پایگاه خبری تئاتر: احمد مایل نویسنده و کارگردان تئاتر در یادداشتی از بی‌توجهی سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران به اجرای تئاتر در فرهنگسراها و حمایت نکردن مدیران از هنر نمایش گلایه کرده است.
در یادداشت مایل آمده است:
«چرا در فرهنگسراهای تحت پوشش سازمان فرهنگی و هنری شهرداری تهران اجرای نمایش به صفر رسیده است؟ پاسخ خیلی ساده است چون هیچ بودجه‌ای به فرهنگسراها از این بابت پرداخت نمی‌شود و در صورت پرداخت هم برای هزینه های عمرانی صرف می شود. اکنون وضعیت به گونه ای شده است که قبل از بحران کرونا و اجرای نمایش ها حتی با قرارداد ۷۰ به ۳۰ درصد هم به جز برخی از فرهنگسراها که مرگشان نزدیک است، همه تعطیل شده اند و حتی پردیس تئاتر تهران هم هیچ‌گونه قراردادی برای اجرای نمایش در آن مکان با گروه ها نمی بندد و هزینه ای پرداخت نمی‌کند.
زمانی من در فرهنگسرای اشراق کار می‌کردم و به یاد دارم که تا سال ۱۳۸۷ هر ۱۵ روز یکبار گروه های نمایشی اجرا داشتند و از نمایش های فاخر حمایت مادی و معنوی می شد. در همین سال ها نیز نمایش های خیابانی در فرهنگسراها و پارک های ۲۲ منطقه تهران اجرا می‌شد.
اما در حال حاضر ۲ سال از تمرین و آمادگی نمایش های «عصاره مهربانی» و «ماجراهای پاکت» به کارگردانی اینجانب که بازنشسته سازمان فرهنگی هنری شهرداری هم هستم، می گذرد و قرار بود این نمایش ها در پردیس تئاتر تهران اجرا شوند ولی هنوز بودجه ای برای این آثار در نظر گرفته نشده است. نمی فهمم چگونه است که اگر حقوق مدیری دیرتر از موعد مقرر پرداخت بشود فریاد وانفسا سر می‌دهند اما به هنر که می رسد توقع دارند، رایگان اجرا بشود و به تئاتر به چشم کالایی نگاه می کنند که برنامه هایشان را تکمیل می کند و جزو آمار سالانه قرار می گیرد.
روزهای طلایی تئاتر در فرهنگسراها به علت عدم نگاه درست هنری به این مقوله از طرف مدیران رو به نابودی است و اجراهای نمایش های کودک و نوجوان که گیشه ای قرارداد می بندند آنقدر ضعیف و تکراری است که در رده نمایش قرار نمی‌گیرند. شاید بتوان گفت کرونا محملی شد برای برخی از مدیران که اجرای نمایش را کلا کنسل کنند و بازیگران و عواملی که از این راه هر چند ناچیز نان می‌خورند، بی کار شوند. با توجه به بحران پیش آمده اجرای نمایش کودک برای مدارس هم لغو شده اما هیچ مدیریتی برای این روزهای کرونایی شکل نگرفته است.
خدایا به مدیران ما درایت و به دروغگوهای حرفه‌ای ما، راست گویی عنایت بفرما.»
