی، اقتصادی و ... مشخصی که مدنظر و جزو مطالبات به حق اهالی تئاتر است، علاقه‌ای نداشته باشد؟ همه دوست دارند تئاتر به جایگاه واقعی خود برسد اما آیا واقعا امروزه در جامعه ما داستان‌نویس‌ها، موزیسین‌ها، فیلمسازها، ناشران و دیگر شاخه‌های فرهنگی و هنری به یک جایگاه نسبی دست یافته‌اند؟ آیا آنقدری که تئاتر در این جامعه بحران‌زده و نابسامان امکان اجرا و کار دارد، اهالی موسیقی دارند؟ ما نسبت به شاخه‌های دیگر وضعیت‌مان چند درصد بهتر است، اما در اینکه وضعیت در کلیت ماجرا فاجعه است هیچ شکی نیست.

کارگردان «سقراط» و «شرق دور شرق نزدیک» با بیان اینکه «همه قصد داریم کاری کنیم که تئاتر به جایگاه درخوری نزدیک شود»، گفت: پس باید همه با هم تلاش کنیم، به هم احترام بگذاریم و با هم گفت‌وگو کنیم نه اینکه من خطابه کنم و حرف‌های دیگران را نشنوم. با بسیاری از صحبت‌هایی که در نقد خانه تئاتر گفته می‌شود به شکل کلی موافقم اما به شکل مصداقی متوجه می‌شوم که بسیاری از عزیزان دوست ندارند اتفاقاتی که افتاده را ببینند. برخی از آن‌ها می‌گویند اینکه ما خانه تئاتر داریم، بیمه داریم یا شورایی داریم که در حد توان به اختلافات می‌پردازد، اینکه ما می‌توانیم از طریق یک نهاد غیردولتی برای خودمان جشن بگیریم خیلی خوب است اما کافی نیست ولی مگر چه کارهای دیگری می‌توانستیم بکنیم و نکردیم؟

نعیمی اظهار کرد:  وقتی دولت‌ها و مجلس ما به تمام ایده‌ها و طرح‌های ما وقعی نمی‌گذارند فقط یک چیز باقی می‌ماند که آن هم اعتصاب است. آیا اهالی تئاتر چه آن‌هایی که اعضای خانه تئاتر  هستند و چه آن‌هایی که نیستند حاضرند یک سال تمام تئاتر کار نکنند و هر کسی که تئاتر کار کرد را به صُلّابه بکشند چرا که ضد یک حرکت جمعی کار کرده‌اند؟ آن هم وقتی که می‌گوییم همه  در یک روز مشخص برای جلسه‌ یا برنامه‌ای جمع شوند، نمی‌آیند.

او با اشاره به اینکه «عده‌ای می‌گویند کار خانه تئاتر خیلی وقت است که تمام شده درصورتی که کار خانه تئاتر تا زمانی که وابسته به وجود شما باشد تمام شده است» ادامه داد: طرف نوشته است که من حامی تغییر در خانه تئاتر هستم. از او بپرسید خانه تئاتر چند شاخه دارد؟ چند کانون دارد؟ هیأت رئیسه از چه کسانی تشکیل شده و آیا تا به حال یک بار اساسنامه خانه تئاتر را خوانده‌ است؟ بیشتر آن‌ها فقط می‌خواهند مخالفت کنند و تلاش‌های انجام شده را نادیده می‌گیرند. وقتی حرف از برگزاری جلساتی با برخی مراکز مثل شهرداری مطرح می‌شود فقط می‌گویند نتیجه‌اش چه شد؟ در حالی که ما در مملکتی زندگی می‌کنیم که نتیجه کارهای رئیس جمهوری که انتخاب شده دلار هفت هزار تومانی است. ما در چنین جامعه‌ای زندگی می‌کنیم.

این عضو هیات مدیره خانه تئاتر با بیان اینکه در این مملکت ثبات و امید به گشایش در امور وجود ندارد، آن وقت عجیب است که عده‌ای انتظار دارند در تئاتر همه چیز درست باشد، گفت: ما تلاش‌ خود را می‌کنیم اما نباید انتظار داشته باشیم با سرعت بنز به خواسته‌هایمان برسیم. ما تراکتور هستیم. سخت باید کار کنیم، کند پیش می‌رویم اما امیدواریم که در نهایت به نتیجه برسیم.

او در پاسخ به اینکه برخی انتقادات بر این مبناست که شرایط برای حضور نیروهای جوان‌تر و استفاده از سیستم‌های به روزتر در خانه تئاتر فراهم نیست، به جشن‌های خانه تئاتر اشاره و بیان کرد: با این نظرات مخالفم چون آیا نتایج جلسات کانون کارگردانان و نمایشنامه‌نویسان و سموپوزیوم طراحی صحنه و لباس بررسی شده که اینطور انتقاد می‌شود؟ بیشتر این‌ها با حضور جوان‌ها پیگیری شده است. 

