انتقاد محمد عاقبتی از وضعیت تالار هنر و پاسخ حسین موذن

پایگاه خبری تئاتر: این کارگردان تئاتر که نمایش "از کجا اومدیم" را در تالار هنر روی صحنه برده است، درباره مشکلاتی که در این تالار با آن مواجه بوده بیان کرد: تالار هنر چند مشکل اساسی دارد، یعنی هم امکانات سخت‌افزاری آن کم است و هم نرم‌افزاری. وقتی شما با تالار هنر تماس می‌گیرید می‌شنوید که تخصصی‌ترین تالار کودک در ایران یا در تهران است، اما در واقع یکی از غیرتخصصی‌ترین و غیراستانداردترین تالارهای کشور از نظر شرایط خدمات‌دهی است، در صورتی که تالار سالها پیش و با شرایط مطلوب ساخته شده. اول اینکه جز یک یا دو نفر هیچ نیروی متخصصی چه در حوزه کارهای هنری، فنی، تکنیکی، برنامه ریزی، ارتباطات، بازاریابی و … وجود ندارد. دوم اینکه برای تالاری که برای کودکان است باید امکاناتی فراهم شود که متناسب با این گروه سنی و حتی متناسب با تئاتر روز کشور خودمان باشد. این کارگردان تئاتر با اشاره به اینکه امکانات زیر ساختی این تالار اصلا متناسب کار برای کودکان و نوجوانان نیست، اظهار کرد: نمایشی که ما به صحنه بردیم مخصوص کودکان بین چهار تا هشت سال بود اما در سالن سالیان است که حتی یک تشکچه وجود ندارد که کودک قدش کمی بلندتر شود و بتواند به طور مستقل نمایش را نگاه کنند. این اتفاق غم‌انگیزی است و نشان از بی‌تفاوتی ما نسبت به مخاطبان کودکمان دارد. قبل از شروع این نمایش خواهش کردم اگر می‌شود ۳۰ یا ۴۰ تشک فراهم شود که همیشه برای تالار باقی بماند. اما در پروسه درخواست این امکانات و نامه‌بازی قرار گرفت و تا برآورد هزینه شود زمان زیادی برد و اینچنین کودکان مجبور بودند یا بر روی پای والدینشان بنشینند و یا آن که صندلی را ببندند و روی صندلی بسته بنشینند و گاهی ایستاده نمایش را ببینند. عاقبتی درباره امکانات فنی و تکنیکی موجود در سالن هم گفت: از نظر امکانات تکنیکی حقیرانه‌ترین چیزی بود که من در سالن‌های دولتی دیده بودم به طور مثال پروژکتوری که در سالن وجود دارد شاید برای ۴۰ سال پیش باشد. سرایط فنی و سیم‌کشی‌ها و تاسیسات و ساخت و ساز بالای دکور و قرقره‌ها همه نیاز به یک تعمیر اساسی دارند. من اکنون صراحتا برای تالار هنر اعلام خطر می‌کنم. این یک هشدارجدی قبل از وقوع یک اتفاق تلخ است! او اضافه کرد: مدیر این تالار نمایشی فردی مثبت و با حسن نیت است اما کارشان و تخصصشان این نیست. اکنون بی‌تفاوتی عجیبی نسبت به این سالن و امکانات آن وجود دارد؛ آنجا به یک حیاط خلوت تبدیل شده که اگر میانگین کار، انرژی و زمانی که عوامل برای کار کردن در آنجا می‌گذارند حساب شود، از استاندارد کل کشور بسیار پایین‌تر است. در واقع این دوستان بدعادت شده‌اند. دلیل همه این اتفاقات می‌تواند نبود نظارت، ضعف مدیریت سالن و تخصیص نیافتن بودجه به این سالن توسط مرکز هنرهای نمایشی باشد. متاسفانه تاکنون یک سری کارهای معمولی با کمترین انتظار و تجهیزات توسط همکاران من در این سالن روی صحنه رفته که این برای کارکنان تالار و البته مخاطب تبدیل به عادت شده و سطح توقع پایین آمده است. کارگردان تئاتر کودک «از کجا اومدیم» ادامه داد: هرچند ما به صورت میانگین تماشاگر خوبی داشتم اما هیچ تبلیغات و اطلاع رسانی مناسبی از طرف سالن انجام نمی‌شود، جز یک صفحه هشتصدنفری تلگرام. بعد از چند دهه و با چندین هزار تماشاگر هنوز مجموعه اطلاعاتی از تماشاگران توسط سالن جمع‌آوری نشده. نکته دیگری که درباره مخاطبان وجود دارد این است که متاسفانه مخاطب را هم بدعادت کرده‌اند به این معنی که مخاطب حتما باید در سالن چیپس یا پفک بخورد و حتی اگر دیر هم در سالن حاضر شود می‌تواند وارد شود و نمایش را ببیند واز هر سنی می‌تواند وارد سالن شود. چرا به این سالن، مثل خود نمایش کودک اینقدر بی‌توجهی می‌شود؟ مگر فقط اجرای تئاتر در یک تالار ملاک خوب بودن و استاندارد سالن است؟ چرا دلمان برای بیت‌المال نمی‌سوزد؟ چرا به شان و ارزش جایگاه کودکان فکر نمی‌کنیم؟ این کارگردان تئاتر کودک با تاکید بر اینکه برای به اجرا رسیدن این نمایش و همچنین ارائه یک تصویر مناسب به مخاطب، هزینه بسیاری شد، گفت: چرا به عوامل تالار برای اجراهای صبح کودکان باید هزینه پرداخت شود، آن هم در سالن دولتی؟ چرا وقتی لامپ پروژکتور در زمان اجرا می‌سوزد، گروه باید هزینه آن را بپردازد؟ مگر ما چقدر درآمد داریم و کمک‌هزینه دریافت می کنیم آن هم با یک بلیط ۲۰ هزار تومانی و کلی تخفیف؟ پس تکلیف سوبسید دولت به تالار کودک چه می‌شود؟ این تماشاخانه به یک تالار رهاشده شباهت دارد و این اتفاق شدیدا قابل اعتراض است! او افزود: روزی که ما برای تحویل سالن به تالار هنر رفتیم بعد از چندین ماه کف صندل‌یها را با وایتکس شستند آن هم با درخواست من و به دستور آقای کرمی این اتفاق افتاد. وضعیت سروس‌های بهداشتی و تاسیسات و نظافت سالن و حتی طراحی و رنگ دیوارها غم‌انگیز و خجالت‌بار است. متاسفانه در این تالار تعدادی زیادی گربه و موش وجود دارد. چرا اقدامی برای بازسازی و تغییرات در این سالن صورت نمی‌گیرد؟ چرا وزیر و معاون وزیر پایشان را به این سالن نمی‌گذارند؟ عاقبتی درپایان صحبت‌هایش با بیان اینکه "من حاضرم در یک مناظره با هر مدیری این نکات را مطرح کنم و مدرک و سند نشان دهم" خاطرنشان شد: این تالار برای سرپا شدن مجدد، به کسانی مانند بهروز غریب‌پور یا مرضیه برومند نیاز دارد. نیاز به کادری دارد که عمیقا درک و عشق نسبت به کار برای کودکان داشته باشند. تالار هنر به شدت یک بازنگری در مدیریت و کارکنانش نیاز دارد، تا آن را از این شرایط بحرانی خارج کنند. من در این‌ زمینه و مشکلاتی که وجود داشت، با آقای شهرام کرمی و هنرمندان تئاتر کودک، صحبت کردم، به من گفتند متاسفانه امکانات کافی و در دسترس وجود ندارد و بودجه نداریم. اما به نظر من مدیر باید بتواند بودجه لازم را برای اداره این تالار تهیه کند، و برای آن تقلا کند. در این کشور هیچ چیز به سادگی به دست نمی‌آید، اما همه چیز به سادگی از دست می‌رود؛ مثل همین تالار که با این وضعیت به سوی نابودی خواهد رفت.

قبول دارم امکانات تالار هنر ضعیف است، اما ...

مدیر تالار هنر با اشاره به اینکه «سالنی که برای اجرای نمایش کودکان و نوجوانان در نظر گرفته می‌شود باید ویژگی‌های خاصی داشته باشد» گفت: سال‌های سال است که همین امکانات در تالار هنر وجود دارد و گروه‌های مختلفی از آن‌ها استفاده کرده‌اند و ما هم تا جایی که توانسته‌ایم همراهی‌شان کرده‌ایم اما با این حال قبول دارم امکانات موجود در این تالار ضعیف است. حسین موذن مدیر «تالار هنر» در پاسخ به صحبت‌های محمد عاقبتی که از شرایط این تالار نمایشی انتقاد داشت، بیان کرد: تالار هنر تنها تالاری است که مصداق بارز حمایت ۱۰۰ درصدی دولت است. در عین حال در این تالار تمام درآمد گیشه به صورت کامل به خود کارگردان تعلق می‌گیرد و این علاوه بر کمک‌هزینه‌ای است که متناسب با ترکیب گروه تئاتری به کارگردان تعلق می‌گیرد. در واقع تمام گروه‌هایی که می‌خواهند در این تالار اجرا داشته باشند پیش از اجرا امکانات تالار را می‌بینند و سپس کارگردان برای حضورش اعلام آمادگی می‌کند. این تالار یک شورای هنری دارد که از افرادی متخصص و تحصیل‌کرده تئاتر تشکیل شده، این شورا تمامی متون را می‌خواند، اثر را بازبینی می‌کند و بعد از جمع‌بندی مشخص می‌شود که آن نمایش می‌تواند در این تالار اجرا داشته باشد یا نه. این مراحل برای تمامی گروه‌ها انجام می‌شود. او ادامه داد: اینکه گفته می‌شود کادر فنی این تالار غیرمتخصص هستند نمی‌تواند حرف درستی باشد. اول اینکه باید مشخص شود تعریف تخصص چیست، اگر معنایش این است که تمامی افراد باید تحصیل‌کرده تئاتر باشند درست نیست زیرا مگر تمام کسانی که در تئاتر فعالیت می‌کنند تحصیل‌کرده این حوزه هستند؟ بسیاری از افرادی که اکنون در حال فعالیت در این حوزه هستند به صورت تجربی کار را یاد گرفته‌اند. با این حال در این تالار افرادی مشغول به کار هستند که اکثرا تحصیلات مرتبط با کارشان دارند. از مدیریت روابط عمومی گرفته تا مسئول نور و سالن، افراد شناخته شده‌ای هستند. مدیر تالار هنر با اشاره به اینکه «سالنی که برای اجرای نمایش کودکان و نوجوانان در نظر گرفته می‌شود باید ویژگی‌های خاصی هم داشته باشد»، خاطر نشان کرد: اگر قرار باشد ما تالار هنر را به صورت تخصصی برای گروه سنی کودکان و نوجوانان تجهیز کنیم، باید این ساختمان از ابتدا ساخته شود و از نظر شیب‌بندی، سن و امکانات تغییرات زیادی اعمال شود. تاکنون بسیاری از امکانات موجود در این تالار تعمیر و یا تعویض شده‌اند. برای مهمانان هنری که برای تماشای اجراها می‌آمدند مکان مشخصی در نظر گرفته شد و در این مدت محدودی که من به مدیریت این تالار آمده‌ام سعی شده به این کارها رسیدگی شود. علاوه بر آن تعامل گسترده‌ای هم با انجمن نمایشگران عروسکی و تئاتر کودک و نوجوان صورت گرفته است. وی افزود: در این فکرم که این مکان را بازسازی کنم، اما متاسفانه نوع معماری این ساختمان به شیوه‌ای است که اگر بخواهد یک سالن تخصصی ساخته شود باید تغییرات اساسی و زیربنایی مهندسی در آن شکل بگیرد و تنها با تعویض صندلی‌ها مشکلمان رفع نمی‌شود. فضای این مکان بسیار کوچک است و صندلی‌ها باید از نظر ارتفاع متناسب با قد کودکان شود. زمانی که بحث تهیه تشک مطرح شد، مسئولان مربوطه با این مورد موافقت کردند و قرار به تهیه آنها شد. سال‌های سال است که این امکانات را در اختیار داریم و گروه‌های مختلف از همین تجهیزات استفاده کرده‌اند و ما هم تاجایی که توانسته‌ایم با آنها همراهی کرده‌ایم. نهایتاً با شرایطی که وجود دارد می‌تواند به سیستم نور، صوت و.. رسیدگی شود که در برنامه کوتاه مدت ما قرار گرفته است. در این میان وزارت ارشاد هم باید برای کودکان و جوان فکر اساسی کند. این مدیر تئاتری اضافه کرد: این اتفاقات در کوتاه‌مدت میسر نخواهد بود و همه ما مطلع هستیم که مشکلات بودجه‌ای وجود دارد و ما هم جدا از دولت نیستیم. من هم قبول دارم که امکانات موجود در این تالار ضعیف است، البته که هر خوبی خوبتری دارد و در نهایت هر خوب‌تری، عالی. موذن همچنین با بیان اینکه «شهرام کرمی ـ مدیرکل هنرهای نمایشی ـ  هشت سال مدیریت این تالار را برعهده داشته»، گفت: خوشبختانه آقای کرمی به دلیل سابقه مدیریت‌شان در این تالار، به مشکلات این تالار واقف هستند. اما من وقتی به این تالار آمدم این مکان را به لحاظ محیط مدیریتی با اطلاعاتی که از تئاتر کودک و نوجوان داشتم اصلاح کردم تا مخاطب از حضور در این مکان آرامش بیشتری داشته باشد. ما در این مدت اجراهای صبح را راه انداختیم بنابراین برخی کارگردانان که بعدازظهر اجرا داشتند می‌توانند صبح هم نمایش‌شان را اجرا کنند. او در پایان گفت: سابقه کاری من کاملا مشخص است و تحصیلاتم بی‌ارتباط با کاری که انجام می‌دهم نبوده و سیاست‌گذاری فرهنگی خوانده‌ام. من که ادعایی ندارم اما بالاخره در این کشور افراد را بر اساس صلاحیت‌هایی انتخاب می‌کنند.