پایگاه خبری تئاتر: این روزها نمایش "آپرکات" به نویسندگی و کارگردانی محمدرضا قلی‌پور در سالن شماره یک مهرگان روی صحنه می‌رود. این نمایش را از زوایای مختلفی می‌توان مورد بحث و بررسی قرار داد. از نوع بازی بازیگران این تئاتر تا مباحث فنی در نور و صدا و مهم‌تر از همه حضور بهروز بقایی بعد از سالها بر روی صحنه که اتفاقی بسیار جالب و خوشحال‌کننده است. اما موضوعی که در این یادداشت قرار است مورد بررسی قرار گیرد بعد اجتماعی و فرهنگی این نمایش است. محمدرضا قلی‌پور چند معضل مختلف فرهنگی و اجتماعی را در نمایش خود گنجانده است. فردی که قبلا فیلم ساز معروفی بوده اما به علت یک حادثه با مشکلات رفتاری روبرو است و در مقابل جامعه‌ای قرار گرفته که او را مورد تمسخر قرار داده و تردش می‌کنند، عدم سواد رسانه‌ای در جامعه که هر اتفاقی را بدون تحقیق به معضلی بزرگ تبدیل می‌کنند و آن را در شبکه‌های معاند جار می‌زنند و وضعیت نامناسب مهاجران کشورهای مختلف در ایران که با مشکلات بسیاری دست و پنجه نرم می‌کنند. اما مهم‌ترین موضوعی که محمدرضا قلی‌پور بر روی آن دست گذاشته حال و روز این روزهای زنان ایران است. زنانی که با محدودیت بسیار دست و پنجه نرم می‌کنند ولی در عین حال سعی دارند تا این موانع را از سر راه بردارند و زندگی خود را به صورت مستقل ادامه دهند. از عدم حضور در ورزشگاه ها گرفته تا مسائل اقتصادی و فرهنگی به نوعی همه در متن محمدرضا قلی‌پور دیده می‌شود. در "آپرکات" شما با دختر بوکسوری روبرو هستید که با توجه به همه اتفاقاتی که در زندگی شخصی و ورزشی‌اش روی می دهد سعی دارد تا به درجات عالی در ورزش بوکس دست یابد. این پشتکار آنچنان است که حتی او با دست مصدوم در مسابقه فینال شرکت می کند اما موفق به دریافت مدال طلا نمی‌شود. بوکس ورزشی است که در افکار عمومی جامعه ایران آنچنان که باید و شاید برای بانوان قابل قبول نیست. زیرا آن را ورزشی خشن می‌دانند و قلی‌پور از همین روی سعی کرده است تا خشونت‌ها و ناملایمتی‌های اجتماعی و فرهنگی زنان را به این ورزش تشبیه کند. زنانی که ممکن است بر اثر مشکلات ایجاد شده در سر راهشان با مشکلات روحی و روانی بسیاری روبرو شوند اما امیدوار به آینده به راه خود ادامه می دهند. نغمه دختر بوکسور نمایش که نقش آن را فرشته فرشاد به عهده دارد، به خوبی توانسته عزم راسخ دختران و زنان ایرانی را برای بهبود اوضاع با همه پیچیدگی‌هایش نشان دهد. دختری که با صورت کبود بر اثر ضربه‌های مشت رقبا همچنان به آینده امیدوار است. نغمه نمونه کامل یک زن در جامعه فعلی ایران است. زنی که نه تنها باید با محدودیت‌های مختلف جامعه مبارزه کند، بلکه جور مشکلات اقتصادی خانواده خود را که به علت بی‌مبالاتی‌های همسرش ایجاد شده به دوش می‌کشد. در کل از نظر ساختار می‌توان به نمایش "آپرکات" نمره قبولی داد. نمایشی که سعی دارد به زنان جامعه خود این موضوع را برساند که در هر شرایطی نباید ناامید شد و با تمام توان باید به دنبال اهداف خود رفت. این نمایش در واقع سعی دارد به مخاطب خود بفهماند که با یک آپرکات که ضربه‌ای معروف و سنگین در ورزش بوکس است می‌توان مشکلات مختلف را ضربه فنی کرد و به درجات بالاتر رسید. نمایش "آپرکات" در این اوضاع نابسامان اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی ایران می‌تواند ترزیق کننده امید به جامعه به ویژه زنان ایران باشد. این روزها نمایش "آپرکات" به نویسندگی و کارگردانی محمدرضا قلی‌پور در سالن شماره یک مهرگان به روی صحنه می‌رود.
