پایگاه خبری تئاتر: گروه تئاتری لیو، به مناسبت برگزاری نهمین دوره جشنواره مونولیو و اجرای مجدد نمایش «آشپزخانه»، ظهر امروز، نشستی با حضور اهالی رسانه برگزار کردند. این نشست که قرار بود به نحوی درباره برنامه‌های گروه لیو باشد، به انتقادهای رضا بهبودی و حسن معجونی در حوزه خصوصی‌سازی و آموزش کشیده شد.
حسن معجونی در پاسخ به افزایش هزینه تولید تئاتر و توجه آموزش و اجرای جوانان، گفت: «روزی که ما شروع به تئاتر خصوصی کردیم کسی باور نمی‌کرد به این نقطه می‌رسیم. فکر می‌کردیم با مستقل عمل کردن خواسته‌های نادیده گرفته نمی‌شوند. اتفاقی که در همان زمان رخ داد داستانی را رقم زد که نمی‌دانستیم به کجا می‌رسد. کار ما واکنش است. آن روز با ذهیتی شروع کردیم و اکنون در جای دیگری هستیم. آموزش و تولید درگیر بازی بازاری شد که تعریفی ندارد. دل آدم برای آن دوره تنگ می‌شود که چگونه کار می‌کردیم و الان چگونه. جمع می‌شوند و سالنی می‌گیرند و اجرا اهمیتش را از دست داده است. همین جوری که اجرا اهمیتش را از دست داد آموزش هم ارزش خود را از دست داد. پول‌هایی که از آموزش در می‌آید و تکنیک‌های جذب هنرجو و ایده آموزش و اجرا در حال افزونی است. این بازی‌هایی است برای پول درآوردن که موجب فراموشی خیلی چیزها شده است. پول درآوردن بد نیست؛ ولی چیزهایی هم فراموش شده است. متاسفانه چیزی دست ما نیست. می‌شود نمونه‌ای داشت که می‌شود از گشنگی نمرد و کار تولید کرد. به جوان‌ها به قدر کافی فکر نمی‌شود. می‌شود تعاریفی داشت که می‌شود مثل سابق هم کار کرد.»
رضا بهبودی نیز با اشاره به حرف‌های هنرجویانش، در باب آموزش تئاتر امروز گفت: «شاگردان سابق من گریه می‌کند که 5میلیون پول دادیم بازی کنیم، تمرین شده است و نقشی عبوری گرفتم و اجرا هم نمی‌رود به بهانه فقدان سالن و مشکل متن، 40 نفر بودیم که مجموع آن شده 200 میلیون. نمی‌دانم به چه فکر می‌کنند. داستان کثیفی است. اگر چنین هوش تجاری دارند چرا موز وارد نمی‌کنند. واقعا خیانت بزرگی است که در این سال‌ها رخ داده است. به مشتاقان هم انتقاد دارم که دور و بر خود را ببیند و عقل صبوری داشته باشند، ببینند بهبودی چه کسی است، ارزش دارد، این کاره هست. آن موقع از این ماجراها نبود. دانشجو بودیم و تمرین می‌کردیم و به نحوی به حرفه‌ای‌ها وصل می‌شدیم. مشکل امروز دو طرفه است. من به مدعیان آموزش دسترسی ندارم؛ ولی به بچه‌ها دسترسی دازم و از آنان می‌خواهم در کنار تکنیک‌ها بازیگری تکنیک نانوشته صبوری هم بیاموزند. صبوری را هم فهم کنید. اگر نباشد به قول حافظ دولت مستاجر خواهیم بود. کسب کیفیت زمان‌بر است. عده‌ای سواستفاده می‌کنند که امیدوارم دوره‌اشان تمام شود.«
معجونی درباره اجرای مجدد آشپزخانه گفت: «نسخه جدید آشپزخانه ترکیبی از اجراهای مختلف است که به نحوی اجرای نهایی ماست، چیزهایی که به نتیجه رسیدیم. بهترین اتفاقات برای من قرار است در این نسخه باشد.»
