پایگاه خبری تئاتر: «از پیدایش بشر تا امروز و پیش از خلق کلام، اختراع هنر نمایش برای ایجاد ارتباط بین آدمیان ضرورتی حیاتی بوده است. ضرورتی که با تکامل انسان، اشکال‌گونه‌گون یافته و امروزه در هنرهای متفاوت متبلور است.
هنر نمایش هنری جمعی است که ریشه در آزادی‌ای فطری دارد و هنرمند باید که در آزادی کامل به خلق اثر خود بپردازد، تا بتواند ارتباطی معنایی و گسترده با مخاطبش برقرار کند.
تئاتر هنری دیرینه است که انسان‌ها را از هر طبقه، قوم و آیین به هم نزدیک کرده و خود منشاء تجربه‌ای شگرف به نام دمکراسی است.
در همه‌ی زمان‌ها هنر و در این‌جا هنر تئاتر محتاج آزادی است و هر چه آزادی هنرمند محدود شود تئاتر پژمرده و تحقیر شده به سمت نمایش‌های فرمایشی سقوط می‌کند و خود و پیرامون خود را ویران می‌سازد.
اهل تئاتر در حوزه‌ی نمایش از خودسازی می‌آغازد تا به سرشت ناب انسانیت دست یابد، زیرا هم اوست که در برابر مخاطب خود شارح انسانیت انسان است و در چنین مجالی تماشاگر در سالن نمایش احساس می‌کند در خانه‌ی خویشتن و در میان خانواده‌ی خود تنفس می‌کند.
تئاتر جذاب است و هنرمند تئاتر در مقایسه با دیگر هنرمندان از خودگذشتگی‌ای عمیق‌تر دارد. او هر شب بر صحنه زاده می‌شود و می‌میرد و دیگر روز بر صحنه زنده می‌شود و باز می‌میرد. نه به سان سیزیف که از بیهودگی رنجور است بلکه چونان آرمانگرایی متعهد و مسئول که جان خود را بر کف دارد.
سینما در تصویر جاودان می‌شود و نمایش تئاتر اما در روح زمان و در لابلای برگ‌های تاریخ است که از خود ردی بر جای می‌گذارد.
با این امید و آرزو امروز را به اهل تئاتر تبریک می‌گویم که تئاتر مملکت ما از تحقیر شدگی بدر آید و در آزادی همراه با حسن نیت، عشق و همدلی به فطرتش باز گردد. و از یاد نبریم که تئاتر بدون آزادی اندیشه نابود است و عاملین چنین جنایتی منفور تاریخ‌اند.»
