در روزهایی که اکثر شغل‌ها نیمه تعطیل هستند، مدارس و دانشگاه‌ها تعطیل است و خانواده‌ها پیش از هر زمانی دیگر با یکدیگر وقت می‌گذرانند، اگر از اکثر افراد پرسیده شود که ساعت‌های خود در خانه به چه کاری مشغول هستند؟ فیلم دیدن از پاسخ‌های مشابه اکثریت آنها است.

پایگاه خبری تئاتر:  گیشه سینما در چند سال اخیر ثابت کرده که فیلم‌های کمدی سهم بیشتری از فروش را به خود اختصاص داده و حالا در این روزها که سینماها تعطیل است، فرصت خوبی است تا برخی از بهترین فیلم‌های کمدی ایرانی را بار دیگر ببینیم. فیلم‌هایی که سال‌ها از ساخت‌ آنها گذشته اما هنوز می‌توان با آنها قهقهه زد.

مهمان مامان؛ قصه‌ی نان

گلاب آدینه یا همان مامان عفت در “مهمان مامان” مادری ایرانی است که باید به بهترین و بی‌نقص‌ترین شکل ممکن در برابر مهمان‌هایش آبروداری کند. مهمان مامان از فیلم‌های درخشان داریوش مهرجویی است که در سال ۱۳۸۳ ساخته شد. این فیلم برنده سیمرغ بلورین بهترین فیلم شد که نمونه بارز کمدی تلخ و سیاهی است که می‌توان به خلق لحظه لحظه آن خندید.

نصاب ماهواره‌ای که دایره زنگی را به صدا درآورد

دایره زنگی اولین ساخته بلند سینمایی پریسا بخت‌آور است که فیلم‌نامه آن را همسرش اصغر فرهادی نوشته است. دایره زنگی یک فیلم اجتماعی است که حرف های خود را در قالب انتخاب آدم‌های مختلفی از تیپ‌های مختلف با چاشنی طنز می‌زند. کمدی که در سال ۱۳۸۶ ساخته شد و ستاره‌های آن سال‌های سینما به خوبی آنچه که فرهادی و بخت‌آور می‌خواستند را به مخاطب نشان دادند. در یک ساختمان که آدم‌هایی از اقشار متفاوت در آن زندگی می‌کنند برخی از همسایه‌ها یک نصاب ماهواره می‌آورند. کم‌کم بقیه‌ی همسایه‌ها به این فکر می‌افتند که ماهواره نصب کنند.

مارمولک؛ جنجالی‌ترین فیلم دهه ۸۰

مارمولک در سال ۱۳۸۲ توسط کمال تبریزی ساخته شد. فیلمی که در زمان اکران صف‌های طولانی تماشاگران را در پشت درب‌های سینما داشت و دیالوگ‌هایی از آن فیلم ماندگار شد همچون “راه‌های رسیدن به خدا زیاده” که بعد از گذشت بیش از یک دهه هنوز استفاده می‌شوند. این فیلم خط قرمزهایی زیادی را رد کرده بود و جنجال‌های زیادی هم به دنبال داشت. رضا زندانی فراری است که به یکی از شهرهای مرزی می‌رود تا بتواند از کشور فرار کند و برای فرار لباس یک روحانی را می‌دزدد.

سن پطرزبورگ و نقشه گنج تزار روسیه

برادران قاسم‌خانی که در عالم طنز شهره هستند در سال ۱۳۸۸ فیلمنامه‌ای به نام “سن پطرزبورگ” نوشتند و محسن تنابنده و پیمان قاسم‌خانی بازیگران نقش‌های اصلی آن بودند. دو دزد خرده‌پا که به صورت اتفاقی نقشه‌ گنج تزار روسیه به دست‌شان می‌رسد و مجبور می‌شوند در نقش‌های مختلفی بروند تا خودشان را به گنج نزدیک کنند. تقابل میان یک خلافکار به اصطلاح سوسول بالاشهری گوش‌بر با یک خلافکار پایین‌شهری و سنتی، موقعیت‌های بامزه‌ای را خلق می‌کند که ریشه در خاستگاه طبقاتی و تفاوت نگرش‌ آنها دارد. سن پطرزبورگ، اثری از بهروز افخمی است که آثاری همچون شوکران و گاوخونی را در پرونده خود دارد.

لیلی با من است

 صادق مشکینی که پرویز پرستویی نقش آن را بازی می‌کند با وجود ترس بالایی که از جنگ دارد و برای گرفتن وام به جبهه رفته است، هر چه می‌خواهد از خط مقدم دورتر شود به آن نزدیک‌تر می‌شود. کمال تبریزی در سال ۱۳۷۳ این فیلم را ساخت تا با آنچه که پیش از این شوخی نشده بود صحنه‌های طنز جذابی را خلق کند. فیلم در آن زمان برنده‌ی سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه شد.

نهنگ عنبر و خنده‌های دهه شصت

 داستان فیلم نهنگ عنبر در دهه‌ شصت می‌گذرد. سال‌های بعد از انقلاب ارژنگ صنوبر با بازی رضا عطاران عاشق رویا می‌شود. اما رویا سودای سفر به خارج از کشور را دارد و ارژنگ را تنها می‌گذارد. این فیلم یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های سینمای ایران است که قسمت دوم آن یعنی “نهنگ عنبر ۲: سلکشن رویا” نیز مورد استقبال واقع شد. سامان مقدم، کارگردان نهنگ عنبر است و می‌توان گفت موفقیت چشم‌گیر این فیلم برای بازی خوب رضا عطاران است.

اسب حیوان نجیبی است

 فیلم اسب حیوان نجیبی است از آن فیلم‌هایی است که کمدی‌اش در رابطه آدم‌ها با هم شکل می‌گیرد و در نهایت قرار نیست به جای خاصی برسد. عبدالرضا کاهانی را به عنوان مولف فیلم‌های ابزورد کمدی می‌دانند. فیلم “اسب حیوان نجیبی است” با بازی رضا عطاران، مهتاب کرامتی، حبیب رضایی، پارسا پیروزفر، باران کوثری، بابک حمیدیان و ماهایا پطروسیان جزو فیلم‌های پرفروش سال شد. بهروز مجرمی است که از زندان به مرخصی آمده و حالا بیست و چهار ساعت مانده به تمام شدن زمان مرخصی‌اش و بازگشت به زندان می‌خواهد کمی از آزادی‌اش سوءاستفاده کند و از مردم به بهانه‌ی مشکلات اخلاقی اخاذی کند.

اجاره نشین‌هایی که وارث ندارند

 

اجاره‌نشین‌ها که در سال ۱۳۶۵ توسط داریوش مهرجویی ساخته شد سال‌ها است که در نظرسنجی‌های مختلف جز بهترین‌های کمدی سینمای ایران بوده است. این فیلم داستان ساختمانی است که وارثی ندارد و عباس آقا سوپرگوشت مباشر ساختمان است و به نوعی جای صاحبخانه را گرفته است. عباس آقا فکری به حال تعمیر ساختمان نمی‌کند و مستاجران هم از طبقات مختلف فرهنگی و اجتماعی هستند. بازی‌های درخشان عزت‌الله انتظامی، حمیده خیرآبادی، حسین سرشار و اکبر عبدی در فیلم به یادماندنی است.