پایگاه خبری تئاتر: از فوتبال آمده است. در سال ۹۲ در سریالی همنام خودش یعنی «پژمان» در نقش اول ظاهر شد. پژمان جمشیدی فوتبالیستی است که بعد از خداحافظی‌اش از مستطیل سبز، کمتر نامش را در میان هواداران این ورزش پرطرفدار شنیدیم. اما با بازی در مجموعه موفق پژمان، دوباره بر سر زبان‌ها افتاد. هر چند بعد از حضورش در این مجموعه و همکاری‌اش با سروش صحت و پیمان قاسم‌خانی، تصور می‌شد مانند برخی از ورزشکاران به خصوص فوتبالیست‌های دیگر که بازیگری را تنها یک‌بار تجربه کردند، فراموش شود و از یادها برود. اما پژمان جمشیدی ماندگار شد، تا جایی که نه‌تنها به یکی از بازیگران پولساز سینمای ایران تبدیل شده است، بلکه توانسته در جشنواره سی و ششم فیلم فجر برای فیلم «سوءتفاهم» نامزد نقش مکمل مرد شود.
مسیر سختی که پژمان جمشیدی از آن عبور کرد
با نگاهی به رزومه این بازیگر متوجه می‌شویم او توانسته با صبر و پشتکار مسیرش را پیش ببرد و یکی از گزینه‌های انتخاب کارگردانان مطرح سینما شود. البته طی کردن این مسیر برایش به‌هیچ‌عنوان آسان نبوده و مسیرش به‌مراتب سخت‌تر از بازیگرانی است که حرفه‌شان از ابتدا بازیگری بوده است. او که در تئاترهای بسیاری هم بازی کرده است، در آذرماه سال ۹۲ بعد از اولین شب اجرایش در نمایش «بادی که تو را خشک کرد، مرا برد»، چنین گفت: «من همیشه این را می‌دانستم که تئاتر جای محترمی است و آدم‌هایی که از تئاتر می‌آیند، بسیار آدم‌های محترمی هستند. اما این موضوع را نمی‌دانستم که عرصه تئاتر آنقدر محصور است، فحش‌هایی که برای بازی در این کار به من دادند، زمانی که در پرسپولیس بازی می‌کردم، از علی پروین نخورده بودم!»
البته این انتقادها و شاید دشنام‌ها در اینجا به پایان نرسید و هرچه او در این مسیر جلوتر می‌رفت، بیشتر شاهد چنین رفتارهایی بود. انتخاب پژمان جمشیدی به‌عنوان یکی از نامزدهای سیمرغ مرد مکمل در جشنواره فیلم فجر با تمسخر برخی از خبرنگاران حاضر در مراسم معرفی نامزدها همراه شد. البته بسیاری از هنرمندان از جمله پرویز پرستویی از او حمایت و این اتفاق را محکوم کردند. اما او صبورانه به مسیر خود ادامه داد تا جایی که الان به‌عنوان بازیگر اول سریال جلیل سامان یعنی مجموعه «زیرخاکی» نقش‌آفرینی می‌کند؛ نقشی دشوار که این بازیگر به‌خوبی از پس آن برآمده و شاید مهر سکوتی باشد برای منتقدان همیشگی‌اش.
از احسان ناظم‌بکایی روزنامه‌نگار و منتقد تلویزیون و سینما درباره تغییرات بازیگری پژمان جمشیدی از سریال پژمان تا مجموعه زیرخاکی پرسیدیم که در ادامه می‌خوانید.
هوشمندی، شانس و بستری که فراهم شد
احسان ناظم‌بکایی درباره چرایی موفقیت و ماندگاری یک بازیگری که قبلاً فوتبالیست حرفه‌ای بوده، در سینما و تلویزیون گفت: او بازیگری‌اش را با مجموعه پژمان به کارگردانی سروش صحت در سال ۹۲ شروع کرد. جمشیدی با هوشمندی و شانسی که داشت در بستری که برایش فراهم شد، خوب حرکت کرده است. در اولین گامی که برداشت، کارگردان و متن خوب پیش رویش قرار گرفت. صحت کارگردان کاربلدی است که به‌درستی بازیگر را در مسیر خودش پیش می‌برد و می‌تواند باعث شکوفایی‌اش شود. چنانکه در کارهای دیگر سروش صحت می‌بینیم که حضور امثال هوتن شکیبا، رویا میرعلمی، محمد نادری که بازیگران تئاتر بوده‌اند، باعث شده این بازیگران شناخته شوند و حتی می‌توان گفت هوتن شکیبا در این مسیر به سیمرغ جشنواره هم رسید.
پژمان جمشیدی خشت اول را درست گذاشت
«اینکه پژمان جمشیدی در سریال پژمان در کنار سروش صحت کار کرد به اعتقاد من خشت اولی بود که درست گذاشت. می‌گویند که اگر خشت اول را معمار کج بگذارد دیوار هم کج می‌رود. عکسش هم این است که جمشیدی خشت اول را درست چید و پیمان قاسم‌خانی متن خوبی به او ارائه داد و این باعث شد با هوشی که داشت، بفهمد متن خوب چیست، کارگردان خوب چه کسی است و هر نقشی را قبول نکند.»