حسن معجونی، مدیر گروه لیو در باب فعالیت‌های مدرسه لیو گفت: «دو سه سالی است که فعالیت‌های ما منحصر به مدرسه لیو شد. با تعطیلی مدرسه فعالیت آموزشی لغو نشد. به حال و هوای آموزش در کنار اجرا برگشتیم. فستیوال مونولیو را احیا کردیم و میکرولیو را بعد یک وقفه اجرایی می‌کنیم. اجراهای جدیدی ندارم؛ ولی در پی کارهای اخیرم مثل «آشپزخانه» در نسخه‌ای جدید هستم. رضا بهبودی احتمالا بهمن و اسفند در ایرانشهر در کنار سیاوش البخشی اجرای موازی خواهد داشت. لیو سایه که بخش دانشجویی ما هست در کنار کار را بهبودی در ایرانشهر اجرا می‌رود.
رضا بهبودی درباره فعالیت‌های گروه لیو گفت: «همیشه دغدغه لیو کیفیت بوده و تلاش کردیم با یک استانداردی کیفیت را حفظ کنیم. اگر افت و خیزی در انجام کارها بوده، نمی‌خواستیم سری‌دوزی شود. خوشبختانه مونولیو جریان مونولوگ‌نویسی را تکان داد. قبلاً جز قوی‌تر استریندبرگ و در مظان دخانیات چخوف چیزی نبود. نیاز بود براساس مختصات جامعه ایرانی و انسان معاصر مونولوگ نوشته شود. نیاز بود آدم‌های جدید به میان بیایند و خوشبختانه آدم‌های جدیدی وارد عرصه شدند چه در سینما و چه در تئاتر. بعد از این جریان جشنواره‌های مونولوگ به راه افتاد. جای مونولوگ در ایران خالی بود و در حیطه بازیگری متون مونولوگ اتفاق خاصی را رقم زد. مونولوگ بازیگر می‌سازد. بازیگر مونولوگ خیلی چیزها باید در خودش تجمیع کند تا بتواند ایفای نقش کند. نیاز داریم برخی چیزها مرور شود و به یاد آوریم چه چیزی بودیم. این دوره واسه ما امری پژوهشی است.»
وی درباره کار جدید گفت: «کار من در بهمن متنی از ادوارد آلبی روی صحنه می‌برم که چند ماهی است پیش‌تولید آن را پیش برده‌ایم.»
حسن معجونی درباره تم سفرنامه این دوره جشنواره گفت: «انتخاب تم محدودیت ایجاد می‌کند. تعداد افراد حاضر با موضوع آزاد بیشتر است. ما خیلی کلی درباره مونولوگ حرف نزنیم. سری قبل تم ما نامه بود، نامه خودش مونولوگ است؛ ولی دراماتیک نشده است. سفرنامه هم این‌چنین است، پتانسیل خوبی دارد، بدون دنبال کردن سوژه خود سفرنامه به نوعی مونولوگ است. ما به دنبال ظرفیت دراماتیک سفرنامه بودیم. این محدودیت برای همین بود.»
مهدی چاکری که بخش اجرایی جشنواره مونولیو را برعهده دارد، گفت:« 400 متن به دبیرخانه جشنواره رسیده است که 40 متن بازخوانی شده است. برگزاری توسط لیو سایه انجام می‌شود. ما سعی کردیم با دید بازتر کار کنیم. تمرکز ما وی سفرنامه بود که تعداد اندکی در این حوزه به دست ما رسید با این حال قصد داریم از این آثار حمایت کنیم. از سه هنرمند از جمله میلاد اخگر، آزاده شاهمیری دعوت کردیم تا سطح کیفی جشنواره را افزایش دهیم. از هنرمندانی که کار دیدیم هم دعوت کردیم. تاریخ برگزاری قرار بود در همین زمان باشد ولی با شروع «آشپزخانه» دو هفته به تأخیر انداختیم تا مخاطب بهتری داشته باشیم. به زودی با پایان مهلت ارسال فیلم‌ها و شروع بازبینی جدول جشنواره را منتشر می‌کنیم.»
