پایگاه خبری تئاتر: در چهاردهمین نشست تئاتر کاغذی ابتدا نمایش نامه ی هزار فرسنگ زیر دریا نوشته ی شادی غفوریان به کارگردانی سینا آزاد با نقش خوانی امید طیرانی بی غم، نیلوفر ترک، فاطیما موسوی و سینا آزاد  نمایش نامه خوانی شد و سپس این اثر با حضور مهمانان این نشست مورد بررسی قرارگرفت. در این نشست ابتدا بهزاد صدیقی (نمایش نامه نویس و دبیر نشست های تئاتر کاغذی) ضمن معرفی نمایش نامه ی هزار فرسنگ زیر دریا گفت: نمایش نامه ی هزار فرسنگ زیر دریا که در زمستان 96 توسط نشر ورا منتشرشده، در فضای واقعگرایانه و فراواقعگرایانه تصویر شده و  نویسنده تنهایی و انزوای آدم های امروز را که به روزمره گی رسیده اند، مورد بررسی قرارداده است. این نمایش نامه نویس در ادامه گفت: با نگاهی به این اثر در می یابیم که آدم های آن دغدغه هایی اجتماعی، امروزی و باورمند دارند. صدایی که از اعماق وجود آدم های نمایش بر می آید، وضعیت واقعی از آن ها را به مخاطب نشان می دهد بی آن که آن ها را از خویشتن خویش دور کند یا نویسنده در نمایاندنشان دچار ادا و اطوارهای روشنفکری غیر قابل باورشود. در ادامه ی این نشست شادی غفوریان (نمایش نامه نویس و کارگردان تئاتر) در خصوص موضوع اولیه برای نوشتن این نمایش نامه ی خود گفت: نمایش نامه ی هزار فرسنگ زیر دریا بر اساس دیده هایم از بایگانی یک اداره و مسئله ی اوتیسم یا در خودماندگی بوده که با تلفیق ذهنیاتم آن را نوشتم. این نمایش نامه نویس هم چنین افزود: در این اثر هم چنین سعی کردم تنهایی انسان معاصر را تصویر کنم. سینا آزاد، بازیگر و کارگردان تئاتر، نیز در بخش دیگری از این نشست در ابتدا با اشاره به وجوه پااردوکسیکال این اثر گفت: در نمایش نامه ی هزار فرسنگ زیر دریا، انزوای درونی آدم ها را در یک فضایی که با فانتزی آمیخته شده و کمی هم به فضای ابزورد نزدیک شده، به تصویر درآمده. علاوه بر این به نظرم این اثر تراژدی امروزی وضعیت آدم هاست و از معدود نمایش نامه های دغدغه مندی است که انزوای انسان و جهان پیرامونش را در چهارچوب کار و زندگی تکراری نشان می دهد. این کارگردان و بازیگر تئاتر گفت: در این اثر شخصیت پریچهر قصه ی درام را پیش می برد. مخاطب به خوبی پی به صبوری، درد، رنج و حس مادرانه ی او می برد که در برابر مشکلان زندگی اش خود را آدابته کرده و به نظرم یکی از قدرتمندترین شخصیت های ادبیات نمایشی ما محسوب می شود. هر چند که شخصیت های دیگر این اثر به لحاظ شخصیت پردازی نقصان هایی دارند. مثلن حضور شخصیت امان می توانست در این اثر از تکرار کم تری برخوردار باشد. در ادامه ی این نشست، مصطفی محمودی (منتقد، پژوهشگر  و مدرس دانشگاه) نیز در درباره ی مسئله ی انزوای شخصیت های نمایش نامه گفت: تنهایی و انزوای انسان حاصل جوامع توسعه یافته است و متأسفانه این انزوا در زندگی ما ایرانی ها هم رسوخ پیدا کرده است؛ این که امروزه گروهی از افراد جامعه به حیوانات متعدد خانگی و غیر خانگی روی آورده اند ناشی از همین تنهایی و انزواست که از این طریق همدمی برای تنهایی خود می یابد. وی در ادامه تصریح کرد: در این اثر تکرار زندگی برجسته شده و فضای فرا واقعگرایانه دیده می شود. این منتقد هم چنین افزود: اگر چه ما در زندگی کارهای تکراری زیادی