پایگاه خبری تئاتر: محدثه واعظی‌پور منتقد و فعال رسانه‌ای طی یادداشتی به انتقاد از عملکرد شهرداری تهران نسبت به سامان‌دهی وضعیت حاکم بر فضای پیرامون مجموعه «تئاتر شهر» در چهار راه ولیعصر (عج) پرداخت.
در متن این یادداشت چنین آمده است:
تئاتر شهر، چهار راه ولیعصر و پارک دانشجو بخشی از هویت شهر تهران است. بخشی که نمی‌توان آن را نادیده گرفت و وجوه بصری‌اش را تخریب و تحقیر کرد.
تئاتر شهر شاید برای بسیاری از شهروندان تهرانی، لوکیشنی خاطره‌انگیز یا مهم نباشد، اما برای اقشاری که هنر تئاتر را دوست دارند، صاحب آبرو و اعتبار است.
طی چند سال اخیر، تلاش شده این بخش از شهر، از هر گونه نماد و نشانه فرهنگی خالی و تبدیل به منطقه‌ای پرازدحام و حتی زشت شود؛ ساخت یک بنای بلند و مرتفع در کنار تئاتر شهر و در محدوده آن، تجمع دستفروشان و راه‌اندازی ایستگاه مترو، همه کوششی بوده که شهرداران محترم تهران و مدیران شهری در یک دهه اخیر انجام داده‌اند تا تئاتر شهر، آنگونه که شایسته است، دیده نشود!
پیش از این برای ورود به محوطه خارجی تئاتر شهر، باید از میان بساط قابلمه فروش‌ها و دمپایی فروش‌ها می‌گذشتیم و حالا، شب‌ها کنار این محوطه جگرکی‌ها هم بساط کرده‌اند و فروشنده‌ها با سر و صدا، سوسیس و لوبیای داغ می‌فروشند!
این روزها اما نابه‌سامانی و هرج و مرج اطراف این مجموعه هنری و فرهنگی زیبا، که زمانی نماد تئاتر ایران و خانه هنرمندانش بود، به اوج رسیده است. پیش از این برای ورود به محوطه خارجی تئاتر شهر، باید از میان بساط قابلمه فروش‌ها و دمپایی فروش‌ها می‌گذشتیم و حالا، شب‌ها کنار این محوطه جگرکی‌ها هم بساط کرده‌اند و فروشنده‌ها با سر و صدا، سوسیس و لوبیای داغ می‌فروشند!
سکوت شهرداری تهران درباره این حجم از شلوغی و ازدحام در این محوطه فرهنگی، کمی عجیب است. به نظر می‌رسد نخستین وظیفه یک شهردار، تامین آرامش و نظم شهر باشد. حفظ دستاوردها، حراست از نمادهای هویتی و نشانه‌هایی که تاریخ یک شهر را نشان می‌دهند، بخش مهمی از وظایف شهرداران است، که معمولا به هیچ انگاشته شده و می‌شوند.
شهرداران تهران در یک دهه اخیر بیش از آن که به فکر این وجوه شهر باشند، یا تراکم فروخته‌اند و برج و بزرگراه ساخته‌اند، یا باغ‌های شمال شهر را ویران کردند تا مجتمع بسازند. نتیجه این که، میراثی که به شهردار فعلی رسیده و حاشیه‌های بی‌پایان شهرداری، فرصتی برای توجه کردن به نمادهای فرهنگی پایتخت مظلوم و گرفتار نگذاشته است. پایتختی که زیبایی و شکوهش را از دست داده و هر روز بیش از روز قبل مورد تهاجم شهروندان و مدیرانی قرار می‌گیرد که از شهرهای دیگر به تهران سرازیر شده‌اند، آمده‌اند پول در بیاورند، پیشرفت کنند و به مراتب بالاتری برسند. جماعتی که تعصبی به این شهر ندارند و با آن خاطره ندارند. محله‌های اصیلش را نمی‌شناسند و یادشان نمی‌آید تهرانی‌های واقعی، چه خصلت‌ها و آدابی داشتند.
آقای حناچی! شما که در رشته معماری تحصیل کرده‌اید و متولد تهران هستید، حتما بیشتر از من می‌دانید تئاتر شهر یک معماری ویژه و منحصر به فرد دارد. دست کم شما، که متولد این شهر هستید یک بار در هفته به محله‌های تهران سر بزنید، به نمادهای هویتی آن رجوع کنید و وضعیتشان را ببینید. امیدوارم این گشت و گذار فقط به برج میلاد یا پردیس سینمایی ملت ختم نشود.
شما را به خدا ببینید این شهر و ساکنانش چطور زندگی می‌کنند. هجوم دستفروشان در میدان تجریش، میدان هفت تیر و چهار راه ولی عصر(عج) را ببینید و برایش چاره کنید. قرار نیست ملت بی‌نوا را از نان خوردن بیاندازید، اما کاش این گره کور را باز کنید. سیمای پایتخت به شدت کریه و فقیر شده است.
آقای شهردار، شما را به خدا یک شب در ایستگاه متروی تئاتر شهر پیاده شوید و ببینید چه اتفاقاتی در حاشیه این فضای فرهنگی و هنری در جریان است. اصلا بی‌خیال تئاتر و اعتبارش، این شکل از بی‌نظمی، بی‌سلیقگی و آشفتگی شایسته پایتخت است؟
شما شهردار استراتژیک‌ترین شهر ایران هستید، اجازه ندهید روند تخریب تهران ادامه یابد. پایتخت علاوه بر مشکلات بزرگی همچون ترافیک، ازدحام، آلودگی و... از بی‌تدبیری رنج می‌برد.
آقای شهردار! تدبیر کنید و به فکر احیای هویت از دست رفته این شهر باشید.
