پایگاه خبری تئاتر: ابراهیم پشت‌کوهی که علاوه بر کارگردانی نمایش در زمینه نمایش‌نامه نویسی نیز تجربه دارد؛ درباره دلیل بازتولید آثار نمایشی به ویژه طی سه ماه ابتدایی سال جدید بیان کرد: رخوت 8 سال گذشته عرصه هنرهای نمایشی کشور دلزدگی در میان هنرمندان ایجاد کرد که در واقع دوران و موجی گذراست و ما به هرحال باید اجازه بدهیم تا افراد آنچه تصور می‌کنند امکان تجربه آن را طی سالیان قبل پیدا نکرده‌اند پشت سر بگذارند.
نویسنده "وقتی ما برگردیم دو پای آویزان مانده است" به تجربه مشابه دیگر کشورهای جهان اشاره کرد و ادامه داد: چنین اتفاقی امر غیرعادی نیست بلکه آثار نمایشی در تمام کشورها اجراهای طولانی مدت را تجربه می‌کنند و نمایش‌های باکیفیت‌تر بیشتر روی صحنه خواهند بود. ولی نکته اینجاست آنچه در ایران اتفاق می‌افتد محصول یک بهت و توقف چند ساله است.
سرپرست گروه تئاتر "تی‌تووک" درباره سرنوشت آثار جدید اظهار داشت: اعتقاد دارم متن خوب روی زمین نمی‌ماند و راه خود را به اجرای صحنه پیدا می‌کند. اما تجربه چند سال گذشته نشان می‌دهد از فقدان نمایش‌نامه‌های درخشان رنج بردیم که ممکن است با ادامه بازتولید و عدم حمایت مالی از آثار نمایشی توسط اداره کل هنرهای نمایشی آثار هنرمندان و نویسندگان جوان با مشکلاتی مواجه شود.
پشت‌کوهی با تکرار نظر خود مبنی بر کاهش تب جریان بازتولید به راه افتاده خاطرنشان کرد: معتقدم اگر فضای هنر کشور امنیتی نباشد و اعتماد هنرمندان جلب شود جای نگرانی‌ها از بین می‌رود و آثار جدید خلق خواهد شد. هنرمند تشنه تجربه‌های تازه است و یکی از دلایل بازتولید همین عدم اطمینان و نگرانی نسبت به سرنوشت اثر به نظر می‌رسد.
نویسنده نمایش‌نامه "تاریخ سرکوب" نقش عدم حمایت از آثار نمایشی را در این زمینه کم ندانست و گفت: عدم حمایت مالی از گروه‌های نمایش موجب محافظه‌کار شدن تئاتر کشور می‌شود و هنرمندان به خلق تجربه‌های جدید در کارگردانی و فرم رقبت نشان نمی‌دهند، چون تمام هزینه‌ها باید از گیشه اجرا تامین شود.
این کارگردان چنین روندی را زنگ خطری برای مدیران و تئاتر کشور دانست و گفت: در صورتیکه گروه‌ها ناچار به تامین تمام هزینه‌های خود شوند احتمال دارد کارگردان‌ها برای کاهش ریسک و قطعی شدن جذب مخاطب به همکاری با تعدادی بازیگر مشخص و چهره‌هایی که قبلا امتحان خود را پس داده‌اند گرایش پیدا کنند و در نتیجه سرنوشت استعدادهای جوان تئاتر با مخاطره مواجه شود.
او خاطرنشان کرد: سرنوشتی که سینمای ایران به آن دچار شد و سال‌های زیادی است بازیگران زن برای ایفای نقش شخصیت‌های جوان‌تر کم داریم و نقش‌ها مدام بین چند بازیگر زن مشخص و تکراری رد و بدل می‌شوند.
پشت‌کوهی با بیان اینکه علاقه‌ای به تئاتر کلیشه‌ای و خالی از تجربه جدید نداد؛ عنوان کرد: تئاتری که تجربه‌گرایی را در اولویت قرار می‌دهد می‌پسندم و به نمایش‌هایی که جرات ریسک ندارند اهمیت نمی‌دهم اما عدم حمایت موجب کاهش خلق تجربه‌های نوین در تئاتر ما خواهد شد.
این نمایش‌نامه نویس در پایان با ارائه پیشنهادی اظهار داشت: اداره کل هنرهای نمایشی می‌تواند برای جلوگیری از تنزل کیفیت نمایش‌ها در این شرایط، مشوق‌هایی برای کارگردانان حرفه‌ای در نظر بگیرد که در صورت استفاد از استعدادهای جوان میزانی حمایت مالی به اثر مورد نظر اختصاص یابد.