وجود دارد و به یک سری از کار های روزمره عادت می کنیم، اما ما می توانیم عامل تغییر باشیم. متأسفانه ما دربستر روزمره گی غرق می شویم و به راحتی به مغلوب کارهای تکراری می شویم. محمودی در ادامه با طرح پرسش هایی از نویسنده ی نمایش نامه ی هزار فرسنگ زیر دریا، درباره ی علت نام گذاری این اثر که یادآور نام رمان بیست هزار فرسنگ زیر دریا نوشته ی ژول ورن است و چرایی اشارات مستقیم در این اثر به فروغ فرخزاد و اشعار او پرسید. شادی غفوریان در پاسخ به مصطفی محمودی گفت: نوشتن این اثر ترکیبی از تجارب شخصی ام است. در نوشتن این اثر هم متأثر از شعر فروغ فرخزاد بودم و هم مکان فرضی قصه ی نمایش نامه را که در زیرزمین ساختمان قدیمی یک اداره اتفاق می افتد و به نوعی یادآور رمان تخیلی ژول ورن هست، انتخاب کردم. در واقع قصه ی نمایش نامه ام در یک مکان غیر واقعی اتفاق می افتد. در چنین فضایی شخصیت پریچهر و شخصیت های دیگر نمایش نامه شکل گرفت که بر اساس وضعیت گروهی از دختران جامعه و کسانی که به بیماری اوتیسم دچار هستند، با ذهنیاتم آمیخته و خلق شدند. مصطفی محمودی در ادامه ی این نشست اضافه کرد: در این نمایش نامه شخصیت پردازی پریچهر خیلی محکم و درست شکل گرفته اما بر خلاف آن دو شخصیت دیگر آن باباحاجی و امان به قدرت و قوت پریچهر نیستند و پردازش کافی ندارند. او گفت: شخصیت های اثر ما به ازاهای بیرونی خوبی دارند اما رمزگشایی نمایش نامه بر اساس کدهای زیادی که در بخش زیادی از متن  وجود دارد، دیر اتفاق می افتد. این منتقد تئاتر و مدرس دانشگاه در بخش دیگری از این نشست یادآور شد: زمانی که پدر پریچهر و امان می میرد، فضای تلخ این اثر تبدیل به درام عاشقانه می شود. محمودی در ادامه افزود: این نمایش نامه از قابلیت های خوبی برای اجرا برخوردار است اما اجرای آن کار سختی است که نیاز به کارگردانی قدرتمندی دارد. از سویی دیگر این اثر متن خوبی است که به مخاطبان تلنگر زیادی می زند و بسیاری از مخاطبان با آن همذات پنداری می کنند. علاوه بر این عنصر تکرار نقطه ی کانونی آن است. هم چنین نمایش نامه پایان بندی خوبی دارد و از بعد روانشناختی شخصیت ها اثر قابل توجهی است که نویسنده به لحاظ پرداخت روانشناختی شخصیت هایش به درستی، توجه و عمل کرده است. شادی غفوریان در پایان این نشست گفت: در نوشتن این نمایش نامه توجه به اختلالات اوتیسم یا در خودماندگی از روی عمد بوده است. اگر رفتار های بیمارگونه ی آدم ها را در این اثر نشان دادم به دلیل آن بود که می خواستم این مریضی را به جامعه کوچک خودمان تعمیم بدهم. از طرفی اگر به شخصیت پریچهر توجه زیادی کردم، چون او شخصیت بزرگ و مهم نمایش نامه ام بود و برایم اهمیت زیادی داشت و شاید به همین دلیل از دو شخصیت دیگر اثرم غافل شدم و آن ها را مثل پریچهر محکم تر تصویر نکردم. بر اساس این گزارش، در پایان سیزدهمین نشست تئاتر کاغذی از طرف محسن سلیمانی، مدیر فرهنگسرای ارسباران و رئیس منطقه ی سه فرهنگی هنری، به رسم یادبود و تقدیر و تشکر، به هر یک از مهمانان این نشست لوح تقدیر اهدا شد. گفتنی است سلسله نشست های تئاتر کاغذی با هدف معرفی و بررسی نمایش نامه های منتشرشده ی جدید ایرانی ماهی یک بار در فرهنگسرای ارسباران برگزار می شود.