توجه بیش از اندازه فیلمسازان به مسائل فنی و تکنیک باعث تضعیف فیلمنامه ها شده است.
پایگاه خبری تئاتر: سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر چند روزی است به پایان رسیده و حال باید منتظر ماند و دید، ترتیب اکران سال ۹۸ با فیلم‌های فجر به چه شکل خواهد بود. با نگاهی گذرا به فیلم‌های این دوره از جشنواره می‌توان فهمید ضعف بیشتر آثار در بخش فیلمنامه است؛ مقوله‌ای که سینمای ایران را به شدت درگیر کرده و قرار نیست تمامی داشته باشد. دغدغه مالی، نبود امکانات و موضوعات بکر سینمایی جزو ارکان اصلی برای نگارش فیلمنامه است. البته از بین انبوهی فیلمنامه متوسط و ضعیف، فیلمنامه‌های خوبی بیرون می‌آید؛ اما تعداد آن‌ها چشمگیر نیست و بین آن حجم فیلمنامه ضعیف محو می‌شود. از سویی دیگر به حدی برخی از فیلمنامه نویس‌های خوب را درگیر کار نوشتن می‌کنند که خروجی آن‌ها نیز رو به افول می‌رود و عملکرد آن‌ها نیز دستخوش شرایط سینما می‌شود. اتفاق دیگری که این سال‌ها در سینما افتاده پررنگ و قوی‌تر شدن بخش مسائل فنی است که بر فیلمنامه و دیگر رویداد‌های یک فیلم غلبه کرده و سایه انداخته است؛ اما باید توجه داشت ساخت یک فیلم کاری گروهی است و همه اجزا در کنار هم به یک خروجی واحد می‌رسند. داریوش باباییان تهیه کننده سینما، پیرامون این موضوع گفت: سینمای ایران در همه ابعاد به خصوص بین نسل جوان ترقی کرده است و آنها از نسل ما جلوتر هستند. اما جوانی کردن و پافشاری در اجرای افکار‌ شخصی در فیلمنامه بدون در نظر گرفتن مدیوم سینما اتفاق خوبی نیست. جریانی که در نگارش بسیاری از فیلمنامه‌ها راه افتاده است. وی ادامه داد: در مورد فیلم‌های حاضر در جشنواره امسال هم باید بگویم تعداد فیلم‌هایی که همزمان به گیشه و جشنواره‌ای بودن توجه کردند، بسیار کم بود و بیشتر کارگردان‌ها فیلمشان را برای مدیوم جشنواره‌ ساخته بودند. در صورتی که سینما یعنی سرگرمی، جذب مخاطب، داشتن فضای هنری، درآمدزایی و ... باباییان عنوان کرد: در اینکه کارگردان‌ها و نویسندگان خوبی به سینما وارد شدند شکی نیست؛ اما باید توجه داشت رها کردن آن‌ها به حال خود در حوزه فیلمسازی هم اشتباه است. آنها باید در کنار باتجربه‌های سینما قرار گیرند تا شاهد تلفیقی از تفکر جدید و نیروی جوانی و تجربه باشیم. این تهیه کننده بیان کرد: سینما به لحاظ تکنیکی پیشرفت خوبی داشته است؛ اما در فیلمسازی که کاری گروهی است به تنهایی نمی‌توان حرفی برای گفتن داشت. پس دست برداشتن از یکه تازی در سینما و مشورت و بهره بردن از فیلمنامه نویسان با تجربه و اعمال تفکرات گروهی نتیجه بهتری را در پی دارد.