پایگاه خبری تئاتر: پانته‌آ بهرام در این نوشتار که دراختیار ایسنا قرار داده، نوشته است:
«کلمات انرژی دارند. کلمات به واسطه معنایشان انرژی دارند. جوان، جوانی، جوانی... تکرار کنید! جوانی، جوانی... انرژی مثبت را احساس می‌کنید؟
اگر خطا هم کند فرصت جبران دارد. اگر بیفتد، بسیار فرصت برای برخاستن. اگر تخریب کند، فرصت ساختن. حالا بگویید پیری، سالخوردگی، سالمندی... ببینید چه بر سر انرژی‌تان می‌آید؟
سهو و خطا شده، فرصت اندک است. هر چند که اگر با دانایی و خرد ترکیب شود، عمق پیدا می‌کند، اما اگر نکند، فقط فرسودگی است. حالا بگویید جشن. تکرار کنید! جشن، جشن، جشنواره، جشن و ...
این کلمه ابداع من و شما نیست، بوده، قرن‌هاست که نیروی خیر شادمانی را با خود حمل می‌کند. حالا بگویید جشن بازیگر خانه تئاتر. نه لطفا بگویید! بگویید با خودتان و مراسم روز شنبه 20 اردیبهشت را به یاد آورید. حالا من سه بار تکرار می‌کنم: وای، وای، وای.
به جز بعد از شنیدن نام پیشکسوتان نازنین و آن 6 بازیگر توانمندی که برای روی صحنه رفتن‌شان همه از ته دل جیغ خوشحالی کشیدیم، کجا شاد شدیم؟ جشن، کجای این فرآیند غم‌آور بود؟ صحنه‌اش؟ گرافیکش؟ تکه نمایش‌هایش با آن تلاش حزن‌آور جهت سرگرم کردن ما؟ حرکات بیش از حد ناموزونش؟ دریغ حتی از چند شاخه گل که لحظه‌ای چشم‌مان را نوازش دهد. آن‌قدر یارانه زده شده‌ایم و آن‌قدر نداشتن، بهانه‌ی دست به سوی این و آن دراز کردن‌مان شده که جهیزیه اهدایی سامسونگ همه‌ی ماهیت جشن بازیگرمان می‌شود و نه جزئی از آن.
دستتان درد نکند که کسی منکر حضور مثمر ثمرشان نیست، اما من بازیگرم.بازیگرم آقایان! و شرمگین و حتی خشمگینم. یادتان می‌آید سال اول که از دست هنرمند بزرگ هانیبال الخاص عزیز که خدایش بیامرزد، یکی از نقاشی‌هایش را به عنوان جایزه اهدا کردید؟ آن هدیه در خانه من قیمت ندارد. یادتان است سال دوم باز یک تابلوی زیبا و یک سه‌تار نفیس هدیه جشن بازیگر به ما بود؟ خوشا به حال من چرا که آن‌ها قیمت ندارند دوستان.
این پیرایه فقر را که به اصرار بر تن خود و ما دوخته‌اید، درآورید. لباس شیک و رنگی بپوشید. کفش‌هایتان را واکس بزنید. جشن است ناسلامتی! نترسید. نمی‌گویند تئاتری‌ها پولدار شده‌اند. از زیبایی نهراسید. ابتدای سال 92 حمید آذرنگ عزیز از من‌خواست که میان اعضای داوری جشن بازیگر باشم. در بین اسامی کسانی بودند که نه اکنون و نه هرگز صلاحیت قضاوت راجع به این سطح از بازیگری را ندارند.
حمید به من حق داد و نپذیرفتنم را پذیرفت که می‌دانستم این بهار نوید سال نکویی را نمی‌دهد. و حالا ماییم و یک جشن سالخورده و پر از پوسیدگی، ناهماهنگ و غرغرو با جوانانی که به دلیل آدرس اشتباهی که به آنان داده‌اند، حتی جوانی نمی‌کنند و صد و پنجاه سال آینده را با عصر حجر به تصویر می‌کشند!
حداقل چشم‌های من بعد از سال‌ها بازیگر تئاتر بودن حق دیدن جشن باشکوهی، برای همه بازیگران سرزمینم را دارد.»
پانته‌آ بهرام سال 92 با نمایش«شکلک» کار کیومرث مرادی روی صحنه بود اما از آنجاکه این نمایش 10 سال پیش اجرا شد و بهرام هم برای بازی در همین اثر، جایزه نخست جشن بازیگر را گرفته بود، این نمایش از داوری‌های این دوره از جشن بازیگر که به ارزیابی بازیگران تئاتر در سال 92 مربوط می‌شد، کنار گذاشته شد.
پانته‌آ بهرام پیش از این دو بار جایزه «جشن بازیگر» را دریافت کرده است. او تاکید دارد این یادداشت به دلیل اعتراض به داوری‌ها نیست بلکه به دلیل انتقاد از شیوه برگزاری مراسم «شب بازیگر» است.
