پایگاه خبری تئاتر: چند روزی است رییس جمهور منتخب به پاستور رفته و سکان هدایت کشور را برای 4 ساله آینده برعهده گرفته است. شورای شهر هم تغییرات عمده‌ای داشته و همه می‌دانیم تغییرات مدیریتی هر 4 سال اجبارا اتفاق خواهد افتاد. رییس جمهور منتخب بعد از حضور در پاستور اولین دستوری که صادر کرد، مبنی بر پیگیری مسائل فرهنگی بود که این نشان دهنده اهمیت فرهنگ و هنر در کابینه جدید دارد.
طی چند روز آینده وزیر ارشاد مشخص خواهد شد. بالطبع مدیران کل ادارات فرهگ و ارشاد شهرستان‌ها هم تغییر خواهند کرد و البته با تغییراتی که در شورای شهر به وجو آمده، پیش‌بینی می‌شود مدیران ارشد شهرداری و البته سازمان رفاهی تفریحی و زیر مجموعه‌های آنها هم دست خوش تغییراتی شوند. در همین راستا صحبت‌هایی هم مبنی بر برکناری بکتاشیان از تالار هنر به گوش رسیده که محتمل به نظر می‌رسد. با توجه به اتفاقات اخیر و نارضایتی تعداد زیادی از اهالی تئاتر و همچنین تخلفات بی پاسخ ایشان در زمان جشنواره طنز دور از ذهن نیست که چنین جا به جایی‌ای صورت بگیرد.
دیر یا زود شاهد تغییراتی در تالار هنر خواهیم بود تغییراتی که پس از دو سال انجام خواهد شد و اگر این گونه شود امیدواریم این بار مدیری با تجربه تر و کارشناس، مدیریت مجموعه‌ای را به دست بگیرد که حالا پایگاه اصلی تئاتر اصفهان شناخته می شود متاسفانه مدیران سازمان نگاه ساختمان سازی، آن هم بساز بفروشی، به تئاتر دارند. بودجه‌ای که از همین مردم شهر می گیرند را بدون تفکر کارشناسی صرف هزینه‌هایی می کنند که بازخوردش هیچ چیزی را به این مردم اضافه نمی‌کند و در جواب انتقاد تهدید میکنند که این بودجه را قطع خواهند کرد و هستند کارگردانانی که از ترس بی کار شدن بدون لحظه‌ای درنگ به صرافت افتاده و هیاهو میکنند که اگر شهرداری بودجه تاتر را قطع کند چه کنیم؟! مگر بودجه که سازمان به تئاتر اختصاص داده از جیب مدیران پرداخت می شود که آن را قطع کنند؟!
متاسفانه مدیران سازمان به جای پاسخگویی سعی در بیرون راندن مخالفین و منتقدان خود کرده و سیاست سکوت را پیش گرفته‌اند. اتفاقی که این چند روز اخیر برای امید نیاز افتاد و ممنوع الکار شدن او در سازمان رفاهی تفریحی شهرداری نمونه عینی دور کردن منتقدان توسط سازمان است. سیاستی هوشمندانه که ترسی به جان کارگردانان خواهد انداخت و صدای کسی بلند نخواهد شد.
متاسفانه بخش عمده‌ای از تئاتر این شهر بر عهده شهرداری است و شهرداری است که سیاست خود را بر پایه تئاتر پیاده می‌کند و این همان چیزی است که همه تئاتری‌ها از آن می ترسند. سفارشی‌سازی بزرگترین معضل این شهر است و بدتر از ان نبود مشاورین و مدیران تئاتری در کنار مدیران سازمان، همه این‌ها دست به دست هم خواهد داد تا بدترین اتفاقات تئاتری بیفتد
عده ای بر ما خرده می گیرند که چرا نمی گذارید کارمان را بکنیم و این کار شما (اطلاع رسانی و بیان حقایق) لطمه به تئاتر این شهر خواهد زد. کاررسانه فقط تعریف و تمجید نیست. در همین سازمان اتفاقات خوب زیاد می افتد نمونه‌اش هنرسرای خورشید که چند ماهی است درگیر مسائل مربوط به تئاتر کودک شده، اتفاق قابل تحسینی که به واسطه حضور یک مدیر تئاتری(احمدرضایی) جریان قابل توجهی را شکل داده‌اند و با برگزاری جلسات منظم سعی در پیشرفت تئاترکودک این شهر دارند.
اگربه قول دوستان این چند سال حاشیه نبوده به این دلیل است که رسانه ای هم نبوده وتنها رسانه سایبری این شهر هم متعلق است به شهرداری که طبیعی هم هست از طریق این رسانه انتقادی صورت نگیرد وهمین رسانه تریبونی می‌شود برای عده ای خاص از کارگردانانی که در یک مصاحبه رپورتاژی حاضر شوند و از هرچیزی بگویند جز ضغف ها، آیا با رفتن بکتاشیان مسائل مربوط به تئاتر اصفهان تغییر خواهد کرد؟! جواب منفی است!
بکتاشیان دو سالی است که امور مربوط به تالار هنر را در دست گرفته، برای او هزینه شده و او تجربه کسب کرده است. اتفاقی که برای مغروری مدیر سابق تالار هنرهم افتاده بود. مدیری که در اوایل حضورش در تالار هنر با اقبال مواجه نشد و چند سال طول کشید تا با تئاتری‌ها ارتباط برقرار کند. اما درست وقتی با شرایط اشنا شد، وقت رفتنش بود.
بی انصافی است که یک طرفه به قاضی برویم و زحمات این مدیر جوان (میثم بکتاشیان) را نبینیم. می‌توانیم امیدوار باشیم او بماند، از مشاورین بهتری بهره ببرد و دست از محافظه کاری و حرف شنوی‌های بی مورد هم بردارد. اختیارعمل بیشتر و شجاعت مخالفت کردن داشته باشد. آینده نگری و مخصوصاً نقدپذیری او را هم آرزومندیم.
بی‌شک در میان مدیران فرهنگی، کسی موفق است که بتواند تعامل خود را با رسانه‌ها حفظ کند. برای رسانه‌ها خط و نشان نکشد. از رسانه‌ها نترسد و از روابط سازمانی‌اش برای اعمال فشار بر رسانه‌های مستقل استفاده نکند.
قطعا اگر ایشان روابط عمومی خوبی در کنار خود داشت، این طور اسیر حاشیه نمی شد. این که دلخوش به مدیران بالادستی داشته باشند و با کارگردانان جلسه بگذارند و غیرمستقیم آنان را از مصاحبه با رسانه‌ای منع کنند و سعی کنند به جای مرتفع کردن عوامل ایجاد مخالفت‌ها، مخالفان را از میدان به در کنند، روشی است که در لیبی و مصر هم منسوخ شده است.
در آخر باید تاکید کنیم شاید مدیریت فعلی تالار هنر رفتنی باشد اما در حال حاضر، بهترین گزینه مدیریت تالار هنر هم هست، به دلیل همه اتفاقاتی که افتاد و تجربه‌هایی که به دست اورد. چرا که با ورود مدیر جدید غیر تئاتری به تالار هنر همه این اتفاقات تکرار خواهد شد. گرچه باید دید در دولت تدبیر و امید چه اتفاقاتی خواهد افتاد.
نویسنده: خسرو خالقی
