پایگاه خبری تئاتر: آیین رونمایی از پوسترهای سیزدهمین جشنواره سینماحقیقت صبح روز چهارشنبه ششم آذر در سالن سینماحقیقت مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی برگزار شد.
محمد حمیدی مقدم (دبیر جشنواره)، منوچهر طیاب و احمد ضابطی جهرمی (پیشکسوتان سینمای مستند)، رامین حیدری فاروقی (عضو شورای سیاست گذاری جشنواره)، محسن استادعلی (ریاست انجمن کارگردانان سینمای مستند)، علیرضا حسینی، هادی معصوم دوست، علیرضا دهقان و جمعی از اهالی سینمای مستند و مدیران مرکز گسترش از جمله حاضران در این مراسم بودند.
ابتدای این مراسم محمد حمیدی مقدم درباره طراحی پوستر این دوره جشنواره سینماحقیقت گفت: ما قرار بود از آقای رضا عابدینی دعوت کنیم تا در این دوره جشنواره کنار ما حضور داشته باشند اما به دلیل مشغله ایشان این مهم میسر نشد، من از آقای عابدینی خواهش کردم در این حرکت کنار ما باشند و ایشان پس از سال‌ها فعالیت در حوزه گرافیک و فرم‌های بصری دنیا این خواهش را پذیرفتند تا پوستر جشنواره را طراحی کنند و به این خاطر از ایشان ممنونم. فکر می‌کنم تعامل و رو به رو شدن با جهان بصری رضا عابدینی اتفاق بزرگی است و خوشحالم که این تعامل و اتفاق بزرگ به جشنواره سینماحقیقت سرایت کرده است. دوستان عزیز از این پس در مقابل این فضاهای گرافیکی قرار می گیرند.
سپس پوستر بزرگداشت منوچهر طیاب در سیزدهمین جشنواره سینماحقیقت با حضور این پیشکسوت سینما رونمایی شد.
منوچهر طیاب از پیشکسوتان سینمای مستند در این مراسم گفت: همیشه در این مواقع یاد خودم در ۲۱ و ۲۲ سالگی که از اروپا به تهران بازگشتم می‌افتم و به این فکر می‌کنم که آیا چیزی به نام سینمای مستند می‌تواند در ایران پا بگیرد یا خیر؟ در آن زمان نمی‌دانستم که می شود درباره سینمای مستند کاری کرد یا خیر. همان موقع با یکی از مسئولان فرهنگی رو به رو شدم و سوال کردم که آیا امکان ساخت چنین فیلم‌های مستندی وجود دارد یا نه؟ ایشان گفتند نمی‌دانم می شود یا نه، این اولین باری بود که با فردی مواجه شدم که طبیعتاً باید من را تشویق می‌کرد اما اینگونه نبود.
طیاب در ادامه با اشاره به سرگردانی که تا چندین سال همراه او بوده است، افزود: این سرگردانی با من بود تا زمانی که چند دوست دیگر از اروپا بازگشتند و ما با هم فکر کردیم که آیا می‌شود این رشته را در ایران پیش برد یا نه؟ الان می بینم که آرزوی دیرینه ما به حقیقت پیوسته و من خوشحالم. در این دوران رشته‌ها و مدارس هنری به وجود آمد در حالی که در آن دوران هیچکدام از این ارگان هایی که می شناسید وجود نداشت. در سال های ۴۰ تا ۵۰ جنبشی در ایران شروع شد و به من حکمی داده شد که اولین دانشگاه سینمایی را راه اندازی کنیم. با تجربیاتی که به عنوان نیروی جوان داشتیم، انجام این کار، ساده نبود حتی در آن زمان دانشگاه‌های سینمایی زیادی در جهان وجود نداشت اما با نامه نگاری ها و برنامه ریزی این کار را انجام دادیم.
او با بیان این نکته که در آن زمان همه چیز جوان بود و کسانی نبودند تا بتوان از تجربیات آنها استفاده کرد، گفت: عشق و علاقه باعث شد پژوهش و عقب افتادگی را جبران کنیم. همه کسانی که امروز شما می شناسید مربوط به سال های ۴۰ تا ۵۰ می‌شوند به طوری که حتی حکومت آن زمان را وادار به توجه کرد. خوشحالم که امروز در دنیا سینمای ما را بیشتر با سینمای مستند میشناسند چون این سینما ترویج‌گر فرهنگ ملی ماست. همه اتفاقات امروز باعث شده هم خودمان را پیدا کنیم هم شخصیت‌مان را به دیگران معرفی کنیم. در جشنواره‌های بین المللی بارها دیده‌ام که خارجی ها دوست دارند ببینند ما چه ساخته‌ایم چون جنس کارهای ما متفاوت است.
در ادامه آیین رونمایی از پوستر سیزدهمین جشنواره سینماحقیقت ضمن نمایش پوستر بزرگداشت احمد ضابطی جهرمی، این پیشکسوت حوزه سینمای مستند گفت: هرچند مدیریت‌ها تغییر کردند اما خودمان هم باید به هم کمک کنیم. همه ما یک جمع هستیم و امیدوارم سمفونی دلنشینی برای همه باشیم. من در همین سالن چند بار تاکید کردم و معتقدم که فرم ملی برای سینمای کشور ما، سینمای مستند است و از اول هم چنین بوده چرا که بخشی از هنر ایرانی، مستند است. بخش مهمی در دیگر شاخه ها هم مستند است برای مثال شعر مستند، موسیقی مستند و ... داریم. سینمای مستند جهان طبیعی، انسانی و تاریخی را تصویر می کند.
ضابطی جهرمی افزود: ما تولید استودیویی نداشتیم اما هالیوود آن را به استودیو برده است. در ایران خیلی از دفاتر تولید نام استودیو را داشتند در حالی که همان ها، دفاتر فیلمسازی بودند. در سال ۷۹ مقاله‌ای درباره سینمای مستند و فرم ملی نوشتم و دلایلی آوردم که چرا فرم مستند، یک فرم ملی است و باید تقویت شود. البته جهان، سینمای ما را با سینمای مستند می شناسد اخیرا هم آثاری که تلفیقی از مستند و داستانی است، ساخته می‌شود.
جهرمی با اشاره به پوستر بزرگداشت خود گفت: لحظه‌ای که پوستر نکوداشتم را دیدم باند نارنجی آن روی چشم نظرم را توجه کرد و من را یاد دوره ای انداخت که ما آرزو داشتیم فیلم رنگی بسازیم. بخش مهمی از سینما، انضباط است، انضباط اخلاقی، فیزیکی، تولیدی، فکری و خدمتی بخشی از آن است. مستندساز باید بگوید من باید به موقع، آماده، آنجا باشم. یعنی باید مثل یک سرباز عمل کند.
