پایگاه خبری تئاتر: هرگونه حمایت از اهالی فرهنگ و هنر قدم مثبتی در جهت اعتلای فرهنگ جامعه است و پیگیری آن به‌طور جدی گام مهمی از جانب دولت محسوب می‌شود. این جمله‌ای است که در هر دوره، اعضای کمیسیون فرهنگی و مسئولین دولت، آن را تکرار یا وعده‌ای مشابه آن بیان کرده‌اند. در این میان اما از نگاه اهالی هنر، بسیاری از وعده‌ها نه تنها انجام نشده که حتی روزبه‌روز، بی‌مهری بیشتری بر جامعه هنری سایه می‌گستراند. میکائیل شهرستانی، بازیگر و کارگردان تئاتر، به وخیم‌تر شدن اوضاع تئاتر اشاره کرد و گفت: «با این شرایط، طبیعتا از ارشاد رضایت ندارم. در 3، 4 سال اول، مشاورین رییس‌جمهوری برای آسیب‌شناسی از من دعوت کردند و مشکلات تئاتر را جویا شدند. در دوره دوم اما اوضاع نه تنها بهتر نشد، که وخیم‌تر شده و بودجه کاهش پیدا کرده و طبق چیزی که شنیدم تنها یک‌چهارم بودجه در اختیار تئاتری‌ها قرار گرفته است. این طبیعی است که من هم در موقعیت خودم متضرر شوم.» این بازیگر تئاتر، صحبت‌های خود را در حالی بیان کرد که در سال‌های اخیر، به ندرت توانسته اجرایی در سالن‌های دولتی داشته باشد چرا که به گفته خودش، هر 7، 8 سال یک‌بار این امکان فراهم می‌شود. میکائیل شهرستانی با اشاره به رشد تئاترهای لاکچری و بی‌کیفیت که این روزها در حال اجراست، گفت: «قرار است در تالار چارسو کاری را روی صحنه ببرم و هنوز هیچ قراردادی بسته نشده است. من می‌دانم که مدیریت مرکز هنرهای نمایشی در تنگنا قرار دارد. این کاملا به تئاتر جریان‌ساز صدمه زده است نه به تئاتر لاکچری و بی‌کیفیتی که با حضور چهره‌های دست چندم تلویزیونی اجرا می‌شود. مثلا آقای ایکس از سه ماه قبل بیلبوردهای تئاتر میلیونی‌اش در تمام شهر پخش شده بدون آنکه کار بازبینی شود.»
عشق، تنها دلیل بقای تئاتر
این کارگردان تئاتر محدودیت‌ها و مشکلات قضایی را که برای برخی از هنرمندان ایجاد شده عاملی برای نگرانی اهالی هنر مطرح کرده و گفت: «این اتفاق‌ها و نظارت نهادهای خارج از وزارت ارشاد، مدیریت مرکز هنرهای نمایشی را در تنگنا قرار داده و ناچارند که محتاطانه حرکت کنند.» او در مورد تلاش وزارت فرهنگ و ارشاد برای گذر از تنگناها گفت: «در این میان، برخی مدیران مانند شهرام کرمی و شهرام گیل‌آبادی، از آنجا که خودشان از بدنه تئاتر هستند، در مقابل مشکلات ایستادگی کرده‌اند با این حال، من از مدیران کلان تئاتر و ارشاد، به شدت آزرده‌خاطر هستم؛ چرا که عرصه روزبه‌روز برای هنرمندان تنگ و تنگ‌تر می‌شود.» او درباره حمایت‌های مالی گفت: «از نظر مالی که هیچ حمایت جدی صورت نمی‌گیرد. مبالغی که به گروه‌ها تعلق می‌گیرد بسیار محدود است که آن هم به نوع و شرایط کار بستگی دارد. این به‌نظر من عرصه را تنگ‌تر می‌کند و به جایی می‌رسیم که هر کدام تئاتر را کنار بگذاریم.» به گفته این مدرس تئاتر، هر کسی که در حال حاضر فعالیت می‌کند فقط‌وفقط به‌خاطر عشق خودش مانده است. اگر عشق نبود افرادی که زد و بند و لابی نداشته و تضمینی برای بازگشت مالی آنها نیست، هیچ‌وقت کاری را آغاز نمی‌کردند.
پرداخت کسری بودجه از سفره هنر
به گفته شهرستانی، در حال حاضر تنها اقدام مفید وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی این است که حداقل بودجه سال‌های گذشته را به تئاتر برگردانند. او در این‌باره گفت: «بودجه سال گذشته 26 میلیارد تومان بود و هر سال با این هزینه‌های سرسام‌آور باید افزایش پیدا کند. فرض کنید یک نئوپان را که برای کاری روی صحنه نیاز داشتیم با 300 هزار تومان تهیه می‌کردیم، اما الان باید حدود یک میلیون و 500 هزار تومان پرداخت کنیم. این از کجا باید تهیه شود؟» او با بیان اینکه مردم در برابر سختی‌ها صبور هستند گفت: «به نظر من دولتی که مسبب این سختی‌هاست، باید جورش را بکشد نه مردم. مردم که مالیات می‌دهند و تمام سختی‌ها را تحمل می‌کنند. ما از شکم زن و بچه و تفریح خودمان می‌زنیم، حالا اگر بحث بیماری پیش بیاید که نمی‌دانیم با کدام بودجه باید بیماری را علاج کنیم.» این بازیگر تئاتر، اختصاص بودجه‌های کلان به مراکز ناشناس را از دیگر معضلات اهالی تئاتر اعلام کرد و گفت: «در این مملکت به بودجه‌های سرسام‌آوری که برای مراکز از سوی سازمان‌های بی‌ربط اختصاص می‌دهند و به قول معروف هیچ محلی از اعراب نداشته و هیچ گلی به سر کسی نمی‌زند، بهتر است در اختیار تئاتر قرار بگیرد که کلی کارآفرینی شده و جوان‌ها جای بزه و معضلات اجتماعی جذب کارهای فرهنگی می‌شوند. هم خدا راضی است و هم بنده خدا.» شهرستانی در پایان صحبت‌هایش بیان کرد: «اگر ما واقعا ادعای این را داریم که در یک جامعه بی‌طبقه می‌خواهیم زندگی کنیم و تمام سعی 40 ساله ما بر همین اساس بوده، باید یک جایی نتیجه‌اش را ببینم. نه اینکه هر سال عرصه بر هنرمندان تنگ‌و‌تنگ‌تر شود. خب، بگویند ما را نمی‌خواهند.»
