او در ادامه با اشاره به این که، نمایشنامه‌ی "شهر بی‌گدا" نوشته حسن دولت‌آبادی را برای اجرا آماده کرده است، گفت: فعلا به ما سالن اختصاص نمی‌دهند و می‌گویند که باید یک سال در نوبت باشید. دو ماه دیگر این یک سالی که به ما قول داده‌اند به پایان می رسد و عملا امسال کاری نمی‌توانیم انجام دهیم، مگر این که سراغ تماشاخانه‌های غیر دولتی برویم.
او ادامه داد: یکی از معضلات فعلی در این حوزه این است که پایتخت ما یعنی بزرگترین مکان فرهنگی‌مان یک سالن مخصوص نمایش های سنتی ندارد. ما بارها از شهرداری و میراث فرهنگی درخواست کردیم که یک ساختمان را در اختیار این نوع نمایش‌ها بگذارند تا یک سالنی وجود داشته باشد که مردم بدانند همیشه در این مکان نمایش‌های سیاه‌بازی بر پا است. یک سالن کوچکی هم باشد که نمایش‌های عروسکی، خیمه شب بازی و نقالی در آن اجرا شود و در کنار آن حتی رستورانی برای سرو غذای سنتی باشد؛ جایی باشد که اگر توریست‌های خارجی خواستند نمایش سنتی ایرانی را تماشا کنند به آن جا بروند.
انصافی افزود: ما ساختمان قدیمی زیاد داریم که در آن‌ها سالن اجرا وجود داشته باشد مثلا یک سالن بی نظیر در نزدیکی تالار وحدت به نام تالار فرهنگ وجود دارد که استفاده‌ای از آن نمی‌شود. این در حالی است که در گذشته دو تئاتر در لاله‌زار به نام "نصر" و "دهقان" و یکی هم در موزه آب انبار داشتیم که هر شب در آن جا "سیاه‌بازی" روی صحنه می‌رفت.
این پژوهشگر حوزه تئاتر در پایان درباره روند پژوهشی که درمورد نمایش‌های زنانه داشته است، اظهار کرد: قسمت اول آن را سال 88 با عنوان "نمایش های زنانه ایران" که شامل 72 نمایش است چاپ کردم و سری دوم این مجموعه با عنوان "نمایش‌های شگفتانه زنان ایران" نیز آماده شده و ان‌شالله تا یکی دو هفته دیگر نهایی خواهد شد.