تجربه تئاتر با چند تئاتری کاربلد
وی در ادامه درباره تأثیر تئاتر در رشد این بازیگر عنوان کرد: نکته جالبی که در مورد پژمان جمشیدی وجود دارد این است که بعد از آنکه این فضا را تجربه کرد، وارد حوزه تئاتر شد. اتفاقاً در تئاتر کسانی به سراغش آمدند که جزو آدم‌های سخت‌گیر و قدیمی حوزه تئاتر هستند. یکی دو سال بعد «پپرونی برای دیکتاتور» را با خسرو احمدی و «آرامسایش» را که کار محمد حاتمی بود، تجربه کرد و عملاً در حوزه تئاتر هم آبدیده شد. پژمان جمشیدی صحنه و کار را می‌شناسد و با کارگردان‌ها و افرادی کار کرده که تئاتر برایشان مهم و مسئله است. برای امثال خسرو احمدی، ژاله صامتی و محمد حاتمی، تئاتر مسئله‌شان است و حضور پژمان جمشیدی در آثارشان به این عنوان نیست که یک ستاره بیاوریم تا اثر بفروشد. بنابراین وقتی این بازیگر به حوزه سینما می‌آید، بر همین مبنا پیش می‌رود و نقش‌های مختلفی بازی می‌کند.
قالبی که پژمان آن را شکست
این منتقد با تأکید بر اینکه پژمان جمشیدی در اکثر آثار خود انتخاب هوشمندانه‌ای داشته است، بیان کرد: جمشیدی نقش‌هایی را انتخاب می‌کند که به‌طور ناگهانی در قالب کمدی و طنز باقی نماند. مثلاً در فیلم «سوءتفاهم» احمدرضا معتمدی با وجود اینکه حضورش در فیلمنامه محدود بود، اما بازی او خیلی قابل توجه بود. یا فیلم «دوزیست» که در جشنواره فجر امسال دیدیم یا «ایده اصلی». اینها فیلم‌هایی هستند که بالاخره آن قالب کمدی و طنزی را که شاید ما از این آدم می‌شناختیم، شکسته است. این نشان می‌دهد برای پژمان جمشیدی هم کارگردان و هم متن به خصوص متن بسیار اهمیت دارد.
درست است که لقب یکی از پولسازترین بازیگران را به او داده‌اند، اما مهم این است که این فرد انتخاب هوشمندانه‌ای در اکثر کارهای خود داشته است. با نگاهی به رزومه کاری این بازیگر متوجه می‌شویم که با سروش صحت علاوه بر تلویزیون، در سینما هم کار کرده است. با کمال تبریزی، احمدرضا معتمدی، مانی حقیقی، تهمینه میلانی و ... همکاری داشته است. همکاری با کارگردانانی که نام برده شد برای یک بازیگر خیلی مهم است.
زیرخاکی نقطه طلایی در آثار پژمان جمشیدی است
ناظم‌بکایی در پاسخ به این پرسش که بازی پژمان جمشیدی در سریال زیرخاکی را چگونه ارزیابی می‌کنید، بیان کرد: زیرخاکی نقطه طلایی در آثار پژمان جمشیدی است. این بازیگر در این اثر تلویزیونی با ژاله صامتی که یکی از کارکشته های تئاتر است، هم‌بازی است. حتی صامتی، تئاتری را کارگردانی کرده است که جمشیدی بازیگرش بوده است. در کنارش هادی حجازی‌فر بازی می‌کند و می‌بینیم آن فضا و قالبی را که از او می‌شناختیم، کاملاً می‌شکند و یک شخصیت را به وجود می‌آورد که کاملاً قابلیت ماندگاری به‌عنوان یکی از شخصیت‌های ماندگار سریال‌های رمضانی را دارد.
به نظر می‌آید استعداد و پشتکار و جنگندگی فوتبالیست‌ها به او کمک کرده است. یادمان باشد فوتبالیست‌های بسیاری مانند علی انصاریان، نیکبخت واحدی و بهروز رهبری فرد هم با این حوزه وارد شدند، اما بازیگری برایشان مهم و مسئله نبود. اما بازیگری برای پژمان جمشیدی مسئله است و این مسئله بودن باعث شده که فیلم‌های مهمی بازی کند و مسیر روشنی داشته باشد.
زیرخاکی و جزئیاتی که باید رعایت شود
احسان ناظم‌بکایی درباره چالش‌هایی که پژمان جمشیدی در سریال زیرخاکی با آن مواجه است و تأثیر دیگر بازیگران و کارگردان این مجموعه بر روند بازی‌اش چنین گفت: جلیل سامان انصافاً متن خوبی نوشته است و بر طبق دیگر آثارش، او به‌شدت متن محور است. در فضاهای دو نفره به خصوص همراه با ژاله صامتی خیلی خوب فضا را درآورده است. ما باید این نکته را هم بدانیم که ژاله صامتی یکی از بهترین بازیگرهاست و بازیگر قدر نادیده سینما و تلویزیون است و آنچنان که باید و شاید مورد توجه قرار نگرفته است. ما جزئیات را در صورت ژاله صامتی و در نوع بازی‌اش می‌بینیم و پژمان جمشیدی هم به‌عنوان کسی که در کنار او حضور دارد، مجبور است و باید این جزییات را رعایت کند که البته توانسته و این اتفاق افتاده است. برای جلیل سامان هم جزییات خیلی اهمیت دارد. از این رو می‌بینیم زیرخاکی اثری است که خیلی‌ها باید آن را دو سه بار در شبانه‌روز ببینند تا جزییات را از بازی‌ها و متن متوجه شوند.
منبع: ایرناپلاس
