چارسو پرس: نشست رسانهای نمایش «دستورالعملهای پرواز برای خدمه و خلبان» به نویسندگی و کارگردانی فرهاد فزونی با حضور امیر امیری طراح حرکت و بازیگردان، مارین ونهولک، پگاه آهنگرانی و نکیسا بهشتی بازیگران نمایش در کافه آرت برگزار شد.
در ابتدای این نشست فرهاد فزونی اجرای این نمایش را یکی از مهمترین آرزوهای زندگیاش به شمار آورد و گفت: همیشه دوست داشتم یک روزی علاوه بر گرافیک تئاتر هم کار کنم. نمیدانم آرزو چگونه شکل میگیرد. شاید در ژن انسانها و شاید در طول زندگی، اما من از 18 سالگی تصمیم به اجرای تئاتر داشتم. برایم جادویی اتفاق افتاد، الان بعد از بیست و اندی سال این اتفاق برایم رخ داده است.
وی با اشاره به علاقهاش به پروسه تمرینات تئاتر گفت: از 5 سال پیش به طور جدی شروع به قصه نوشتن کرده و در فضای مجازی منتشر کردم، مخاطب من کسانی هستند که من مخاطب آنها هستم. این نمایش تمرینی طولانی و طراحی دشوار را از سر گذارنده است. انتخاب بازیگران تنها بر اساس بهترین بازیگر بودن نبود بلکه دغدغههای شخصی آنها برایم مهم بود. اینکه خودشان درباره زندگی چه فکر میکنند. بنابر این، این داستان صادقانه درگیری ذهنی من بود.
*انتخاب تئاتر مسیر زندگیام را تغییر داد
در ادامه پگاه آهنگرانی درباره روند انتخاب این نمایش گفت: دو سال پیش همینجا آقای فزونی پیشنهاد بازی در این نمایش را به من داد، در حالی که نه زمان و نه مکان کار مشخص نبود.
وی اظهار داشت: زمانی که بازیگر معروفی میشویم با قراردادهایی روبهرو هستیم که برق از سرمان میپراند اما یک مرتبه مسیر تغییر میکند و من چنین مسیری هیچ وقت ایدهآلم نبوده است، دو سال پیش احساس کردم سوالات زیادی ذهنم را درگیر کرده است و احساس موفقیت نمیکنم، چرا که موفقیت را در حال و کار خوب میدیدیم حتی اگر آن کار هزار تومان هم پول در نیاورد.
آهنگرانی در ادامه افزود: این طور شد که شروع به کمکاری در سینما کردم و دو سال است بازی نمیکنم، مدام از من دراین باره سوال میپرسند و هشدار میدهند که ممکن است از یادها بروی! حتی من صفحه فضای مجازی نیز نداشتم، این تئاتر را قبول کردم تا در فرآیند مورد علاقهام قرار بگیرم و برایم یک آزمون شد.
این بازیگر اظهار داشت: نمایش «دستورالعملهای پرواز» برایم بیش از یک کار تئاتر است و شاید تمام زندگیام را تغییر دهد و باعث شود به یک فضا و راه دیگر بروم. در حال حاضر از اینکه تمام بازیها و کارها، پرده و فیلم و خبر را کنار گذاشتم راضی هستم.
وی در بخش دیگری از این نشست درباره ورود سلبریتیها به عرصه تئاتر گفت: خیلیها به من زنگ میزنند و مرا برای نمایشها دعوت میکنند اما زمانی که متوجه میشوم زمان کوتاهی برای تمرین وجود دارد، قبول نمیکنم. این اتفاق در سینما برایم رخ میدهد. دیگر دو سال تمرین برای یک تئاتر یک افسانه شده است.
آهنگرانی تأکید کرد: تهوع از سیستم حاضر باعث شد من نمایش آقای فزونی سر درآوردم. من گله خیلی از بازیگران تئاتر درباره حضور سینماییها به این عرصه را درک میکنم و به آنها حق میدهم و خودم این کار را به این دلیل انتخاب کردم که به خاطر چهرهام انتخاب نشدم.
*یکی از سؤالهای تئاتر روبه رو شدن با مرگ است
سپس ونهولک نیز با بیان اینکه هلندی است و در ایران به دنیا نیامده،گفت:4 سال پیش در ایران شروع به کار کردم، شاید یکی از دلایل من برای به ایران آمدن نیز همین صحبتهای پگاه آهنگرانی باشد. من هم دنبال یک چیز متفاوت بودم و مدام از خود میپرسیدم چطور باید تئاتر کار کنم، تئاتر زندگی است یا زندگی تئاتر است،به نظر من تئاتر زندگی است و مدام باید ما را زیر سوال ببرد. یکی از این سوالها روبهرو شدن با مرگ است. همین باعث میشود انسان از زندگیش لذت ببرد. حس میکنم با ورود به این پروژه درباره زندگی خودم آگاهی کسب کردم.
در ادامه فرشاد فزونی مشاور و آهنگساز نیز با بیان اینکه از 17 سالگی کار هنری کرده، گفت: مدتی است از برادرم جدا شدم و دوباره به دلیل تشابهات فکری و هنریمان به هم پیوستیم. این کار به فضای فلسفی و فکری من خیلی نزدیک است.
همچنین نکیسا بهشتی دیگر بازیگر نیز با اشاره به کمتجربه بودن خودش،گفت: من این کار را به مثابه یک زندگی قبول کردم که به بسیاری از شکافهای زندگی پرداخت دقیق دارد.
امیر امیری نیز در ادامه گفت: تصور میکردم دیگر در ایران طراحی حرکت نداشته باشم چون تئاتر ایران در خیلی مسائل سطحی شده است قبول کردن این پروژه برایم منوط به کسب آزادی و شاعرانگی در کار بود.
*خط کشی در هنر معنایی ندارد
در بخش پرسش و پاسخ با خبرنگاران، فرهاد فزونی در پاسخ به این سوال که نخستین تجربه کارگردانی تئاترش چگونه بوده است،گفت: تئاتر برایم مثل رانندگی است که هنوز گواهینامه آن را نگرفتم. من سالها در ایران گرافیک کار کردم زمانی که مدتی به هلند رفتم تصمیم گرفتم تئاتر کار کنم. خطکشی در هنر صحیح نیست، هنر خودش ابزاری است که خطکشیها را از بین میبرد. فرم برایم خیلی مهم است اما در عین حال اندیشه و مفهوم کار نیز حائز اهمیت است.
وی با بیان اینکه پایان تمرین نمایش برایش دشوار است، افزود: تا جایی هر کاری را ادامه میدهم که برایم تکراری نشود. تلاش میکنم در کارم کپیکار نباشم اما زمانی که به کپی برسم کارم را رها میکنم تا دوباره زنده شوم.
ونهولک در پاسخ به سوالی مبنی بر هدفش درباره فعالیت هنری در ایران گفت: از روز نخستی که به ایران آمدم گفتم اگر بخواهم اینجا کار کنم باید ایران و ایرانیان را بفهمم به خاطر همین دو سال اول کارگردانی نکردم چرا که حس کردم حق آن را ندارم فعلا حرف بزنم. بنابر این هر روز یک چیز جدید درباره ایران و فرهنگش کشف کردم.الان دیگر احساس میکنم خارجی نیستم ایران برایم جذاب است که میتوانم به عنوان یک هنرمند در آن کار کنم.
نمایش «دستورالعملهای پرواز برای خدمه و خلبان» از 24 اردیبهشت به مدت 60 دقیقه هر شب ساعت 20:30 تا 11 خرداد در تماشاخانه پالیز به صحنه میرود.