تهیه‌کننده و نویسنده «خاله قورباغه» نوشت:«محال است به دنیای مرضیه محبوب قدم بگذاری و از دیدن عروسک های پیر و کودکش یا بزرگ و کوچکش، لبانت به خنده باز نشود. شک ندارم که او بهشت خدا را با خلق این بهشت عروسکی برای بچه‌ها، خریده است.»
پایگاه خبری تئاتر: , در متنی که به بهانه بزرگداشت مرضیه محبوب منتشر کرده است؛ نوشت: «کودکی من در سال‌هایی سپری شد که دخترها عروسک بازی میکردند. عروسکهای ما "باربی" هایی نبودند که تجسمی از آیندهمان بعنوان مانکنهای خوش تراش و شیک پوش به ما بدهند؛ آنها بچههایی بودند که به کمکشان مادری را تمرین میکردیم. اگر سوغات فرنگ بودند که غالبا موهای بور و چشمان آبی داشتند و اگر دست-دوز مادر و مادر بزرگ بودند که موهایشان کاموایی و اجزای صورتشان نقاشیهای ثابت و بی تغییر حالت بود؛ ولی هرچه بودند خیلی زود در آغوشهای کوچک ما جان میگرفتند و میشدند بچههایی که ما را به مادری پذیرفته بودند. مادر که شدیم برای دخترانمان عروسکهایی خریدیم که تنوع بیشتری در رنگ چشم و مو و لباس داشتند و دکان عروسکهای دست دوز مادربزرگها را تخته میکردند. آشنایی با مرضیه محبوب، در بزرگسالی و در عالم کار حرفهای، دروازه سرزمین رویایی و تازهای را بروی من گشود که همچون "آلیس در سرزمین عجایب" با هر چهرهاش به وجد و حیرت میرسیدم. ذهن خلاق و دستان هنرمند مرضیه محبوب هرچه ساخته بود و میساخت، دفتری پر ورق از فانتزیهای گوناگون میگشود. عروسکهایش حال و احوال عروسکهای دست دوز مادرها و مادربزرگهایمان را دارند. انگار او همه موجودات این عالم را عروسک میبیند و به ماهم کمک می‌کند تا هر چهرهای را در میان اطرافیانمان، شبیه عروسکهای او ببینیم. محالست به دنیای مرضیه محبوب قدم بگذاری و از دیدن عروسکهای پیر و کودکش یا بزرگ و کوچکش، لبانت به خنده باز نشود. شک ندارم که او بهشت خدا را با خلق این بهشت عروسکی برای بچهها، خریده است. خدا را بخاطر آفریدن مرضیه محبوب شکر میکنم.»