او با توجه به این که در این نمایش از بازیگران بسیار زیادی استفاده می کند، گفت: من هیچ‌گاه لشکر کشی نمی‌کنم که بگویم توانمندم یا اینکه بخواهم رکورد بزنم. این هنرجویان کسانی هستند که اگر یک اتفاق اجرایی برایشان نیفتد، متوجه نمی‌شوند که آیا می توانند در عالم هنر و تئاتر بمانند یا خیر. من بیشتر سعی می‌کنم که افراد را با یک کار اجرایی به سمت کار گروهی و آموزش ببرم تا به اهمیت گروه در تئاتر پی ببرند. قطعات نمایش همان خاطرات تلخ و شیرین هنر جویان است که با تحقیق و همیاری جمعی کامل و دراماتیزه میشود، در پایان نامی هم برای این تئاتر، انتخاب می‌کنیم.
تجویدی با بیان این که بیشتر پیشنهادات و مشکلات اقتصادی، فرهنگی ، اجتماعی و سیاسی هنرجویان به نوعی با مدیریت ناکارآمد بیشتر صاحب منصبان کشور ارتباط دارد، تصریح کرد: می‌خواهم از مدیرانی که در رأس امور هستند دعوت کنم که نمایشی را با حضور آن‌ها روی صحنه ببرم. چرا که آن‌ها با مردم صادقانه گفت‌وگو نمی‌کنند، پشت پرده‌های زیادی دارند و انگار از دردهای مردم آگاه نیستند. مثلا یک وزیر یا نماینده مجلس بیاید چند شب نقش خود را اجرا کند و تماشاگران سوال‌هایشان را مطرح کنند و او هم جواب دهد. حداقل این گونه بتوانند یک ساعت با مردم به صورت شفاف صحبت کنند و بفهمند چه بر آن ها می گذرد. از وکیل و وزیر و رئیس گرفته تا...
او ادامه داد: در واقع، می‌خواهم یک نمایش تعاملی با آن‌ها به روی صحنه ببرم و تماشاگران با مسئولان که بازیگران این تئاتر هستند، رو در رو صحبت کنند. شاید راه کارهای تماشاچی ها بهتر از بازیگران سیاسی ما باشد.
این کارگران تئاتر تاکید کرد: حداقل می توانند یک بار کار فرهنگی واقعی کنند که خیلی بهتر از سیاسی‌کاری‌هایشان است. متاسفانه فاصله بین صاحب منصبان و مردم بیشتر شده است و اعتماد و احترام متقابل که لازمه پویایی جامعه است از بین رفته است.
تجویدی در بخش پایانی گفت‌وگویش با بیان اینکه" امروزه آگاهی مردم گسترده شده است"،افزود: غیر مستقیم حرف زدن در تئاتر دیگر کارساز نیست. دیگر با طنز و گوشه کنایه زدن نباید حرف ها را زد و با هزار کلک مردم را خنداند که مثلا امیدشان را از دست ندهند. خنداندن بی‌دلیل برای امیدواری یک نوع ناامیدی است. ما که روی صحنه تئاتر امتحان کردیم و جوابی نگرفتیم. خیلی از کارها به همین دلیل با شکست رو به رو شد؛ حتی با داشتن سلبریتی های کمدی و لوده بازان بی درد؛ به والله این حرف ها سیاه نمایی نیست.
او در پایان با دوباره خطاب قراردادن صاحب منصب‌ها درخواست کرد که در این تئاتر "تعاملی" حاضر شوند.