نعیمی با اشاره به پیگیری‌هایی که برای مشارکت با اداره کل هنرهای نمایشی از سوی خانه تئاتر انجام شده است، اضافه کرد: در اولین روزهای حضور مدیرکل جدید هنرهای نمایشی موافقت ایشان را برای اجرای برخی ایده‌های خانه تئاتر از جمله قرارداد تیپ به نتیجه رساندیم و بسیاری از برنامه‌های ما مورد تأیید مرکز هنرهای نمایشی است، براین اساس امسال برای اولین بار پس از چند سال در دوره‌ای هستیم که در میان مدیران هنرهای نمایشی به فردی رسیده‌ایم که خواستار تعامل و نزدیکی با خانه تئاتر است و این بزرگترین بُرد ما در این دو سال است.

او گفت: دو سال جلسه گذاشتیم، طرح دادیم ولی به درِ بسته مدیرانی خوردیم که به جایگاه خانه تئاتر ایمانی نداشتند، اما این تلاش‌ها ما را خسته نکرد و خوشبختانه همه خواسته‌های ما مورد تأیید ایشان (مدیرکل هنرهای نمایشی) است به همین دلیل مطمئن هستم روزهای خوبی در پیش است و این نشان می‌دهد زحمات شبانه‌روزی دوستانی که در تئاتر تلاش کردند به نتیجه خواهد رسید چه ما باشیم (در هیات مدیره خانه تئاتر) و چه نباشیم.

نعیمی با اشاره به اینکه هنوز تصمیم قطعی برای حضور دوباره در هیأت مدیره خانه تئاتر نگرفته و اگر دوستان دیگر نباشند احتمالا بار دیگر نامزد خواهد شد، گفت: من برنامه‌ها و ایده‌هایی دارم که اگر خودم کاندیدا نشوم آن‌ها را به عنوان خواسته‌های به حق تئاتر ارائه می‌کنم که باید در دوره بعد اتفاق بیفتند؛ لذا مهم نیست که من کاندیدا باشم یا نباشم بلکه مهم این است که روح جنگندگی از خانه تئاتر و اهالی تئاتر گرفته نشود و همه بیایند تا انتخابات باشکوهی داشته باشیم.


 

انتقاد یک بازیگر به عملکرد خانه تئاتر/ خانه ای که امن نیست

تصویب یک جایزه ویژه برای تئاترهای عروسکی/ برگزیده های جشن عروسکی شناخته شدند

سومین یادمان استادمحمد برگزار می شود/ چاپ ۱۴ نمایشنامه در ۶ مجلد

از لزوم بازنگری در اساسنامه خانه تئاتر تا یک میل مبهم

سمندریان چگونه ترجمه می کرد؟

مجید گیاه‌چی: اساسنامه خانه تئاتر پس از 18 سال نیاز به تغییر دارد

مراسم بزرگداشت مهرداد ابروان برگزار شد/ مردی که با مرگ شوخی کرد

جوایز تونی نامزدهایش را شناخت/ معرفی برترین‌های نمایش آمریکا

ساخت یک سالن تئاتر با بامبو + عکس

حدود 3 میلیارد تومان مطالبات تئاتر استان‌ها

تئاتر؛ به معنای واقعی کلمه

مه‌آلودگی روابط آدم‌ها یا برزخی بودن یک زن

«در ستایش یا نکوهش میانمایگی؟»

نظام آباد؛ پازل ناتورالیستی تلخ

حذف مدرسان و بازگشت به تئاتر دانشجویی

«زهرماری»/ همچون یک میراث شوم خانوادگی

اتوبان نواب، خیانت جامعه تحصیل‌کرده ما به شهر تهران است

امیر دژاکام: کارگر درد مشترک مردم است اما نمایش از آن دور افتاده

حالا ستاره‌هاي تئاتري پرفروش شده‌اند

چراغ خطر نمايشي‌ها سريع روشن مي‌شود

«خرده‌ روایت‌های مچاله‌شده» منتشر شد

بهناز جعفری به خانواده شاه لیر پیوست

«نمی‌تونیم راجع بهش حرف بزنیم» به مالزی می‌رود

هوشنگ آزادی‌ور درگذشت

«ترمینال ۱۷» رونمایی می‌شود

«دانشگاه شریف» در اداره تئاتر

«دیابولیک، رومئو و ژولیت» رکورددار تماشاخانه ایرانشهر شد

تئاتر خصوصی جای تئاتر جریان‌ساز را می‌گیرد!

«تقدیربازان» به نمایشگاه کتاب می‌آید

حضور "من یه زنم صدامو میشنوین؟" در جشنواره‌ آلمان

تئاتر فجر دارای آیین نامه شد

کتاب «تئاتر، ایران و غرب» منتشر شد