وی درباره فعالیت لیو در شهرهای مختلف گفت: «با شیراز و رشت و تهران برای رپرتوار اجراهای برتر صحبت‌های شده است که هنوز قطعی نشده است. می‌خواهیم اجراهای صرفا فستیوالی نباشد، فروش و گردش مالی داشته باشند و به نوعی اثر را عرضه کنند. نشریه لیو هم به کوشش دوستان قدیمی 18 شماره منتشر شده بود و شماره 19 به زودی به صورت الکترونیکی منتشر می‌شود. در این دوره تلاش کردیم کار کاغذی نداشته باشیم. با شروع نمایش آشپزخانه لینک دانلود در اختیار عموم قرار می‌گیرد.»
چاکری درباره رویه انتخاب آثار گفت: «کیفیت معیار انتخاب بود. خیلی از متن‌ها به اشتباه به ما رسیده بود و بخشی از متون ترجمه بودند و ما آنها را کنار گذاشتم. صد متن برای ما ارسال شد که دو سه صفحه بود. باید کار استاندارد می‌بودند. کارهای کوتاه خوب را در نشریه منتشر می‌کنیم.»
حسن معجونی درباره مکان‌مند شدن گروه لیو گفت: «با چند جای جدید برای افتتاح کار می‌کنیم. همیشه برای معرفی مکان‌ها کمک کردیم. خودمان نداریم؛ ولی پزش را می‌دهیم. هنوز نشده مکان‌مند شویم. امیدوارم در آینده این مهم رخ دهد. تئاترهایی که ساخته می‌شود، دست دغدغه‌مند نیافتاده است. خوب هم کاسبی می‌کنند. وقتی این همه کار پشت هم هست کیفیتی در کار نیست. تبدیل به گاراژ و ترمینال شده است. هنوز توجیه نشده مکانی هویت‌مند داشته باشند. هنوز سالنی وجود ندارد که به کیفیت اصرار ورزد. در سالن‌ها هر جور کاری می‌روند. در یک سال بیست کار درجه یک اجرا برود شدنی است.
رضا بهبودی نیز در همین راستا گفت: «مسأله این است که ایده‌های مستقل براساس چارچوب قانون اساسی پا بگیرد. مانع پنهانی را حس می‌کنیم. آدم را خسته می‌کند. مسأله تعطیل کردن نیست. این مسأله است که عده‌ای به ایده‌های خود برسند. مسأله این است که خودمان کار کنیم. ما که پول توجیبی نمی‌خواهیم.»
حسام نورانی، تهیه‌کننده آثار اخیر گروه لیو که قرار است در تماشاخانه شهرزاد اجرا شود، گفت: «دغدغه من در همه این سال‌ها با جریان خصوصی‌سازی تئاتر رقم خورد، نشد که گروه سالن داشته باشد. من در یک سال اخیر متمرکز این بودم که رویه کنونی مثلث سالن، گروه و سرمایه‌گذار کارایی ندارد. در غرب رپرتوار رایج است با اینکه سالن و فرهنگ تئاتر دیدن زیاد است. داستان عرضه و تقاضا است. قبل انقلاب هم رپرتوار وجود داشت. این امر رقابت را زیاد می‌کرد و مخاطب را ترغیب به دیدن کار می‌کرد. مدت طولانی روی صحنه هزینه بیشتری دارد. من به فراخور تخصصن ترغیب به پروژه‌ای شدم که بشود در یک سالن خصوصی با هزینه بالای امروز کار کرد. به این رسیدم که در یک بازه زمانی رپرتوار راه بیاندازیم. چند کار نشد و شانس من بود که با آقای معجونی همکاری کنم. تهیه‌کننده چیز بدی نیست، مشکل ما نبود مدیر فرهنگی خوب است.»
نمایش آشپزخانه از 15 دی به کارگردانی حسن معجونی و نمایش بازتاب حلقه از 22 دی کاری از سیاوش البخشی در پردیس تئاتر شهرزاد اجرا می‌شود. قرار است تخفیف سی درصدی برای دانشجویان در هفته نخست برقرار باشد. نورانی تأکید کرد قیمت بلیت به نحوی است که اقتصاد کار و مخاطب را با هم رعایت شود.
منبع: خبرگزاری تسنیم
